Voor vandaag staat onze excursie naar Robbeneiland gepland. Om 9.00 gaat de veerboot, dus we moeten bij tijds op.
Het heeft wat voeten in de aarde om de weg te vinden, waardoor het letterlijk rennen was om de boot te halen! Op het nippertje!

Na een half uurtje varen komen we aan op Robbeneiland. Het beruchte eiland is bijna 400 jaar gebruikt voor het opbergen van gevangenen en andere bannelingen, maar is het meest bekend als de gevangenis waar Nelson Mandela gevangen heeft gezeten onder het Apartheidsregime.
Wat me direct opvalt is dat het eiland groter is dan ik had verwacht! Ik had me een eiland met puur een grote gevangenis voorgesteld. Maar het eiland is 3.5km bij 1.5km en bevat huisjes, winkeltjes en kerkjes. Deze zijn inmiddels niet meer in gebruik, maar staan er nog wel. Robbeneiland staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst, dus niets mag zomaar gesloopt worden.

We worden naar een bus gebracht die ons rondrijdt over het eiland en waarbij een gids ons vertelt over de geschiedenis van het eiland. Het eiland werd niet alleen gebruikt als gevangenis, maar ook voor de verstotelingen van de maatschappij. Denk aan geesteszieke mensen bijvoorbeeld. Ook is het eiland gebruikt als leprakolonie.

Na de tour over het eiland gaan we te voet de gevangenis in, waar we worden rondgeleid door een ex-gevangene van Robbeneiland. Een ervaringsdeskundige dus.. indrukwekkend.
Hij neemt ons mee naar een grote cel waar 40 à 50man werden vastgehouden. Hij vertelt over het leven in de gevangenis, van vroeger tot de laatste jaren van het gebruik van de gevangenis. Er werd onderscheid gemaakt in blank en niet blank, zelfs in wat en hoeveel men te eten kreeg. Ook kregen we de matjes te zien waarop de gevangenen moesten slapen... het stelt werkelijk niets voor..

Daarna gaan we naar de binnenplaats, waar de gevangenen een uur per dag mochten luchten. Het is nog vóór het middaguur maar nu al bloedheet.
Ten slotte lopen we langs de kleine, 1persoons cellen, ook de cel waar Mandela zat. 2x2.5meter. Een slaapmatje in de hoek, een krukje en een emmer. Die emmer was het toilet. Zeer indrukwekkend en onvoorstelbaar dat iemand in zulke omstandigheden vastgehouden werd...

Wat ik erg mooi vond was de boodschap die ons meegegeven werd. Dat we niet alleen de donkere geschiedenis moesten herinneren en de ellende die daar heeft plaatsgevonden, maar dat we het ook moesten zien als plaats van hoop en vrijheid. De gevangenen zaten niet lijdzaam te wachten, maar schoolden elkaar, deelden kennis om elkaar voor te bereiden op de vrijheid die zou komen.
Dit bezoek heeft zeker indruk op ons gemaakt.

Rond 13.00 kwamen we terug met de veerboot en meerden aan bij V&A Waterfront, het havengebied met een groot winkelcentrum en vele restaurantjes en terrasjes.
We hebben best trek, dus zoeken een plekje voor de lunch. Gewoon een broodje kennen ze niet in Zuid Afrika, dat weten we inmiddels. We kiezen voor Fish&Chips, altijd lekker.
Als we weer wat energie hebben opgedaan besteden we de rest van de middag aan lekker winkels kijken.

Bij de supermarkt halen we een stokbrood en beleg, en gaan terug naar de guesthouse.
Lekker op het balkon genieten van de laatste zonnestralen en genieten van ons broodje.
Even een rustige avond na een indrukwekkende dag!

Geschreven door Mandy.en.Edwin.around.the.world