Gistermorgen vertrokken we van onze heerlijke vrije plek naar de camping in Aourir, waar volgens de site dromedarissen achter de camping zouden zijn. Helaas zijn de dromedarissen denk ik met "vakantie".
Onderweg zagen we diverse keren mannen langs de kant van de weg die arganolie en honing verkopen. mijn verzoek om te stoppen zag Piet niet zitten. Maar op een gegeven ogenblik stond een man met gevaar voor eigen leven enthousiast te gebaren dat we moesten stoppen.
Toen we stopten kregen we een hand en een klop op de schouder en moesten we mee naar z, n tafeltje waar de waar stond uitgestald.

Geheel volgens de gewoonte moet je dan gaan onderhandelen, hoe chanant het ook klinkt maar het hoort erbij. Als je komt bij het bedrag dat je in gedachte hebt is het goed ook al weet je dat je dan nog teveel hebt betaald maar dat geeft niet.

Na olie en honing gekocht te hebben bieden we de man een kop koffie aan dat hij dankbaar aanvaard en bij koffie hoort een koekje. Als de koektrommel te voorschiet komt wil hij de hele trommel aanpakken. Ik maak hem duidelijk om een koekje eruit te pakken en hij pakt een hand vol!
Vervolgens vraagt hij of we kleding bij ons hebben. Nee dat hebben we niet, thuis hangt genoeg kleding om de kringloopwinkel te voorzien maar heb er niet aangedacht om dat mee te nemen naar Marokko. Zo leer je van reizen.
Dan ziet hij een reklameblaadje uit Spanje, hij bladert het door staan prachtige gedekte tafels Cadeautjes en heerlijke gerechten in maar ook Een kleurplaat. Hij mag het blaadje meenemen voor zijn kind trots en blij gaat hij weer terug naar z,n stalletje.

Op onze tocht hebben toch nog een dromedaris gezien, misschien wel voor de toeristen om een foto te maken.

Geschreven door Zwerven.met.de.camper