Brrrrr wat is het koud om te slapen bovenop de berg. Wij slapen in kleine tentjes op dunne matjes. Eigenlijk dragen we in de avond en in de ochtend de kleden van de karamojong. Heerlijk warm!
Na een kleine ontbijt met broodballetjes en thee bij het kampvuur pakken we de boel weer in. Alle tassen gevuld starten we met de afdaling. Gelukkig geen spierpijn opgelopen van gisteren. We vertrekken om half acht en hopen om tien uur beneden te zijn. In Oeganda sta je meestal om zes uur op en zie je de zon opkomen. Rond een uur of negen - tien ga je weer naar bed. Zo heb je het meest profijt van de dag en meestal is er geen stroom om lang licht te maken.
Het tempo om af te dalen is hoog. Eigenlijk kan je nu pas genieten van het uitzicht. Prachtige bloemen bijvoorbeeld. Weer komen we mensen tegen die gezellig mee lopen op blote voeten en razend snel. Ties loopt weer voorop met zijn maatje Lucas. Onderweg een bananen en ananas-stop en hup weer door. Wij zijn om tien over tien beneden. Prima score.
Dan gaan we douchen, lunchen en eten. Paul neemt ons nog even mee naar de wekelijkse markt waar van alles wordt verkocht. Wij kopen er een kleed van de Karamojong. Hierna springen we in de auto. Wij gaan naar Sipi; 190 km en een kleine vier uur rijden. Omdat we gisteren en vanochtend een zachte linker achterband hebben pompen we deze eerst op. We starten met de reis. De kinderen slapen lekker op de achterbank. In het eerste dorpje (Napapiripi) tanken we en blijkt de rechter achterband leeg. We pompen hem op maar helaas is hij lek. Gelukkig kunnen ze hem maken bij het tank station. We vragen hem de andere band ook na te kijken. Hij ontdekt een spijker. Ook lek dus. Beide banden worden gemaakt met een soort stuk kauwgom en lijm. Pfff gelukkig. Wij nemen afscheid van het halve dorp wat is komen kijken. Daarna rijden we lekker door. In een ander dorpje rijden we verkeerd en worden door omstanders gewezen op een lege achterband. De rechter achterband is leeg… we besluiten deze te ruilen met het reserve wiel omdat we voor het donker over willen zijn…. Verder loopt de reis voorspoedig. Totdat de auto omhoog de berg op moet. De temperatuur stijgt weer enorm. We redden het net tot het huisje. De motor kookt weer en de linker achterband is weer slap. We besluiten het even zo te laten en gaan op pad voor de zonsondergang. Prachtig uitzicht maar door de bewolking zien we weinig. We gaan terug en slapen vandaag bij Mozes in zijn huis (Blue Star). Leuk bij mensen uit Oeganda thuis. Hier zijn in ieder geval bedden. Dus dat is winst!

Geschreven door Rinkeisopreis