Terwijl iedereen nog op een oor lag zijn we in alle vroegte op de fiets gesprongen. Na een 3 sterren ontbijt met yoghurt cruesli, brood en een gebakken ei dwars door het weiland terug naar de dijk van de Elbe. Dan weer wind mee en dan weer tegen, maar verder een nagenoeg blauwe lucht en uiteindelijk een graad of 27. Gelukkig gaan we na een kilometer of 20 bij Domitz de brug over naar de westkant en linksaf de dijk weer op. Mmmmm afgesloten ivm nieuw wegdek op het fietspad. Alleen de onderlaag ligt er en het pad is op zijn duits hermetisch afgesloten. Dan maar een soort fietspad onderlangs, deze eindigd bij de resten van een in 1945 kapot geschoten spoorbrug. Ook dit is indrukwekkend, met name hoe in de brug zelf een verdedigingsfort is gebouwd. Bijna niet te nemen, maar als de vijand eenmaal naast het fort staat ben je ten dode opgeschreven. We vervolgen onze weg over een hobbelig graspad en zien een schoolbord tegen een hek staan met de tekst 'eichen gemachte kuchen, enz, caffee Garten, 200 'm rechts. Je snapt' m al wij in de remmen en haaks de bocht om naar rechts. Drama we zijn te vroeg, gesloten, gaat pas om 12.00 uur open. Zo zie je maar weer vroeg opstaan heeft niet altijd goud in de mond. We zwoegen weer verder in de volle zon om bij Lenzen met het pontje weer over te varen naar de oostkant. Maar eerst een hoogteverschil van 70 meter overbruggen, op een onverharde weg, dat was wel even een kuitenbijter. Het is inmiddels 12.25 uur en op het bordje bij de pont staat dat ze pauze hebben tussen 12.30 en 13.00 uur, terwijl de pont aan de overkant ligt. Mmm.. maar geluk, de pont gaat varen en we mogen de pont om weer naar de overkant tegaan. Daar aangekomen begint de pauze. Mopperende mensen bij de slagboom als gevolg. Wij gaan in de luwte uit de zon een broodje eten met hollundersapf, lekker hoor. Nog 30 km te gaan over de dijk. We zwoegen verder zien dan een kudde schapen in verwarring langs de dijk staan, blijkt er een schaap met zijn kont in de waterbak/speciekuip vast te zitten en verwoede pogingen te doen om eruit te komen. Wim van de fiets af en het schaap met bak en al omgekeerd. Waarna het schaap zonder bedankje hinkend wegrende. Wat is de dag toch mooi na zo'n heldendaad. Maar de zadelpijn en vermoeide benen verdwijnen hier niet mee. We komen na 85 km aan in Wittenberge en willen kamperen bij de jachthaven. Echter niemand te zien, we zijn moe en het is warm, durven de tent niet op te zetten en alleen te laten en dus gezellig eerst de stad even in. Dat valt vies tegen, we kijken nog voor een pensionnetje, maar alles is vol. Dan belanden we in een echt barista koffiehuis en genieten in de tuin van de schaduw,een stoere echte koffie met taart en free internet, heerlijk om even alles bij te werken. Binnen zien we een muur met een verzameling koffie zakjes uit de hele wereld. Wij bedenken ons dat wij nog een origineel rwandees koffie zakje bij ons hebben. Deze willen ze graag hebben. Onze koffie wordt overgeheveld in een ander zakje en de jonge eigenaars zijn heeeeel blij met dit bijzondere item. Het blijft toch leuk om dingen weg te geven. Dan boodschappen voor het avondeten en op naar het grasveld bij de jachthaven. Nog steeds niemand. We kunnen wel douchen en naar de wc maar de €5 plaats geld raken wij nog niet kwijt. We zetten de tent op en even later verschijnt er een kanoër die hier ook wil overnachten, gelukkig niet alleen. Tijdens het eten zien we een straal bezopen man langs slingeren die zich laat vallen onder de luifel van een tent en in slaap valt. 10 minuten later een tweede man in fietskleding, die ook ter aarde stort. Tja na een dagje fietsen kan alcohol aardige vermoeidheid en disbalans teweeg brengen zeg maar. Ondertussen zijn de muggen er ook weer. We nemen nog een bak thee en zien dan de serveerster naar de mannen gaan en weet er 1 wakker te krijgen.
Ze moeten nog betalen. Ik hoor nog "Ach mensch morgen habe ich geld" en de man slaapt weer verder tussen de muggen. De serveerster geeft het op. Wij ook en duiken onze muggen vrije tent in.

Geschreven door Wim-en-linda-smit.op.reis