Deze morgen ben ik wakker geworden door het gekakel van mijn twee buurvrouwen. Maar hun act was van korte duur. Mijn nichterige andere buurman is op zijn tippen van zijn teensletsen heel theatraal ssssstttt naar hun gaan zeggen. Zo met zijn wijsvingertje verticaal tegen zijn mond. Ik heb een oogje naar hem geknipperd, zo van, wat jij doet man (of vrouw 😉) vind ik fantastisch. Met een F. De twee kiekens hebben zich niet meer durven bougeren en zijn een wandelingske gaan maken. We zijn vertrokken richting Saint Tropez waar ik een adresje had van Ann, ook aan zee. Wij hebben er in de buurt, vorig jaar gestaan, quasi op het strand, wegens corona lukte dat toen. Wijle dus naar dat adres, na een adembenemende tocht langs de kust. Haarspeld bochten, ik had meer schrik dan dat ik zelf rijd, en heb de ganse rit naar links geleund voor alle struiken aan mijn kant die de spiegel raakten. Aangekomen aan Ann haar camping, (die was er vorige week) bleek dat toch nog drie straten of zo van het strand te zijn. De receptie was niet open, nergens eigenlijk na de middag. Dan liggen de fransen op het strand of in hun bed. Van de hitte wellicht. Zo drie straten naar het strand moeten wandelen vinden wij wat ver. We zijn 1,9 km verder gereden naar ons vorig-jaar-strand, waar we toen dik-chance-hadden-met-corona-leegte-reizigers, en vlak óp het strand stonden. Je wil niet weten hóe gejuicht ik heb dat er nog een plaatsje vrij was op mijn favoriete plekje hier aan de Côte d'azur. Ik weet zeker Marc ook, maar die blijft altijd cool, en soms heb ik dan oneindig veel zin om hem een gigantische duw te geven en te roepen, gij zijt toch ook wel dik zo hard blij en gelukkig als ik ??? We hebben ons gesetteld onder de bomen dus de camper blijft fris, en zijn dan het strand gaan afschooien waar ze de match België-Finland zouden tonen. We hebben geluk, vooral Marc. En we hebben een super-coole strandbar gevonden, waar ik wat selfies in de spiegel genomen heb.. Hééérlijk gegeten, de ganse poespas, Saint-Emilion inclus. . Met ons voeten in het zand, zoals ik dat graag heb. Marc de match, ik met mijn pc op ons mini-tafeltje, hapje en drankje. Zo ziet mijn ideale leven eruit. Ik kan hier de ganse nacht blijven zitten. Ik voel me zo, nét van mijn luxe jacht hier enkele tientallen meters in zee, afgestapt. We zagen er zelfs een helikopter uit vliegen. Voor velen misschien horror, voor ons de zaligheid van de franse kust. ps. clicken jullie op de foto's ? Dan zie je er soms tekst bij, net ontdekt. pss. Ik ga die titel hier moeten aanpassen, Noord-Spanje gaan wij niet meer geraken. We blijven enkele dagen hier.

Geschreven door Veroos.reizen