Afgelopen maandag zijn we weer op pad gegaan. Na een heftige anderhalve week. Zo zit je op een grasveld aan een meer in Rwanda te genieten van een bak koffie en 1 minuut later ben je teneergeslagen, verdrietig en aan het bedenken hoe je ZSM naar Nederland terug kunt komen. Kortom stress, eerst verzekering bellen, voor het omzetten van de vlucht. Na een paar uur bericht dat we 2 dagen later terug konden. Auto geregeld via AWOL om in de hoofdstad terug te komen en de volgende ochtend zaten we in een tent op plastic stoeltjes in de prut, naast het lokale ziekenhuis voor een pcr test. Kortom haast, maar alles is goed gekomen en de volgende avond zaten we in het vliegtuig terug. Met KLM rechtstreeks. We hebben gelukkig wel een goed gevoel voor wat de Rwanda belevenis betreft, ondanks het afbreken. We hebben eruit gehaald wat erin zat.

Nu dus weer op de fiets van huis uit Europa in richting Griekenland. Eerst naar Enkhuizen windje mee om na 15 km de eerste lekke band van Linda te krijgen. Mmmm dan blijkt ook dat ik de bandenlichters ben vergeten. Een passerende wielrenner geeft ons 2 van zijn bandenlichters. Het blijkt dat hij in sept gaat fietsen bij Ljubljana. Dan zijn wij er mogelijk ook! Toeval???? Zal je zien dat wij hem weer treffen. Krijgt hij de bandenlichters weer terug. Wij zijn alsnog ruim optijd bij de boot naar Stavoren en einde van de middag stonden we met ons tentje in de jachthaven van Workum. De routines komen langzaam weer boven, tent opzetten, alles op de plek, matjes en slaapzakken klaar, bootschappen doen en dan een cappuccino bouwen met onze 1 euro schuimer op een penlite batterij. Dan koken op 1 pitje en 2 pannetjes. We zijn nog wiebelig en onrustig in de kop, maar nu ik dit, een week later, schrijf is dat voor mij ook ook weer op orde. Linda heeft nog moeite om het genieten weer toetelaten.

Volgende dag door naar Heerenveen voor een bakkie en appeltaart met slagroom bij vriendin Sophia (scheelt weer budget) 😋 om daarna nog 35km door te fietsen naar Bakkeveen. Tot dat na 3 km de telefoon gaat. Sophia, ik ben een oplaadsnoertje vergeten. Wij geven de locatie door en de Sophia express komt het brengen.

In Bakkeveen hebben wij een heerlijke rustige camping bij de boer met uitzicht over de weide. Volgende dag via het vestingstadje Bourtange de duitse grens over om te overnachten op een camping in Dörpen waar veel vaste huisjes, lees oude caravans met aangebouwde huisjes staan. (12,50,dus lekker goedkoop voor het door ons opgelegde budget €50 zo sparen wij weer € voor evt hotel/pension en dat geeft ons dan het gevoel dat wij het verdiend hebben.) De bewoners verblijven hier al vele jaren. Bij aankomst is er een enorme hoosbui. Gelukkig kunnen we schuilen bij een nederlander uit Emmen die in een onverstaanbaar dialect spreekt we knikken ja en nee en lachen hier en daar. Het is fijn om even te schuilen. Hierna breekt de zon weer door en blijft het droog. Volgende morgen 07.00 uur eruit en op voor ruim 80 km naar de volgende plek. Tegen de middag de ene bui na de andere, maar een mooi landschap en na 94 km fietsen komen we rond 16.00 aan op de volgende vergane glorie camping in Bissel. We worden welkom geheten door de eigenaar, een man van eind 60 met een dikke buik, een rode neus en een geamputeerd been, waarvan het stompje is voorzien van een groezelige voorheen witte kous. Hij wijst ons de weg vanuit zijn booster met een zelf geknutselde ombouw en een trekhaak. Zijn kleine hondje rijdt de hele tijd mee op de scootmobiel. Gelukkig is het weer droog en kan alle kleding weer drogen. Daarna op naar Bremen dwars door de stad en zonder een druppel regen en ruim 60 km op de teller komen we aan op de stadscamping. We kiezen een plekje op het veld om na 2 uur weer te verkassen omdat een groep feestgangers naast ons komt staan. Plasticbadje wordt gevuld met water en 4 kratje/flesjes bier. Radio op volume heel luid. Rond 19.00 gaan we naar een biergarten wat eten en drinken en zie ik Lin een beetje ontspannen onder het genot van een rood wijntje en een flammekuche. Ik neem een heerlijk lokaal 2itbier en geniet van het droge weer en ook een flammekuche. Het is donker als we weer op de camping onze slaapzakken in klimmen.
Vandaag in de ochtend onweer en regen opkomst en dus doen we rustig aan, maar het waait over. Rond 11.00 springen we op de fiets om Bremen en zijn stadsmuzikanten te bekijken. Waar
ging dat sprookje ook alweer over 🤔
Bij terugkomst op de camping kunnen wij eerst de tent uitruimen en weeerr verplaatsen. Een mieren colonne echt ontzettend veel heeft eitjes gelegd op ons grondzeil en heeft de tent ingenomen! Terwijl er geen eten in de tent is. Blijkbaar op hun route de tent opgezet! Zo zijn jullie in grote lijnen weer bij. Geen idee wanneer iwe weer een stukje schrijven. Maar het gaat ons weer behoorlijk goed en we hebben er zin in om morgen weer verder te fietsen.

Geschreven door Wim-en-linda-smit.op.reis