Tsja....zo zie je maar weer, ben je relaxed en geaard kijk je in je paspoort en zie je in de visum stempel : VISUM GELDIG TOT 31 AUGUSTUS IPV 31 JULI (De standaard 30 dgn ) wat een giller. Een fout op de luchthaven in ons voordeel. Dank u ! Nu 5 wkn lang niet meer aandenken.
Na weer een heerlijk ontbijtje Colien en Joep uitgezwaaid en gaan wij zelf op weg naar de genocide herdenkingsplaats. Brommers links en rechts van ons, ze toeteren de hele tijd. Niet zozeer omdat je in de weg rijdt maar ook om klanten te trekken en oke het klinkt stoer. Wij worden niet warm of koud van het verkeer. Vinden het allemaal nog wel meevallen. Ik Linda twijfel nog of ik de genocide memorial place zal bezoeken,( de narigheid blijft mij zo hangen ) maar vind ook wel dat het moet en ga toch met Wim mee.
Wij krijgen een headset en gaan eerst een filmpje bekijken. Wauwwww die komt meteen binnen en ik zit daar al met tranen. Dit gaat over mensen zo als jij en ik. Alleen het feit dat je boer bent en een hoeveelheid vee hebt maakt dat je een hutu of tutsi was en dus of je gedood werdt of niet. Het is echt echt indrukwekkend. 1000.000 mensen gedood en op deze plaats zijn er 250 000 mensen begraven. !
Het moeilijkste vind ik de kinderkamer. Verhalen en foto's van kinderen die zijn gestorven en van die het hebben overleefd. Na afloop moeten wij beiden echt bij komen in het museum cafe ! Ik realiseer mij dat bijna iedereen die wij tegenkomen of gaan komen met een leeftijd van rond de 40 jr levendige herinneringen hebben aan het verleden en ook dat wij niet veel oude mensen zullen gaan zien. Pffffffff

We fietsen nog even het " centrum" in klimmen klimmen klimmen,als ik niet veel later bij het geldwisselkantoortje sta, gutst het zweet vanmij af. Ik scoor hier rwandees geld en op naar dè supermarkt la gardiènne, want daar verkopen ze de beste samosa's ! In ons hoofd verwachten wij een soort AH XL, nu.....hoe westers gedacht. Het is een oud soort kruidenierswinkeltje met flink lege schappen en weinig keuze. Ik wilde ook wat nootjes scoren voor fietsen onderweg maar hélaas. Na de rij getrotseerd te hebben genieten wij wel van overheerlijke warme groenten samosa ! Wat hebben wij het alweer slecht.

Daarna terug naar het hotel. De straten zijn hier superschoon en het rijdt prima. Na de break gaan wij nog naar talkingwithhands. Een organisatie die opkomt voor mensen met een beperking. Deze mensen maken prachtige manden ! Ik heb in Nederland al contact met ze gezocht en ze gaan voor mij een aantal manden maken.
De weg ernaartoe is rood gravel met wat huisjes en hier en daar een winkeltje. De weg is voll hobbels, bobbels, scheuren en keien. Soms is de greppel te groot en moeten wij de fiets eroverheen tillen. We klimmen hoger en hoger. Als je dit niet weet, kom je hier echt niet. Vooral niet als fietser. Het is bijna niet tedoen !

Ik groet met muraho ( hallo ), krijg een groet, een duim, een brede lach terug. Het wordt gewaardeerd als je wat kinirwanda spreekt.
Hallo ( muraho ) , ja, ( yego ) nee, ( oya ) , dank u wel ( muragoze ) en goedemorgen ( mwaremutse ), zitten er wel in.
Al zwetend bereiken wij het werkplaatsje. Totaal afgelegen. De poort gaat gelukkig open. 3 gehandicapte dames zijn aan het werk.

Jeda de manager komt ons tegemoet. We kletsen wat en bekijken de schalen. De dames kunnen alles maken wat ik wil. Ik geef een opdracht voor 10 stuks in 3 verschillende afmetingen. Mijn foto van wat ik wil heeft hij ontvangen. Over 5 wkn zijn ze klaar en worden ze naar ons guesthouse The Nest gebracht, waar wij dan even verbljjven in Kigali.

Een zeer geslaagde dag zo !!

Geschreven door Wim-en-linda-smit.op.reis