Aankomst 30 augustus op het station van Perm om 11 uur: koud en heel ongezellig.
Een rommelig en viezig station. Met de bus naar het hotel. De bus, zoals alle plaatselijke bussen die we gebruikt hebben, is oud, vies en aftands. Het hotel daarentegen weer lekker fris!
Ik heb een beetje last van de trein, alsof je net van de boot stapt. De kou zet me uiteindelijk weer met beide benen op de grond. Het is 14 graden met een straffe noordenwind. We lopen langs de rivier, ook hier een boulevard die uitnodigt tot allerlei activiteiten: Zandsculpturen en figuren die gemaakt lijken van stro. Maar het is echt koud, dus niet druk. Mensen lopen met mutsen op en handschoenen aan. Als het zonnetje gaat schijnen wordt het iets aangenamer en wandelen we kris kras door de stad. Ook hier is een groene lijn die je leidt naar allerlei bezienswaardigheden zoals een mooi of historisch gebouw. Heel grappig is dat in Perm ook een rode lijn loopt, de amoureuze lijn. Dan wordt er verhaald over een liefdesgeschiedenis die zich afspeelde rondom dat gebouw. Een soort historische Privé dus.
We drinken heerlijk in het zonnetje een cappuccino bij een alternatief café. Op straat zie je wat vaker alternatieve typjes en ook wat chiquer geklede dames.

We gaan op zoek naar een theater/concertzaal voor een voorstelling. Tot op heden is dat niet gelukt, het seizoen begint in september. Zo ook in Perm blijkt. Maar in het park staat aangegeven dat er 's avonds dans is van de Letlandse vereniging, althans dat denken wij gelezen te hebben. Dus om 18 uur zitten wij klaar voor de voorstelling, helemaal gratis ook nog. Er is veel beweging, mensen lopen heen en weer, kleden zich om, er klinkt Strauss uit de luidspreker en dan eindelijk om 18.30 begint het programma.
In een soort tent/café beginnen zeker 20 paren, van jong tot oud aan een rijdans. En dit alles onder aanvoering van een dame die daarvoor instructies geeft. Hilarisch!
We hebben het tien minuten aangezien en zijn toen vertrokken. Buiten gehoorsafstand hebben we er heerlijk om gelachen!

De volgende ochtend was het nog kouder, maar onze trein vertrok om 12 uur. We hadden er geen last van.

Dit keer weer een vierpersoons coupe voor onszelf. Geen oplaadmogelijkheden voor de elektronica, behalve 110 V op de gang. Het is de hele middag prachtig weer en we genieten ervan om naar buiten te kijken en het landschap te zien veranderen. Als we in de verte een dorpje tegen de heuvels aan zien liggen, zou het zomaar Zwitserland kunnen zijn. Niet dat we daarvoor nu zo'n reis moeten maken, maar om aan te geven hoe anders ten opzichte van oost Siberië.

We rijden door diverse tijdzones, waardoor de klok verspringt. Het ontregelt je wel.

Geschreven door Marijke