Daar zijn we weer gisteren is het verslag verzonden voordat de redactie het had goedgekeurd daarvoor bieden wij u onze excuses aan. O. A. Wilden wij nog vermelden dat we heerlijke pizza hebben gegeten uit de houtoven. De medewerkers van het eco resort waren, zielsblij met onze keuze, omdat zij dan ook lekker konden genieten van pizza. Wat een luxe een heel onderkomen voor jezelf en dat met een kok die fantastische gerechten maakt. Lees een rwandese jongen die passie heeft voor koken.
Na weer een heerlijke slaapnacht in onze tentjes met uitzicht op de sterren ging om 07.00 uur de wekker. De kruik in de slaapzak was nog warm. Flap van de tent open geritst en nog even genieten van het uitzicht. De fietsen voorzien van de bepakking en de fietszeem al aan eten we bananen pannekoeken en vers fruit. We krijgen een lunchpakket mee van een srt dikke pannenkoeken met gekaramelliseerde uien, kokkie bedankt het was weer heerlijk. We betalen de rekening en fooi om via een keien pad weer af te dalen naar de hoofdweg. We mogen eerst even lekker afdalen, naar de ingang van het nationaalpark, (oerwoud), ojee wat is dat nu, er duikt een militair in vol ornaat, dus met gevechtshelm en mitrailleur op uit de bosjes. We moeten stoppen en in gebrekkig engels vraagt hij wat wij hier doen. Dan zien we een tweede militair in de bosjes staan met een portofoon voorzien van een antenne van 1 meter. Die geeft alles door. Uiteindelijk is men in verwarring omdat gisteren Joep en colien hier ook al langs fietsten. Het idee was dat Joep en Colien hier alweer fietsten. Afijn na 5 minuten uitleggen en heen en weer praten via de porto mogen we doorrijden, soms zit het mee zullen we maar zeggen. De 50 km door het park zullen we om de 5 km een clubje militairen tegen komen die doorgeven dat we langs fietsen, hoe veilig is dat?! Na een paar kilometer omhoog fietsen staan we ineens oog in oog met een groep van zo'n 30 Bavianen in alle maten. We staan er midden tussen, dat is genieten ze kijken ons nieuwsgierig aan en wij kijken terug. Na 15 minuten genieten gaan we weer verder. Dan treffen we een groep bergaapjes en hetzelfde ritueel volgt. Dan komt er een vrachtwagen die stopt. Linda heeft een heel gesprek met de chauffeur en daarna zwaaien we elkaar uit. De komende 30 km halen we elkaar steeds weer in en zwaaien/toeteren naar elkaar, heuvel op heuvel af. Onderweg zien we nog een golden monkey, hele mooie vogels en een soort berg hertjes. We genieten ook erg van de geluiden uit het oerwoud. Na een afdaling van vele kilometers waarbij de 50km regelmatig wordt aangetikt, rijden we onder een boog door die het einde van het park markeert en opent er zich voor ons een groen heuvellandschap met alleen maar theestruiken. We zijn op onze eindbestemming voor de komende 2 dagen, Gisakora. We zoeken ons onderkomen, een klein guesthouse, we vragen waar het is, de mevrouw belt met het guesthouse, die in het dorp blijkt te zijn. We dalen af en rijden het dorp in. Dan zien we een vrachtwagen op zijn kant aan de ene kant van de weg en aan de andere kant ligt een zwaar beschadigde jeep in de greppel naast de weg. Later horen wij dat de aanrijding gisteren was gebeurd. De remmen van de vrachtwagen waren defect en die heeft de jeep geraakt. De bestuurder van de jeep was opslag dood. Tja wat zullen we er van zeggen. De eigenaar van het guesthouse wacht ons op aan de hoofdweg en begeleidt ons naar het onderkomen. Wie zitten daar ???Joep en Colien, zij gaan morgen weer verder. Lekker douchen en wat drinken. Morgen meer over ons onderkomen en de omgeving.

Geschreven door Wim-en-linda-smit.op.reis