Tja, dat hiken, daar zou ik nog op terug komen. Op 1,5 km van ons onderkomen ligt een bekende hikeplek. Volgens de recensie van een dame is deze zeer goed te doen, ook zonder ervaring. Oké dan maar, hiken!
De wandeling ernaartoe was goed te doen natuurlijk en ik ging voortvarend van start. Losliggende stenen, reuzen-trappen, rotsblokken, het hield niet op. En maar stijgen, en hijgen dus. Wat een tocht! Sturla had het al laten afweten (die knie he) en ik heb het er ook maar bij gelaten toen we de eerste afslag kregen. Maar toen moesten we nog naar beneden en dat is dan wel minder vermoeiend, maar ik vind het doodeng met die losliggende stenen en rotsblokken. Met hulp ben ik heelhuids beneden gekomen. Moe maar voldaan. Het is wachten op de spierpijn.
En toen door naar het centrum voor een koffie en een museum. Sturla en ik zijn naar het Krigminne-museum gegaan, dat een enorme verzameling van alles wat ze konden vinden uit de 2e wereldoorlog toonde. Propvol met uniformen, motor met gestapo, vitrines met medailles, schriftjes, eten in blik, echt werkelijk alles. Best interessant, want ik weet erg weinig van de Noorse geschiedenis. Maar jammer dat er niet meer ruimte was, ook voor wat meer info in het Engels.
We moeten om 19.30 bij de haven zijn voor de boot en onze gastheer van het hotelletje was zo vriendelijk ons en niet onbelangrijk onze bagage, naar de haven te rijden. We zaten even te wachten toen er een enorme scheepstoeter klonk vanuit het fjord. En daar kwam de Koning Harald de hoek om varen. Wat een joekel, gewoon een enorm cruiseschip!

Onze hut is prima, redelijk ruim, goede douche en op het buitendek. Ik denk dat we het wel zullen volhouden.
Al varend de haven uit komen we nog langs het beeld van de vissersvrouw.

Geschreven door Marijke