Op weg naar Asti, Italië. Na 560 km gestopt in Mulhouse, net voor de grens met Zwitserland om morgen nog een dikke 500 km te doen. Ik was heel benieuwd naar het hotel. Ik wou de link hierbij zetten maar die is 6 regels lang en ik ga mijn verslagje hier niet bevuilen. Fantastische fotograaf die dit hotel voor booking gefotografeerd heeft. Het viel wat tegen in het echt. Marc vindt mij een ondankbare hond en een klaagzaag. Het is netjes, héél netjes, en het personeel is heel vriendelijk. Het is midden in de stad. Je rijdt de openbare parking binnen en je komt als het ware, als je de bordjes volgt op je kamer uit.
Je wil niet weten hoe mini die parking was, ik scheet het nog een keer in mijn broek.
Ons mini-kamertje dat is zo een ibis-budget hotelkamertje. Heel erg uitgerekend en ontworpen om geen centimetertje onbenut te laten. Valt verder niets verkeerd over te zeggen. Al vond ik het jammer dat er geen douchekapje lag. Die heb ik nodig voor in mijn camper, die net iets gezelliger en huiselijker is dan zo een gemillimeterd hotelkamertje. Het is zelf nog meer gemillimeterd dan de camper, maar als ik die deur opendoe zit ik in de natuur. Als ik mijn deur opendoe in die hotels bots ik op een muur. Ik ga het nooit meer gewoon worden.
Bon, 't stad. Mulhouse.
Een té bonte verzameling van allemaal verschillend gekleurde "Duitse" oude huizen. Alles door mekaar, en alle benedenverdiepingen lelijke winkels. De bevolking is al even gekleurd, in alle opzichten.
We zijn op zoek gegaan naar onze op voorhand uitgezochte restaurantjes, maar die waren allemaal volzet. Juist. 't Is Juli, vol seizoen.
Van armoede zijn we gaan eten in een achterbuurtstraat, dat hadden we pas door terwijl we twee uur op ons eten gewacht hebben. We zijn niet de ganse stad gaan afdweilen naar een cosie restaurant want ik had mijn nieuwe franse sandalen aan. Wat we daar zien passeren, je denkt dat je op strafkamp bent in plaats van op vakantie. Wat ik zag. Een gozer met een trainingsbroek met de anti-diefstal-badge halverwege zijn bil er nog aan. Sloeries waar ik alleen borsten zag en de rest niet. Een pak toeristen en een pak uitschot en armoedige dutsen. Wat geroep en geruzie naast ons op het terras en een hoop vuiligheid.
Met alweer zicht op een openbare vuilbak, waarin de ober alle afval van de tafels gewoon in deponeerde zonder schaamte. Ik heb er een foto van genomen zonder ober. Ik wou geen narigheid. Én nog één van de gezelligheid van mijn uitzicht vanuit mijn stoeltje waar ik bijna aan vastgeroest zat. We hadden tafel nr 560. Waar de andere 524 tafels stonden is mij een raadsel.
Over het eten gaan we zwijgen. Wat ik op heb wil ik snel vergeten. Ik heb me alleen de ganse maaltijd afgevraagd, hoe mensen dit nu kunnen opeten met een smile van 'joepie het is vakantie en wat er door onze mond gaat, daar zijn we niet mee bezig'.
We zijn snel naar ons groot hotel met minikamertjes gegaan en ik heb het ganse gebouw afgezocht om deftige wifi te vinden. Dus ik zit in de lobby nadat ik van het terras gegaan ben, na een triestig glas rode wijn en belabberde wifi.
De jongen van de balie was erg opgetogen toen er ook nog vuurwerk tevoorschijn kwam, daar op het terras van ons hotel. Zegt hij heel gemeend, "je hebt hier een panoramisch uitzicht over de ganse (lelijke) stad mét vuurwerk ! Ik vond hem wel grappig. Zeker omdat ik er een foto van genomen heb zodat jullie, als je goed kijkt ook het panoramische uitzicht over de ganse stad mét vuurwerk kunnen zien ! Wat een klucht.
Merk ook de inkijk kamers van het hotel rechtover ons op. Gezelligheid kent geen grenzen, ook geen gordijnen, hier in het Duitse Frankrijk.
Om snel te vergeten, Marc ligt al in zijn bed, zijn schnitzel met kartoffelen aan het proberen verteren.
Morgen is een nieuwe dag. Dan rijden we naar de cappuchoos !!

Geschreven door Veroos.reizen