Zo daar zijn we weer!

Gisteren een dag richting het binnenland geweest. Op tijd opgestaan, ontbijtje en om 9 stond de chauffeur, Astika heet hij, zoals afgesproken klaar om ons mee te nemen.
We reden Sanur uit en na een kwartiertje zoiets waren we al op een van de plekken die we graag wilden zien, dachten we... we hadden met Astika een route gepland met wat dingen die we graag wilden zien. Maar blijkbaar had hij zich vergist! We gingen ergens naar binnen, geen idee wat het was. Moesten wat betalen en kregen en blad met uitleg?? Wij hadden nog steeds geen idee waar het over ging. Eenmaal binnen moesten we gaan zitten, het bleek een soort theater te zijn waar een toeristische versie van een traditionele dans werd opgevoerd. Hmmmm.... daar hoefden we eigenlijk niet heen?? En aan de uitleg te zien zou het nog vrij lang duren ook!! We zijn even blijven zitten, maar besloten na de eerste akte dat we toch maar op zouden stappen. Pravin was al ietsje eerder weggegaan en is even aan Astika gaan vragen hoe of wat? Bleek dat hij ons verkeerd begrepen had. Hij had inderdaad de avond ervoor aan papa gevraagd of we naar een dansvoorstelling wilden maar die was blijkbaar niet duidelijk genoeg geweest dat we dat niet wilden. Nu was het allemaal weer duidelijk, misverstand kan gebeuren!! Op naar het volgende!!
We reden nog een stuk en kwamen toen bij een grote hindoestaanse tempel, Batuan Temple. We moesten allemaal een sarong om, anders mag je niet naar binnen. Dus die werden netjes bij ons omgeknoopt, zagen er schattig uit hahaha!! Eenmaal binnen was het er prachtig. Allemaal kleinere tempels met veel beelden, heel goed bijgehouden allemaal. Ook hele mooie met goud bewerkte tempeltjes, prachtig. Er heerste een rustige sfeer ondanks dat er best nog wat bezoekers waren. Heb een aantal foto’s gemaakt en we hebben op ons gemak rondgekeken en gelopen. Toen we alles wel gezien hadden zijn we teruggelopen naar de parkeerplaats waar Astika op ons zou wachten. Sarongs weer ingeleverd en we konden weer verder, tenminste, nadat papa zijn sigaretje op had ;-) Papa had gezien dat Astika een wit bloemetje achter zijn oor had gestoken. Zelf had hij ook zo’n bloemetje gevonden en deze tussen de band van zn hoedje gestoken. Meteen gevraagd wat voor bloem het was: een Frangipani. Het Balinese woord voor deze bloem ben ik helaas vergeten!
We vervolgden onze weg richting Ubud, een stadje in het binnenland. Hier wilden we graag de markt bezoeken. Onderweg kwamen we honderden winkeltjes tegen langs de weg met zo ontzettend veel spul!! En geen klanten dus wie moet dat allemaal kopen? En waar leven die mensen van? Allemaal souvenirs, prullaria, houtwerk, supermarktjes, kleding echt teveel om op te noemen. Ook kwamen we langs erg veel zaken met stenen beelden, voornamelijk boeddha beelden, en dan gehouwen uit lava steen van de vulkanen hier op het eiland. Prachtig, maar hoe krijg je zoiets mee naar huis? Het waren namelijk bepaald geen kleine beeldjes!! En dan ook nog zoveel zaken met teak houten meubels, ongelofelijk!! Ook prachtig maar dezelfde vraag als bij die beelden.... hoe?? Zou zo een tafel en een kast mee willen nemen maar ja.... Na deze ellenlange weg met een aaneenschakeling van deze winkels reden we Ubud binnen. Wat een levendigheid meteen!! Astika kon niet bij de markt zelf parkeren dus zette hij ons af in een zijstraatje. Prima! Afgesproken om hier 2 uur later weer terug te komen, hij wachtte wel ergens. In dit zijstraatje bleek toevallig ook weer een tempel te staan: Ubud Palace. Hier ook snel even een kijkje genomen, hier hoefden we geen sarong om. Ook deze kleinere tempel was prachtig. Alles werd ook mooi versierd met bloemen en doeken: er is vandaag blijkbaar een of andere ceremonie en letterlijk iedereen was hier druk mee met voorbereidingen. Overal ook waar we kwamen waren ze hier mee bezig, ook bij ons in Sanur. Is in de ochtend in Sanur op het strand, papa wil een kijkje gaan nemen!
