Na een lawaaierig nacht, door de kikkers, werden we om 5 uur wakker. Toch zeven uur geslapen.
Terwijl de maan door de palmen schijnt een kopje koffie gedronken.
En een kopje thee toen de zon opkwam.
Om 8 uur konden we ontbijten. Het werd geserveerd in een mandje.
Onze watervoorraad bijgevuld. Het water dat hier uit de kraan komt is bruin!!

Frederiksdorp is een voormalige 18e eeuwse koffie- en cacaoplantage. De eerste eigenaar was een Duitser uit Pruisen, Johan Friedrich Knöffel aan wie de plantage tot op heden zijn naam te danken heeft.

De eigenaar van Frederiksdorp Johan Friederich Knöffel had een relatie met zijn slavin Grietje en hij liet hun twee dochters plantage Knöffelsgift na.

Wij hadden om 10.00 uur een zwamptour.
Op de fiets gingen we naar het begin van de tour. Dat was bij een schooltje.
Onderweg moesten we uit stappen. De boot moest via houtenplanken naar een lager gedeelte. Wij er uit, daarna nam de bestuurder een “aanloop” en probeerde zover mogelijk over de “dijk” te komen. Het laatste stuk trokken de heren de boot. Ik moest foto’s maken.

Meneer Hagemeier kocht in 1997 Frederiksdorp. Hij heeft het helemaal gerestaureerd. In 2000 was er een dambreuk. Daardoor stroomde er water van uit de Atlantische Oceaan over de rijstvelden. Dit is nu dus het moeras waar wij over hebben gevaren. Het is anderhalve meter diep.

Om half twaalf waren we weer bij ons huisje.
Het is warm en er is geen stroom, dus geen koffie.
Om 12 uur gingen we weer op de fiets naar mevrouw Dapatie om roti’s te maken. Was leuk om te doen en lekker om op te eten.
Daarna weer terug gefietst. Het was erg warm. Ik heb nog even op bed gelegen.

Om drie uur begon de rondleiding en uitleg over Frederiksdorp.

De plantage was 500 akkers groot en werd in 1747 gesticht door Johan Friederich Knöffel uit Pruisen. De bijnaam van de plantage, Knofroe, is een verwijzing naar de eigenaar. Hij had ook de plantages Buitenrust en Johan & Margaretha in het bezit. Drie jaar na zijn overlijden in 1768 breidden zijn erfgenamen de plantage uit met 225 akkers tot 500 akkers (215 hectare). Er werd koffie en katoen verbouwd.[1]

Inmiddels werden er De cacaobonen verbouwd. In 1905 kwam daar een eind aan door de krullotenziekte. Na een veiling ging het bezit van de plantage over naar de gebroeders Moll. Er werd weer overgeschakeld op de koffieteelt. De plantage raakte echter verwaarloosd, wat ook na verkoop in 1943 niet verbeterde.

In 1976 werd de plantage gekocht door de Nederlander Ton Hagemeijer (1942-2025), die met een Surinaamse getrouwd was. Hij restaureerde Frederiksdorp en maakte er een van de meest gewilde toeristenplaatsen in het district van.[2][3] Zij hielden zich aanvankelijk bezig met veeteelt en landbouw. Met Nederlandse financiële steun restaureerden zij de plantagegebouwen. Deze werden rond het jaar 2000 geschikt voor toerisme. In 2004 werd de plantage uitgeroepen tot monument buiten Paramaribo.

In 2016 werd Frederiksdorp overgenomen door nieuwe eigenaren en ingericht voor internationaal toerisme. Behalve de historische woningen kwamen er nieuw gebouwde modern ingerichte cabana's in een sinaasappelboomgaard.

Er waren 956 plantages in Suriname.
Eén contractarbeider had een contract voor 5 jaar en kreeg daar ook voor betaald en is vrij, een slaaf niet. Die was het bezit van zijn meester.

“Hou je kappa dicht”
Een kappa is een ijzeren kookketel die gebruikt werd tijdens de productie van suiker.

Kinderrijm gebruikt tijdens slavernij: ''Iene miene mutte... jij wordt verkracht''

Na de rondleiding zijn we gaan zwemmen, heerlijk afkoelen.
Als avondeten hadden we allerlei voorafjes genomen. Lekkerrrr

Daarna snel op de fiets om het begin van het Pagwa Festival mee te maken.
Er werd iets ritueels gedaan en daarna werden de takken aangestoken , die naar boven gingen.
Daarna gingen ze langs met lekkere dingen en cola. Wij kregen dat ook. Leuk om dat mee te maken!!

Zo vieren ze het begin van de lente en ook de overwinning van het 'goede' op het 'kwade'.

Op straat gooien hindoes gekleurd poeder en gekleurd water naar elkaar

Verbranding van tante Holika,
Zij was niet eerlijk. Haar as werd weggegooid. Nu hebben ze het “as” kleurrijk gemaakt.
Dit verhaal, vertelde een gids, in het kort, op het resort.

Het was een droge dag!!

Geschreven door Sepkomtlogeren