Vandaag vroeg opgestaan om naar de markt van Chichicastenango te gaan. In de reisgids werd geadviseerd om vroeg te gaan om de marktkooplieden met hun waar te zien arriveren.

En zo liep ik om 6.15 uur over de Markt. Men was inderdaad al flink aan het slepen met tassen, kratten en zakken vol koopwaar. De zware spullen werden met een leren riem om het hoofd gebonden en zo op de rug van zowel mannen als vrouwen voort gesleept. Uiteraard werden er ook spullen op het hoofd zelf verplaatst, maar dit waren de wat minder zware dingen.

Rond een uur of 8 begon ik honger te krijgen en ben ik terug gegaan naar het hotel (midden in het centrum, ideaal dus) om te ontbijten. Na het ontbijt nog wat rond geslenterd en tegen een uur of half 11 naar het hotel gegaan.

De markt was echt prachtig. Veel stoffen in verschillende kleuren, verschillend voedsel van vis tot kip, pasta en hondenvoer. Het meest bijzonder vond ik de dierenmarkt. Hier stonden voornamelijk vrouwen met kippen en kalkoenen in de hand alsof het plastic zakken waren. Verder werden er ook pups (honden), kittens en konijnen verkocht. Alle dieren zaten in manden of zelfs in zakken...

Om 12 uur werd ik opgehaald door José. Met hem ben ik naar de ruïnes in Santa Cruz del Quiche geweest. Was leuk om een keer te zien en om de dag een beetje te breken, maar geen must see. Leuke was dat ik hier wel een foto van de zuiveringsceremonie mocht maken. José probeerde me op een gegeven moment voor alles geld te ontfutselen. Fooi hier, entree daar...
Vervolgens zijn we nog naar de markt in Quiché gegaan. Kleiner dan die in Chichi, maar ook leuk om een keer overheen te lopen. Opvallend was dat de kleuren van de klederdracht anders waren dan die in Chichi. Waar ze in Chichi heel fel en opvallend waren, waren ze in Quiche heel mat.

Rond 15 uur was ik weer terug in Chichi. José vond dat hij een flinke fooi had verdiend. Ik gaf hem wel wat, maar niet wat hij had gehoopt. Met een teleurgestelde blik ging hij zijn weg en ik de mijne. Adios José...

Omdat Chichi leeft van en voor de markt ben ik hier nog maar eens heen gegaan. Het was nu aanzienlijk drukker qua bezoekers, maar ook het aantal kramen was fors toegenomen. Een wirwar van mensen die allemaal druk onderhandelden over de beste prijs voor hun koopwaar. Na de hele dag markt was ik er wel een beetje klaar mee en ben ik naar het hotel gegaan. Helaas heb ik op mijn kamer geen internet dus ik kon niet op de kamer radio luisteren (mp3 speler ben ik vergeten). Het zonnetje begon net wat te schijnen dus ik ben in de zon gaan zitten. Helaas duurde dit ook maar 10 minuten en toen ging het verloop van de rest van de dag verder: regen...

Ik ben toen maar wat op bed gaan liggen totdat het tijd was om te eten. Het restaurant in het hotel was gisteren helemaal leeg toen ik er kwam. Het licht was zelfs uit, dus dat was geen succes daarom wilde ik vanavond buiten het hotel eten. Op tripadvisor restaurants in de buurt opgezocht, maar helaas waren alle restaurants helemaal leeg.

Toen ik over de markt liep, die ze ijverig aan het opruimen waren, zag ik enkele eetkraampjes staan. Ik ben eens gaan kijken wat ze daar allemaal aan het maken waren en kwam al snel in contact met de locals. Ik kreeg een kruk aangeboden en kon mee eten. Ik kreeg zogenaamde gringas. Een tortilla met vlees en groente, besprenkeld met limoensap. Dit was zo lekker dat ik een 2e heb besteld. Vervolgens door gelopen en bij de volgende tent blijven staan om te kijken. Ook hier vond men het geweldig dat er een toerist was. Na eerst een aantal verlegen lachjes moest ik 4 keer aangeven dat ik wilde eten toen men het geloofde. Ook hier mocht ik weer meteen aanschuiven. Het leuke was dat ik geen woord Spaans spreek en de locals geen woord Engels, maar dat we toch hele leuke gesprekken hebben gevoerd waarbij ze foto's wilden zien van mijn familia. Dus mijn ouders en Robin zijn nu ook bekend hier. Wederom een hele leuke ervaring rijker! Van eten kwam in het begin trouwens niet veel terecht. Iedereen wilde op de foto met de toerist uit Belgica.

Omdat het eten kleine porties betrof ben ik nog ff een winkeltje in gegaan om wat chips te kopen voor het geval ik honger zou krijgen.

Tijdens de wandeling terug naar het hotel kwam ik nog een pizzakraam tegen. Om het verhaal compleet te maken, hier ook nog maar even gestopt om te eten 😀.

Ik had overigens in de reisgidsen gelezen dat het eten bij de kraampjes geen kwaad kan. Was er eerst huiverig voor, maar omdat ik een vrij sterke maag heb, het risico durven lopen. Jullie zullen morgen lezen of ik daar spijt van heb of niet.

Het is hier nu 21 uur. Aangezien er helemaal niks meer te doen is hier. Ga ik naar mijn kamer. Tas inpakken zodat ik morgen op tijd kan vertrekken en lekker slapen in bed op Maya-lengte (niet de mijne dus 😉).

Morgen is het plan om met de Chickenbus (heb de smaak te pakken!) via Quiché naar Nebaj te gaan. Daar liggen 3 dorpjes bij elkaar die de moeite waard moeten zijn.

Adios!

Geschreven door Marc.van.E