We liepen verder in Ubud, druk verkeer, maar het lukte ons om over te steken: de markt in!! Daar was het een grote chaos van kraampjes, mensen en verkopers die je iets willen aansmeren. Markt was binnen en buiten en een groot doolhof!! We zijn gewoon maar wat paadjes ingelopen en hebben wat rondgekeken. Veel van hetzelfde helaas, toeristen prullaria. Erg jammer, toen we hier 3 jaar geleden waren was het een stuk authentieker. Wel leuk om deze bedrijvigheid te zien en hoe de mensen hun best doen om je naar hun kraampje te krijgen. Op een gegeven moment kwamen we bij een stuk waar ze groente, fruit en andere levensmiddelen verkochten. Leuk, even wat anders!! Dat voornamelijk het fruit er zoveel mooier en groter uitzag dan bij ons hoef ik waarschijnlijk niet te vertellen, das logisch ;-) We kwamen bij een kraampje met kruiden, dus dan weet je het wel: Pravin zn oogjes gingen al glimmen!! Heerlijk geurende kruiden ook in poedervorm, wat een geuren!! Hij heeft 10 stuks meegenomen en ook nog 2 zakken saffraan van hoge kwaliteit. En dat allemaal voor een spotprijs, een fractie van wat je bij ons zou betalen. Wel goed onderhandelen natuurlijk, maar daarvoor ben ik erbij ;-)
Met een zak vol met kruiden zijn we weer verder gelopen, maar we hadden allemaal geen interesse in tassen, magneetjes, flesopeners, tshirts, en vooral sarongs, heeeeel veel sarongs!! Dus we besloten de markt te verlaten en ergens wat te gaan drinken. Tegenover de markt een tentje gevonden en daar een lekker verfrissend gember/limoen drankje gedaan. Met een kannetje honing erbij voor als je het niet zoet genoeg vond. Heerlijk!! In het kroegje hadden ze wifi, kwam goed uit want dan kon ik even kijken waar we precies waren. Door het doolhof in de markt wisten we namelijk echt niet meer waar de parkeerplaats ergens was!! Ons gevoel zei dat we linksaf moesten en dan ergens de hoek om. Gelukkig heb ik op google maps gekeken: we moesten dus rechtsaf hahahaha!! Nog even gevraagd aan de serveerster voor de zekerheid waar Ubud Palace was, en inderdaad zij zei ook rechtsaf!! We wilden eigenlijk nog even wat eten voor we verder gingen met de taxi, en ik zag op google maps dat er een saté bar in de buurt zat. Niet over na hoeven denken: daarheen dus!!
Was dichterbij dan we dachten, wel weer even een drukke straat over dus weer goed uitkijken. Men rijdt hier namelijk gewoon door, voetganger of geen voetganger....
De saté bar zag er leuk uit, en het menu nog leuker ;-) Was moeilijk kiezen maar uiteindelijk toch gelukt: Pravin nam saté van eend met lontong en pindasaus, papa nam varkenssaté met gele lontong en Balinese waterspinazie met chili en ik nam saté van kippengehakt met kruiden op een citroengrasstengel (sereh) met nasi kuning en kouseband. JAMMIE!! Dat waren errug lekkere sateetjes!! Zitten smullen met zn drietjes hihi! Echt allemaal goed op smaak, lekker gekruid hmmmmm!! Na het eten was het alweer tijd om de taxi op te zoeken. Dus betaald, ik nog een paar fotootjes geschoten en toen naar de afgesproken plek. Astika had ons al gezien en hield het verkeer tegen zodat we veilig konden oversteken. Hij houdt ook papa (hij noemt hem ook papa) goed in de gaten omdat die niet zo snel oversteekt hahaha!! Ook in de auto vraagt ie steeds : “Papa, airco ok? Not too cold??” Ons vraagt ie niks ;-) Onderweg vertelt ie ook van alles over de straten waar we zijn en wat de mensen allemaal maken enzo. Verstaan niet alles, is gebrekkig Engels, maar prima zo hoor, hij doet erg zn best om het ons naar de zin te maken. Hij vroeg of we al gelunched hadden, wij zeiden van wel. Ok dan konden we naar de volgende bestemming: Tegalalang Rice Terrace, de rijstvelden dus!!
