't is kwart voor twaalf. Dag Carootje en de rest.
Iedereen slaapt, het is hier muisstil. Je hoort enkel het tikken van de lettertoetsen op mijn PC.
Mijn moment de gloire. Een verloren krekeltje en ik op mijn mega terras, aan mijn gezellige kamertje. Met een panoramisch !! uitzicht over de wijngaarden, de hazelnootbomen en de heuvels. Zeteltjes, tafeltje en gedimde buitenverlichting. In de verte blaft een hondje.
prima wifi, zodat ik ontspannen mijn blogje kan schrijven en aan mijn foto's kan werken. De terrastegels zijn nog warm en één van de hotelgasten heeft het op een snurken gezet. Ik voel mij hier de queen van de heuvels, ik kom niet meer naar huis.
Jackie en Katrien hebben een wijze agriturismo geboekt hier in het achterland van Piemonte, vlak bij Alba.
https://www.booking.com/hotel/it/agriturismo-brusalino.nl.html?label=gen173nr-https://www.agriturismo.it/en/farmhouse/piedmont/cuneo/Brusalino-6690479/index.html?gclid=CjwKCAjwos-HBhB3EiwAe4xM9-l9ijOPG6McScL1zg7RxRoATKXl87ednpGIPHnP9lXqqyEbJjGaxoCg9oQAvDBwE
De rit ging snel, met de auto waren we er op een paar uur. Via de Sint-Bernard tunnel, Aosta en dan Piemonte binnen. We zijn meteen de eerste de beste capucho gaan drinken met een croissant met crema erbij.
Ik ben in mijn nopjes. Kamer op het gelijkvloers, twee stappen gaan en een gezellig buitenrestaurantje in alle rust met fijne streekgerechten.
Na twee flessen witte wijn met ons vier, heerlijk gegeten van streekgerechten, eigen makelij met veel liefde gemaakt en gepresenteerd.
twee flesjes rood van het huis, de man des huizes maakt zijn eigen wijn en wat hij niet maakt, maakt zijn vriend enkele huizen verder.
De kaas, het vlees, de krieken in het dessert, de dessertwijn, en de grappa's met lavendel, rozen, papaver, en nog teveel om op te noemen... We hebben het allemaal geproefd.
We blijven hier de ganse week, versassen naar een ander hotel zou zonde zijn.
Een familie, die samen werkt aan deze agriturismo, met hart en ziel. De appreciatie is groot.
Nog volop aan het bijbouwen zag ik bij aankomst. We kwamen langs een zijkant en ik hoopte even dat we verkeerd zaten, maar eenmaal het hoekje om, kwamen we in een klein paradijsje. Geen kapsones, gezelligheid, je kan op je blote voeten dineren en mag gewoon je ongeschminkte zelf zijn. gezellige mensen en lieve kindjes die braaf zijn.
De foto's van het zwembad en uitzicht volgen later, we hadden het te druk met bijpraten en het was te warm.
37 ° bij aankomst, dan ga je niet ver meer lopen.
Trapje naar beneden met een zwembad en uitzicht over de heuvels van Piemonte. Al lagen daar wat mensen die in mijn weg zaten, ik ging vanavond (nacht) nog een duik nemen, maar met de hoeveelheid alcohol in mijn voeten ga ik het trapje in de heuvel hier niet meer af. Al twijfel ik nog.. 't is ook pikdonker, morgen misschien. Zou wel leuk zijn om mijn camera op statief en timer te zetten en eens zelfportretten te maken in dat bad in het donker. Ik bekijk het.
Dus de moto ritten gaan we waarschijnlijk 's avonds doen. Of ik smelt in die moto.
Wat heerlijk om terug in Italië te zijn. Wat blijft het me toch verbazen hoé mooi het is en hoe lekker alles is wat hier groeit en wat ze klaarmaken.
Ik nam wat foto's onderweg vanuit de auto in Zwitserland, wat ik ook prachtig blijf vinden. Door de vele regen hier ook staat alles nog mooi in bloei en de vijftig tinten groen met zonlicht en schaduw blijven verwonderen. Én van de man des huizes, zo fier als een gieter over zijn brouwsels, die heel lekker waren. Én van Jackie die vloeiend italiaans spreekt, na twee jaar Italiaanse les. #alweeronderdeindruk.

Geschreven door Veroos.reizen