Na het ontbijt, zo'n buffet waarbij je altijd moet oppassen om niet teveel mee te nemen, eerst maar eens even naar de VVV en het ticketbureau voor de reis naar Svolvaer. Vandaaruit nemen wij met de boot.
Dat was allemaal niet zo ingewikkeld, dus hadden we tijd voor een bezoek aan het winkelcentrum. Gewoon een winkelcentrum zoals Kanaleneiland, of Overvecht. Niets verheffends en ook niet verleidelijk gelukkig. De koffer is al zwaar genoeg.

Voor de middag staat een tochtje met de kabelbaan/skilift naar boven op het programma. Sturla heeft z'n knie overbelast (hierna hoe het zo is gekomen), dus we nemen bergopwaarts even een bus. In Kiruna waren de bussen gratis. Hier niet maar je kunt alleen een kaartje kopen met je Noorse bankpas, die hebben we niet, dus rijden we hier ook gratis.
De skilift is spiksplinternieuw, je ruikt het rubber van de matten en het glimt en blinkt als jewelste. Plek voor tien in een gondel maar vanwege corona kunnen we er met maximaal drie in. Noorwegen is erg huiverig voor corona en dat voelt een stuk minder prettig dan in Zweden. Het tochtje naar boven is prachtig, het zonnetje schijnt en het uitzicht is zo mooi! Die bergen rondom, uitzicht op haventjes, er is zo veel om te zien. We hebben ons daar dan ook even gesetteld en een lekker drankje genuttigd.
Op de terugweg natuurlijk ook weer genoten en toen bergafwaarts terug naar het hotel. Pakken voor morgen, op weg naar Svolvaer.

Dan nog even de anekdote rondom de knie van Sturla.
Alcohol is in Scandinavische landen buitensporig duur en sterke drank is alleen in speciale winkels verkrijgbaar: de systembolaget (in Zweden). Toen we in Kiruna eind van de middag druk doende waren om onze oversteek naar Noorwegen te regelen, vergaten we de tijd. Het was bijna sluitingstijd van die belangrijke winkel. Barretjes bij ons in de buurt waren er niet dus voor een alcoholische versnapering moesten we rennen naar de winkel. Net aangekomen, dus nog niet bekend met de stratenloop gingen sturla en ik op pad. Eerst natuurlijk de verkeerde richting. Rennen naar een winkelcentrum waar de drankenwinkel was. We scheurden de trap af en stonden voor een gesloten deur. Maar er waren nog wel mensen in de winkel. We wilden terug en naar de andere ingang rennen maar de winkelbediende stond al chagrijnig op z'n horloge te kloppen. Weinig kans dat we het zouden halen dus. Uit de winkel ernaast vertrok net de winkelbediende en die zag onze vertwijfeling. Hij wenkte ons en liet ons door z'n eigen winkel snel aan de andere kant naar buiten, zodat we de drankwinkel zo ongeveer binnenstruikelden. Net op tijd voor een greep naar wijn en bier. Op deze expeditie heeft sturla z'n knie dus iets te veel belast. Als dank aan de lieve winkelbediende van de herenmodezaak zijn we de volgende dag even bij hem langsgegaan en hebben Sturla en Bengt hun slag geslagen.

Geschreven door Marijke