Via weer wat weggetjes met allemaal winkeltjes (jawel ze blijven voorbij komen) kwamen we bij Tegalalang aan. Auto geparkeerd en Astika ging ons voor om de weg te wijzen. Stuk gelopen en toen waren we bij het begin van de route door de rijstvelden. Je moet je voorstellen: dat is allemaal vrij steil berg af en op, met provisorisch aangelegde traptreden (lees: keien en stenen) om van boven naar beneden te komen en andersom. Daarbij uiteraard de bloedhitte die bij Indonesië hoort, dus je kan wel raden wat voor kleur mijn hoofd inmiddels begon te krijgen.... een rode peper is er niets bij ;-) Papa en Pravin vonden het allemaal wat te steil en teveel geklim en geklauter dus die besloten bovenin op een terras van het uitzicht te gaan genieten. Het terras ligt dan ook over de rijstvelden heen zeg maar dus je zit er prachtig. Ik wilde toch nog wel wat verder dus ik ben in mn eentje verder afgedaald. Echt zo mooi!! Ja ik hou ervan! Zoveel groen, dat kun je bijna niet geloven dat het echt is als je daar loopt. Wat wel minder was: ook hier was het veel en veel toeristischer geworden dan 3 jaar geleden. Ineens allemaal schommels waarmee je een stuk het veld in kan schommelen zeg maar, en allemaal kindjes die je ansichtkaarten willen verkopen, zgn voor school, en dan erg opdringerig. Hadden we nog niet eerder zo meegemaakt. Erg jammer want het is er zo mooi!! Tijdens mijn afdaling had ik zo ongeveer een hele schoolklas kinderen achter me aan, heb ik weer, maar heb ze gelukkig kunnen afwimpelen. Ik vond het klauteren inmiddels ook wel genoeg geweest, het “pad” liep ook nog heel erg ver door, had ik uren zoet mee kunnen zijn. Maar door de warmte en de gedachte dat ik ook nog terug moest, besloot ik om te draaien. Op de terugweg (omhoog dus nog een stukje zwaarder dan heen) kwam ik al die kinderen weer tegen maar een blik van mij was nu duidelijk: ze lieten me nu met rust hahahaha!!
Uiteindelijk papa en Pravin kunnen vinden op de berg en aangeschoven voor een drankje, was ik wel aan toe!! We hebben hier een tijdje gezeten, en genoten van het uitzicht. Afgezien van de klingklong muziek op het terras vond ik al dat groen iets rustgevends hebben. Ik kon er uren naar kijken. Maar we hadden onze drankjes op en besloten de taxi weer te gaan zoeken. We hadden een plek afgesproken zodat we niet weer de hele weg naar de parkeerplaats hoefden te lopen. Astika zou daar op ons wachten. Op de weg daarheen weer allerlei winkeltjes en kraampjes, op toeristen gericht. Allemaal weer hetzelfde spul, behalve bij eentje: we zagen mooie patchwork dekens/spreien hangen. Even gaan kijken en meteen het spel van kopen/verkopen begonnen. We hadden 1 deken gezien die we wel wilden, dubbelzijdig parchwork met Balinese prints. Leek ons wel mooi voor op de bank thuis. Dus heb ik het spelletje gespeeld met de verkoopster en uiteindelijk betaald wat ik wilde betalen. Haar moeder zou 2 weken werk hebben gehad aan deze deken. Of dat echt zo was betwijfel ik maar het is een leuk verhaal, dus ja haar moeder heeft de deken met de hand gemaakt ;-) We liepen verder naar het afgesproken punt alleen was de taxi er nog niet. Pravin ging hem even zoeken en liep een stuk verder om hem tegemoet tw lopen. Toen kwam ie ineens van de andere kant aanrijden, en stopte aan de overkant van de weg. Alleen Pravin was dus weggelopen, de andere kant op hahaha!! De taxi mocht daar eigenlijk niet staan dus we moesten toch snel zijn. Gelukkig keek Pravin om en zag ons nog nèt. Kunnen gebaren dat ie moest komen, en hij kwam snel, op een drafje, (in de hitte!!) aan zodat we de taxi weer in konden. Het is daar dus een chaos op de weg, drukt van vervoer, mensen, van alles dus was beetje hectisch. Maar is goed gekomen, uiteraard!!
