Zoals verwacht heerlijk geslapen. Werd wel nog wakker van wederom de stortregen die met bakken naar beneden kwam, maar hoe lekker is het om dan te zien dat het pas 2 uur is en je nog heerlijk door kunt slapen! Vanmorgen scheen het zonnetje, maar ook de zwarte wolken bleven aanwezig. De voorspellingen zijn wat beter dan gisteren, dus goede hoop op mooi weer vandaag. Het "Site of Witness and Memory" museum gaat pas om 9 uur open dus ik kan lekker rustig aan doen.

9 uur bleek 9.30 uur te zijn, dus was er nog tijd om een kerk te bezoeken en een teske koffie. Naast me combineerden ze de koffie al met een stevige fles bier. Ergens op de wereld zal het al 12 uur zijn geweest...

Het museum was zéér de moeite waard. Erg indrukwekkend wat zich nog niet heel lang geleden (tussen 1976 en de begin jaren '90) heeft afgespeeld in Albanië. De toenmalige communistische dictator Enver Hoxha riep het land uit tot een atheistisch land. Iedereen die toch een geloof praktiseerde, werd opgepakt en opgesloten of ter dood veroordeeld. In het museum zeer indrukwekkende beelden uit die tijd. Hrt gebouw werd destijds gebruikt als gevangenis en de cellen en de martelkamer waren nog te bezichtigen en te betreden. Een betonnen hokje zonder ramen en met de deur dicht is angstaanjagend donker en blijft donker, raken je ogen niet aan gewend! Ook de martelkamer zorgde voor kippenvel. De (voor mij) bekendste Albanese gelovige uit die tijd was moeder Theresa. Zij leefde tijdens het communisme niet in Albanië, maar toen haar moeder door ziekte overleed was het te onveilig om haar moeder te besoeken om afscheid te nemen. Deze periode werd in hrt museum 45 jaar genocides van communistisch terreur genoemd.

Hierna de auto ophalen om door te rijden naar Kukës, een trip van bijna 2,5 uur. Helaas niet helemaal gelet op de route die Google nam, waardoor ik vooral over de hoofdweg heb gereden. Dit maakte het overigens niet minder spectaculair. Ik ben nu echt aangekomen in de Albanese Alpen. Ik blijf opscheppen over de bergen de natuur en de omgeving 😀

In Kukës vooral de rust van het dorpje in me opgenomen. Er staat een gebouwtje dat door Kosovaren als dank is geschonken aan Albanië. Tijdens in 1999 stelden Albanezen hun woningen ter beschikking aan Kosovaren toen zij moesten vluchten uit hun eigen land. Hiervoor is Kukës als enige stad genomineerd geweest voor de Nobelprijs voor de vrede.

Kukës is een klein plaatsje tegen Kosovo. Nauwelijks toerisme en wat me opvalt waren de dikke auto's die er gereden werden.

Verder werd er in de reisgids gesproken over een vervallen gebouw dat tot 1991 dienst heeft gedaan als hotel, en tijdens de Kosovo oorlog nog kort kantoor was van internationale organisaties. Enerzijds een prachtig uitzicht, anderzijds weer super om mooie foto's te maken! En jao, iech bin veurziechtig 😘

Na Kukës doorgereden naar Peshkopi. Een tour van ongeveer 2 uur en 15 minuten. Erik (die uit het vliegtuig) had me deze weg aanbevolen als onvergetelijk, en die man heeft er verstand van!! Heel andere omgeving dan de vorige routes. Ik reed in het dal rondom de berg Korab. Het hoogste punt van Albanië. Ongelooflijk wat een hoogtes, vergezichten en mooie omgeving. Op sommige plekken leek het een beetje op de Almhoff of Milka reclames met de Alpen omgeving, prachtig! Af en toe even gestopt om foto's te maken en van de omgeving te genieten en zo rustig verder gereden. Heerlijk al die bochten, klimmen en afdalingen!

Na een mooie rit aangekomen bij Guesthouse Tërshana. Mijn beste verblijfplaats tot nu toe. Hele mooie kamer, super aardige eigenaar en een groentetuin waar appels, druiven, kiwi's en net zoals in mijn eigen tuin bramen (maar dan ongeveer 3 keer zo groot) groeien. Met veel trots gaf hij me een rondleiding. Toen ik aankwam moest ik even zoeken tussen eenrichtingswegen om bij het hotel te komen. De hoofdstraat was rustig en er leek weinig te doen. Na te hebben gedouched ben ik teruggelopen, en nu kon je over de köp lopen. Heel gezellig!

Ik had in mijn reisgids gelezen over Jufka Zerja, een lokaal gerecht met een geschiedenis van meer dan 500 jaar. Dat ging het worden. Waar kan dat beter dan ik een restaurant dat Zerja heet. Dit werd me ook aanbevolen door de ober van het terras waar ik nog een biertje hsd gedronken. Hij adviseerde me wel om met de auto te gaan. Aangezien ik dus al een biertje gedronken had, was dat geen optie. Ik ben dus maar het restaurant gewandeld. Ruim een half uur lopen, maar dan heb je ook wat. Hele bijzondere smaak pasta. Gelukkig dat de ober me adviseerde om er vlees bij te nemen, Jufka is namelijk alleen de pasta. Hij heeft een hele bijzondere, zoutige smaak en is vrij vettig van de olie. Erg lekker!

Onderweg heb ik ook nog wat Albanese woordjes geleerd:
Falimnajrs: dank u wel
Bropofsjen: tot ziens
Leuk om te zien dat de mensen helemaal opleven als je ze vraagt hoe je iets in hun taal zegt.

Geschreven door Marc.van.E