26 augustus vertrekt de trein rond vijf uur 's middags vanuit Irkoetsk richting Omsk. Jammer dat we maar zo kort in de stad konden blijven, maar het was ook niet zulk mooi weer. Dus blij dat we droog in de trein kwamen. Vanwege de 2e klas is er wat meer gedoe op de gang maar je hebt eigenlijk geen last van elkaar. Dit keer wel een werkend kraantje op de wc en dat is toch ook wel weer wel prettig.
Het landschap verandert regelmatig. Naarmate we meer naar het westen rijden, ziet de omgeving er iets meer gecultiveerd uit. Het zijn niet meer alleen eindeloze vlaktes. We zien af en toe een dorp of stadje met een wegennet, de infrastructuur krijgt meer vorm. Het blijft ons verbazen hoe enorm groot Rusland is. We doen over dit traject 40 uur en leggen 2,500 km af. Onvoorstelbaar!
Overigens is dit het Omsk van Drs P. En zijn Troikalied. Ik heb nog eens opgezocht: bizarre tekst!
Als we 's ochtends (28) in Omsk aankomen nemen we een taxi naar het hotel. En natuurlijk vraagt de taxi-chauffeur veel te veel voor zo'n onnozel ritje. We kunnen de kamer nog niet in en gaan de stad verkennen. Er loopt voor het hotel langs een brede rivier. En daarlangs is een grote boulevard aangelegd, tot in de oude binnenstad. De boulevard wordt druk gebruikt door joggers, wandelaars, fietsers en rennende schoolkinderen. Omsk is een vriendelijke stad, aangenaam rondlopen. Overal is men druk bezig met het verbouwen/restaureren van oude gebouwen: van woonflats tot openbare gebouwen. En een aantal brede straten zijn al onderhanden genomen. Je kunt zien dat men met de stad bezig is. En misschien geeft dat wel het prettige gevoel.
Er zijn wat grotere winkels (niet van binnen gezien natuurlijk) met betere merken. De doorsnee bevolking ziet er niet superhip uit: een enkele jongere daargelaten. Er zijn nauwelijks bezienswaardigheden in Omsk, maar dat geeft in dit geval niet. Het zonnetje is gaan schijnen en we lopen op ons gemak over de Karl Marx- en Leninstraat (je komt ze in elke stad wel tegen, deze mannen).

De volgende dag vertrekt de trein weer rond 17 uur, dus we hebben nog wel even de tijd. We zijn de boulevard maar eens de andere kant opgelopen en kwamen daarbij langs de haven, met veel activiteiten. En daarachter lag de redelijk grote markt. Het aanbod bestond uit kleding en groente en fruit. Leuk al die kleine metalen hokjes, die vast nodig zijn in de winter. Buiten de officiële markt stonden hier en daar tafeltjes, kleedjes met daarop 'groente uit eigen tuin'. Ik vind het altijd heel aandoenlijk, die met veel liefde gekweekte blaadjes sla en kruidjes. Maar voor de vrouwen die het verkopen is het bittere noodzaak om een klein centje te verdienen. Een van die vrouwen was nog heel behulpzaam toen ik aan zo'n kruidje rook. Ze pakte het op, liet me voelen, haalde de zaadjes eruit en gaf het me. Ik denk dat het anijs is.

Het was niet echt aangenaam weer. Omdat er zwarte lucht aankwam zijn we maar naar het hotel gegaan voor de lunch en hebben de buien voorbij laten trekken. Pas daarna richting station. Met de tram dit keer.

Geschreven door Marijke