De trein naar Irkutsk gaat maandag 21 augustus om 22 uur. Het is enorm druk op het station met hele families met kinderen en enorme hoeveelheden eten voor onderweg. Iedereen is ruim op tijd aanwezig en overal staan parapluies te drogen. Het is noodweer. Geen taxi meer te krijgen, dus we zijn gaan lopen naar het station. In de hoop dat dit tussen de buien door kon, maar helaas, 300 m voor het station brak de hemel weer open. Regelrecht een wolkbreuk en voor de tweede keer die dag zijn we doorregend. Nu tot op de draad, de eerste keer tot op het bot.

Als de trein is gearriveerd loopt iedereen redelijk georganiseerd naar het perron. We hebben een eerste klas coupe, super-de-luxe!
Maar we zijn er blij mee en reizen het eerste etmaal in een drogerij: broeken, sokken, schoenen en jassen hangen door de hele coupe!
In die gutsende regen hadden we nog wel wat eten en een wijntje gescoord, dus daar zijn we maar direct aan begonnen. Goed geslapen, dat wel.

Dinsdag 22 augustus ziet het er buiten belabberd uit: somber, af en toe regen en het landschap is niet denderend. Dit is het stuk van zuid naar noord, echt helemaal aan de oostkant van Rusland. De trein rijdt langs de grens met China, Noord-Korea ligt ten zuiden en Japan ten oosten. Een saai stuk, maar de kick dat we onderweg zijn is er!
Het is rustig in de wagon, een paar backpackers, en naast ons de provodnitsa en de provodnik (conductrice/conducteur plat gezegd).
Die hoorden we nog het meest omdat ze voortdurend op de gang stonden te babbelen en te giebelen. Volgens mij ontstond er een liefde, maar daar kom je natuurlijk nooit achter.
Het sanitair bestaat uit een toilet, met een fonteintje zonder water. Dat water kregen we in een flesje aangereikt. We waren natuurlijk wel voorbereid, dus veel gedoe met washandjes en vochtige doekjes. Sturla voelde zich na drie dagen daar erg ongemakkelijk mee. Ikzelf had enorme behoefte mijn handen eens lekker te wassen. Genoeg over het sanitair.


De trein stopt regelmatig, maar vaak voor twee of vier minuten. En dan mochten we er niet uit. Bij een langere stop renden de rokers als eerste het perron op en werden kinderen uitgelaten. De eerste lange stop van 40 minuten was in Khabarosvk, waar de trein afbuigt naar het westen. We zijn snel een rondje station gaan doen, maar je bent toch bang dat de trein zonder jou wegrijdt. Het werd dus echt een snel,rondje. De eerste indruk van die stad was nogal Oostblok-achtig. Grote saaie flatgebouwen. Maar ons grote handboek zegt dat het er goed toeven is en alles redelijk modern is.

Het landschap blijft eentonig, kaal, afgewisseld met dennenbos. Hier en daar een dorpje, zo armoedig dat het niet pittoresk te noemen is. Veel armoede in dit deel van Rusland.

Weet ik eindelijk hoe ik foto's in het blog kan plaatsen, is het internet absoluut ontoereikend en kan ik geen foto's downloaden.
Zonder foto's dus weer.

Geschreven door Marijke