Schiphol, maandagochtend 19 augustus: alsof iedereen zo snel mogelijk uit Nederland wil vertrekken. Bommetjevol!!
Het duurde een uur om de bagage af te leveren en daarna nog een half uur om door de controles te komen.
Maar we hadden de tijd, dus konden naadloos door naar de gate. In Moskou transfer naar Vladivostok, en dan 8 uur vliegen.
Als kind vond ik Vladivostok een magische naam, zo ver, helemaal aan de oostkust van Rusland, daar zou ik ooit komen.

En daar stonden Sturla en ik, dinsdagochtend 11.00 op het station van Vladivostok. Een nachtje overslaan en 8 uur tijdverschil geeft een beetje weird gevoel, maar toch voelde het als historische moment!

Vladivostok is een beetje vergane Russische glorie, vermengd met moderne architectuur. Er is bijvoorbeeld een prachtige brug die lijkt op de Erasmusbrug. De stad is omgeven door water, ligt op een soort schiereilandje en is heuvelachtig. Hier en daar heb je prachtige vergezichten over de stad en is de brug goed zichtbaar.
Een van de highlights is de boulevard met een pretpark, cafeetjes, eetgelegenheden en heel veel jongelui. Ook s avonds is er volop vertier.
Het is eigenlijk best een toeristische stad met heel veel Aziaten. En Russen. Ik ben nog geen Nederlander tegengekomen en dat is redelijk uniek. Een jongen van een jaar of 25 sprak ons aan en was stomverbaasd dat we uit Nederland kwamen: hij had in de stad nog nooit een Nederlander ontmoet! Hij sprak goed Engels, waarschijnlijk werkt hij op de marinebasis hier in de stad. Hij gaf ons nl uitleg over de marineschepen die er liggen, het museum, de onderzeeër; alles vol trots.

Mijn laatste bezoek aan Rusland was in 1986, ten tijde van de Poolse revolutie. Ik heb geen prettige herinneringen aan controles, vliegvelden, barse Russen. Maar ik kan het beeld bijstellen. De mensen zijn behulpzaam, op een onhandige manier vriendelijk en het is allemaal heel relaxt. Vanavond om 22 uur vertrekken we met de trein richting Irkutsk. We hebben dus nog een hele dag in deze stad. Het wordt een regenachtie dag, daarom hebben we gisteren al flink wat bekeken.

Vandaag eindigde in een verschrikkelijke hoosbui, zware wind en stromende goten door de straten.
We stappen zometeen op de trein en kunnen dan onze jassen, schoenen, en overige kleding te drogen hangen.

Dit keer nog geen foto's. Dat is me nog niet gelukt.

Geschreven door Marijke