We zetten de wekker, reden met de fiets naar Saint-Tropez wat ongeveer een halfuurtje duurt en namen de navette (boot) naar Sainte Maxime. We dronken er koffie en reden het fietspad op dat langs de drukke baan ligt. Saint-Tropez ➡️ Port-Grimaud ➡️ Sainte-Maxime➡️ en waarschijnlijk ook Fréjus. Dat laatste hebben we niet gedaan.
De auto's staan er de ganse dag in file, ze staan er waarschijnlijk nog. 't Moet hier plezierig zijn in juli en augustus. Er reed zelfs een oude olijfboom voorbij 😉Het is warm maar goed te doen op de fiets. Mijn hoofd was gewikkeld in een witte sjaal voor de zon zodat ik eruit zag als een oude hippy die net een chemokuur onderging en op weg was met haar fiets naar Bali om te gaan mediteren. Dat fietsen vinden we alle twee zalig. Ik ben ook een keer willen afwijken van het fietspad om het binnenland in te rijden tussen de velden maar dat liep wat verkeerd. Buiten dat één enkele fietspad, is er niets voorzien hier voor fietsers in Frankrijk. Ik stak de baan over nadat ik toch vijf minuten staan peinzen heb hoe ik dat het beste kon doen. Gewoon dóen, dacht ik toen, met Marc achter me aan. We zaten eventjes op een dubbele éénrichtingsbaan waar de auto's uit de tegenovergestelde richting kwamen, met een flinke draai en aan de binnenkant van die draai, daar reden wij. Ik dacht even dat we hier het leven gingen laten, maar we zijn er dus nog. Ik heb Marc zijn richting niet durven uitkijken wetende welke blik hij ging opzetten tegen mij. Ben je gééék ?? Ik verwachtte een preek van JIJ GAAT NOOIT MEER ALLEEN OP REIS maar die kwam er niet. We leven gewoon rustig verder alsof we daar op die doodsgevaarlijke plek niet eens waren.
Port Grimaud zijn we voorbijgereden, Marc had geen zin om tussen de massa te gaan lopen, en ik had gelezen op een forum over fietsen, dat Port Grimaud zoals Venetië is maar dan veel netter. Ik dacht toen, ga dan naar het nieuw Zuid in Antwerpen aan de schelde, tis daar ook proper en zo druk niet.
Opeens waren we terug in Saint-Tropez en we zijn terug gereden naar Saint-Maxime om de boot terug te nemen naar Saint-Tropez. We hebben 64 km gefietst. Ik heb op 'Tour' gereden aangezien ik toch niet kan blijven op Turbo rijden wil ik wat kilo's kwijtspelen.
's Avonds zijn we voetbal gaan kijken in onze geliefde strandresto waar iedereen Marc met "Marc" aanspreekt en zijn tafeltje staat ook altijd klaar van waaruit hij de match optimaal kan zien. De eerste time heeft hij zoals de andere fransen die naar hun thuisland keken op zijn mobieltje moeten kijken, er was iets met de connectie en er was dus geen beeld. De Fransen zijn tot mijn verbazing rustig gebleven, in coronatijd heb je alles wel gehad blijkbaar en maak je je niet meer dik als je de thuismatch niet kan zien terwijl je wel je diner kan ophoesten. Maar de tweede helft dus wel. Marc is tegen Frankrijk (janetten, die voor hun goal blijven staan kwam ik te weten) en vóór Portugal en af en toe liet hij dat eens merken aan zijn mimiek op zijn gezicht. Ik heb gesist dat hij zich kalm moest houden want ik zat het dichtst bij die franse bende en wou geen glazen naar mijn hoofd gesmeten kregen. Alles is rustig gebleven, ik ook, ik had wat rillingen en wat appelflauwtes van een dag in de zon te fietsen met mijn witte sharung rond mijn hoofd.
Ik heb van ons minitafeltje mijn bureau gemaakt en aan mijn foto's gewerkt. Hotspot werkt prima, al weet ik niet of ik het nog prima ga vinden als ik de rekening ga krijgen.
Het strand heb ik nog niet gezien vandaag.
Vandaag ik zit hier nu in de schaduw met tamelijk veel wind op mijn weitje dat meestal verlaten is. Hier staan enkel ouderen die je niet hoort. Marc slaapt zich vandaag eens uit het is 12u19 ;)
Ik heb bitterweinig tot zero foto's gemaakt voor mijn online shop. De zware Nikon meesleuren vind ik wat onverantwoord, als daar iets aankomt ben ik een fotograaf zonder werkmateriaal. Sinds deze reis bekijk ik mijn materiaal toch wat anders en durf ik hem niet overal meeslepen. Ik schiet maar wat op goed geluk met mijn kleine Leica die het prima doet om foto's bij een blog te zetten.
Er is net een Hollands koppel aangekomen waarvan het wijfje een parkietstem heeft die reikt tot in Marseille. Of haar man is doof of al haar voorouders zijn allemaal in Holland geboren. Marc is wel onder de indruk van de mannetjes parkiet. Hij koppelt zijn caravan af en bestuurt hem met zijn mobieltje hun kampeerplaatsje in. Rijdt die caravan van zichzelf dat vak in. Ik zoek de zee eens op. Morgen vertrekken we hier. Ik twijfel nog. Naar Lyon of naar L'Isle sur la Sorgue waar Anne was. Marc wil Lyon, ik dat ander.

Geschreven door Veroos.reizen