We vervolgden onze weg, op naar de volgende tempel! We reden een binnenweg omdat het daar minder druk was. Dat was ook inderdaad een binnenweg!! Kronkelende straatjes steil op en af, bochtjes zo scherp dat je de andere kant niet kon zien, smal en allemaal door het groen. Leuke route hoor, geen toerist te zien hahaha!! We kwamen uit op een grotere weg en de leidde naar de Tirta Empul tempel. Dit is de tempel van het heilige water. En jawel we ontkwamen er niet aan: de sarong moest weer om!! Deze tempel was beetje dezelfde stijl als de eerste van vandaag alleen dan ruimer opgezet. Hier was ook een bad waar je kan baden in heilig water volgens een bepaald ritueel. Locals deden dit, maar ook toeristen waagden zich eraan. Ze moesten hiervoor een speciale sarong aan en wat bloemetjes erbij ofzoiets. Ik kreeg het niet helemaal mee. Mooi om te zien dat de mensen van hier het geloof zo serieus nemen, en hier ook alles voor doen. Zoals al die versieringen voor de ceremonie, wat een werk!! We zijn een rondje door dit park, want daar leek het op, gelopen en kwamen bij een bad met allemaal vissen erin, voornamelijk karpers. Pravin vond het prachtig, heeft hij vroeger zelf ook gehad, en hij kocht een zakje voer zodat hij ze kon voeren. Leuk hoor, zaten een paar flinke knoeperds tussen!!
We zijn weer verder gelopen en zagen een groot luxe huis bovenop een heuvel naast de tempel. Papa dacht opgevangen te hebben dat dit het huis van de president was. Zou goed kunnen, zo zag het er wel uit!! We hadden het tempelcomplex wel gezien en papa was ook een beetje moe dus we besloten terug te wandelen. We werden weer door een wirwar van marktkraampjes geleid met dezelfde spulletjes over het algemeen. Papa heeft onderweg wel wen schattig cadeautje voor Charlie gescoord (afdingen ging redelijk maar hij pakte te snel zn portemonnee, had nog wel wat vanaf gekund maar ja, duurde hem te lang...) en Pravin en ik hebben ook nog een cadeautje gekocht voor Gerard en Diana, zij passen immers op de hondjes :-)
Over hondjes gesproken, hier bij deze tempel liepen vrij veel honden!! Leken zwervertjes ook al zagen ze er niet ondervoed uit ofzo. Eentje kwam er naar Pravin toe een hele lieve, had alleen hele vuile oogjes allemaal spul er omheen, zo zielig. We hebben ze weer achtergelaten en zijn naar de taxi gelopen :-(
Astika vroeg of we misschien nog naar een waterval wilden of naar nog een andere tempel op de terugweg maar papa was moe dus we besloten terug naar het hotel te gaan. Was best nog een eindje rijden. Weer langs allemaal de eerder genoemde winkeltjes, nu ook nog aangevuld met kleine karretjes met eten en drinken. Onderweg kwamen we ook nog van alles tegen, volgepakte mannetjes op scooters helemaal vol met eieren of met pannen of met weet ik wat allemaal!! En ook weer hele families op 1 scooter, het kan allemaal en het gaat ook allemaal goed, prachtig!
Bij het hotel aangekome Astika bedankten betaald, en afgesproken om vanavond naar Kuta te gaan. Pravin en ik willen een avondje shoppen en papa wilde ook wel mee. Toen even opgefrist en in Sanur een hapje gaan eten. We kwamen uit bij Warung Coconut, zag er leuk uit. Klein tentje, beetje reggae/surf vibe hing er. Pravin en papa bestelden bbq ribjes en ik Ayam Lalapan (kip gesmoord in zoet/pittige tomatensaus). Was lekker!! Prima verzorgd en goed van smaak. Papa bestelde nog een arak na, een lokale alcoholische specialiteit. Hij vond het niet zoveel smaak hebben?? Misschien nog een andere keer proberen dan maar....
We zijn terug naar het hotel gewandeld en daar even gerelaxt. Pravin en ik met een filmpje op de laptop, papa met een boekje op zijn balkon.

Was een geslaagde dag!!

Geschreven door TastyTravels