Gistermorgen met regen vertrokken van de camping in Ounara. Voor de regen zijn we niet helemaal naar Marokko gereden, we willen graag zon. Dus besluiten we om niet naar Essouira te rijden om het stadje te bezoeken maar gaan liever verder met onze route. Met de Kerst willen we op de camping in Takat zijn en dat is nog een stukje rijden.

Onderweg zien we de geitjes in de bomen en struiken. Dit zijn arganboompjes van de vruchten/noten wordt arganolie gemaakt. Arganolie wordt wel het vloeibare goud van Marokko genoemd. Het is een zeer tijdrovend werk om uit 100 kg arganvruchten 10 tot 20 kg pitten te verkrijgen wat uiteindelijk 1 liter arganolie oplevert. We zagen vele coöperaties waar de olie naar toe gaat.

Verschillende keren hebben we als we een plaats in of uit reden plaatselijke politie controle gezien. Tot op heden konden we steeds door rijden maar nu moesten we stoppen waar kom je vandaan en waar ga je naar toe is dan de vraag net zoals bij het inchecken op een camping ook dezelfde vraag wordt gesteld . Vraag me niet wat ze er mee moeten maar kennelijk vinden ze het belangrijk dus werken we vriendelijk mee.

Na een poosje besluiten we te rijden naar een camperplek. De plek werd niet aangegeven en bij toeval zien we vlak bij de zee een camper staan. Nou dit is dus niet de camperplek maar iedereen van de camperplek was weggestuurd vanwege een te verwachtte vloedgolf.
We hebben het inderdaad zien gebeuren in een paar uur tijd wat het achterland veranderd in een meer. Wij stonden hoog en droog op een plateau hoog boven de zeespiegel en hadden een fantastisch uitzicht.

Vandaag zijn 's middags de vissersbootjes weer uitgevaren nu de zee een stuk rustiger is. De bootjes worden met een tractor in en uit de zee gehaald. Het dorp bestaande uit een paar huizen aan het strand met de vissersbootjes voor de deur, stelt niets voor maar desondanks hebben we de hele dag genoeg te kijken wat er allemaal op zee en op het strand gebeurt. Wij hebben de beenspieren weer getraind.

Laatste dag op deze plek. vandaag hebben we in de bergen langs de kust gewandeld gelijk een paar berggeiten. Onderweg kwamen we iemand tegen die van de struik op de foto, druppelsgewijs en melkachtig sapje opving in een plastic zakje. Wat we begrepen was dat het zeer voedzaam goedje was dat zorgde voor een gevulde buik. Zo kun je veel wat de natuur biedt gebruiken blijkt maar weer.
Bij terugkomst bij de camper stond een ontvangstcomité van ezels ons op te wachten. Ze stonden heerlijk in de schaduw en waren niet van plan om weg te gaan en schuurden met hun staart en de rest onze camper schoon. Vriendelijk toch?

Geschreven door Zwerven.met.de.camper