Vandaag een rit om naar uit te kijken, de Pyreneeën over. De weg van de pelgrims te voet is over de brug van de Nive, daarna komen ze al vlug op kleine wegen door het gebergte om Roncesvalles te bereiken en daar te overnachten. Dat doen alvast de meesten, er zijn ook pelgrims die een pad volgen dat dicht bij de D933 ligt en soms op de baan zelf. De D933 is ook mijn weg, op en af in het begin, niet al te zwaar tot in het Spaanse Arneguy, op de grens. Het autoverkeer wordt minder maar er komen motorijders op de proppen, die zonder snelheidsbeperking naar boven en beneden rijden.
In Valcarlos staat er een origineel monument in plaatijzer. Terwijl ik er een foto van neem komt er stel motorijders op de kleine parking gereden. Ze nemen hun helm af, ze zien er nog zo kwaad niet uit. Ik waag het om hun te vragen voor een foto van mij te nemen, terwijl ik fiets. Geen probleem, ik reed enkele keren heen en weer en doe men mijn best om er goed mogelijk op te staan. Ik bekijk de motorijders nu met andere ogen, ze wensen me nog een 'buen camino' en veel moed. De naam van het dorp, Valcarlos, herinnerd aan Karel de Grote die in 778 die met zijn leger na enkel veldslagen tegen de Moren hier uitrustte. Toen hij trompetgeschal hoorde zal het te al te laat geweest zijn. Zijn achterhoede, onder bevel van Roeland, was aangevallen. Niet door de Moren, maar door de Basken, Roeland, of Roland sneuvelde. Een gebeurtenis die veel weerklank kreeg toen. Er werd een heldendicht gemaakt dat doordrong in heel het rijk van Karel de Grote. Boven bij de abdij van Roncesvalles staat er sinds lang een monument dat daar ook aan herinnerd.
Ik zie in Valcarlos ook enkele lokale bewoners die me doen beseffen dat het zondag is. Het is een zonnige dag, het wordt al weer warm, ik zet de beklimming verder. Na een tijd zie ik in de verte iemand op de reling naast de baan zitten. Dichterbij zie ik een jonge vrouw met de fiets naast zich. Ik stop, zij is Hongaarse en in Lyon in Frankrijk vertrokken. Op haar volgeladen fiets is ook nog een jas te zien en heel wat bagage. Ze is 27 en op weg naar Compostela. Ondanks dat ze het zelf al heel lastig heeft, moedigt ze mij aan. Er blijven nog maar 10 km te doen van de beklimming, er zijn er al 15 achter de rug, zegt ze. Ze blijft daar nog wat langer, ze denkt van boven in Roncesvalles te overnachten, tijd genoeg dus.
Het hoogste punt van de Puerto de Ibañeta is 1057 m, 901 meter hoger dan Saint-Jean dat op 156 m hoogte ligt. Roncesvalles is nog wat verder en lager, er is een abdij die reeds in de 12-de eeuw dienst deed voor onderdak en verzorging van de pelgrims. Verder is er de 'Silo van Karel de Grote' waarin pelgrims en monniken begraven liggen, daarnaast staat er een kapel. Meer naar rechts is er het Hostal La Posada waar ik in 1989 en in 2001 overnachtte. Dit was op dezelfde tochten zoals vermeld is in het verslag van gisteren. Ik denk er met een nostalgisch gevoel aan terug.
In Burguete, het volgende dorp, staan er nog veel mooie huizen uit de 18-de eeuw. Terwijl ik de hoofdstraat in beeld tracht te brengen zie ik twee fietsers van ver aankomen. Met hun daarbij zal de foto levendiger zijn denk ik. Het zijn geen pelgrims, ze reden in tegengestelde richting. Wanneer ik later doorrijd haalt een man met de fiets mij in. Hij vraagt dat ik de foto die ik nam naar hem wil opsturen, ze hebben nog geen foto van hun twee al fietsende, samen. Het zijn Nederlanders, we maken kennis, ik neem nog enkele foto's. Ik ga ze zeker opsturen na mijn reis, ik moet er alleen voor zorgen dat ik zijn telefoonnummer niet verlies.
Enkele kilometers verder verlaat ik de Camino Frances, de weg naar Santiago de Compostela. Dus ook de wegen die in de gids van Clement Sweerman beschreven zijn. Dit zal voor verschillende dagen zo zijn, dat had ik zo voorzien. Later zal ik er terug op de Camino Frances komen. De afslag in de Valle de Arce is onbekend voor mij, pas morgen in de namiddag zal ik op plaatsen komen die ik van vroeger al ken. De weg in de vallei naast een riviertje is prachtig, het is een afdaling van bijna 20 km die helemaal niet stijl naar beneden gaat. Waar de vallei breder is geworden is er een stuwmeer. Nadien komen er nog twee beklimmingen van enkele kilometers lang met telkens op het einde een tunnel. De laatste is 520 m lang, ik ben opgelucht dat ik er uit ben.

• 62 km

Geschreven door SantiagodeCompostela2023