Vandaag was onze eerste dag in het dagcentrum. We stonden vanmorgen vroeg om 5.45u op, zodat we om 6.30u konden ontbijten en vertrekken naar het dagcentrum. Het was een wandeling van ongeveer 40minuten, maar we hadden er een goed tempo opstaan dus waren we er wat sneller vandaag.
Toen we toekwamen waren er al een aantal kinderen aanwezig. Zij waren hun taakjes aan het doen in de tuin en de school: blaadjes keren, het pad schoonvegen, de klasjes poetsen,... .
Voor ons werden er buiten wat stoelen klaargezet. We gingen vandaag observeren in de klassen om te kijken hoe de leerkrachten het hier aanpakken. Eerst hebben we nog een tijdje buitengezeten en we probeerden contact te leggen met een aantal gasten. De problematieken van de kinderen zijn zeer uiteenlopend, van autisme tot epilepsie en halfzijdige verlamming. Wel hebben bijna alle kinderen een mentale beperking. Er zijn ook een viertal kinderen die niet kunnen spreken en 1 van de meisjes is volledig doofstom. Een grote verscheidenheid dus... .

We splitsten ons op in twee groepen om aan te sluiten in de klasjes. Stage 1 is voor alle kinderen met autisme, downsyndroom, epilepsie, ADHD,... en stage 2 zijn voornamelijk kinderen met leerachterstand. Zelf bevond ik me in stage 1. In deze klas zaten vandaag 14 kinderen. De leraar, Kageera, begon met iedereen op zijn of haar stoel te zetten en begroet daarna iedereen met een liedje: "Goodmorning (naam), goodmorning (naam). How are you today?" Waarop de kinderen dan proberen te antwoorden met "Nice" of "wonderfull". De lessen in deze klas beginnen met een heel aantal liedjes. Er volgde een liedje rond lichaamsdelen, eentje rond tellen, een kippendansje,... . De leraar gebruikt enorm veel humor in zijn lessen en brengt zo de kinderen ook aan het lachen. Dat was heel fijn om te zien.
Na alle liedjes begonnen de kinderen te tellen, van 1 tot 10. Ze moesten hiervoor ook hun vingers gebruiken, maar vele tikten altijd bij elk cijfer op 1 en dezelfde vinger. Dan kwam de leraar helpen en probeerde hen aan te leren steeds de volgende vinger aan te tikken. Tellen in het swahili gaat als volgt: Moja, mbili, tatu, nne, tano, sita, sabah, nane, tisa, kumi ! (Jaja we zijn al echte telwonders in het swahili ;)).

Na het tellen op de vingers, gingen ze tellen met kralen en dan mochten ze de kralen nog rijgen. Dit was zowat de eerste les die we gezien hebben. Na de les werden wij naar voren geroepen en aan de kinderen voorgesteld. Ze lieten de kinderen onze namen herhalen en dan werd er voor ons gezongen. Daarna stelde Yvonne (hoofdleerkracht) 1 voor 1 de kinderen voor, ze liet de kinderen zelf hun naam zeggen en gaf wat basisinfo mbt hun problematiek. En toen was het al tijd voor pauze. De chaos kon beginnen want er was geen eten in het dagcentrum geleverd, dus stuurden ze de kinderen maar naar huis... . Hier stonden we even perplex van. De ouders zijn waarschijnlijk werken, dus de kinderen belanden gewoon op straat... . We vonden dit niet echt correct, maar blijkbaar was het een groot misverstand bleek achteraf.

Na deze chaos hadden we een meeting met de leerkrachten om ons schema voor te stellen, hoe wij de dagindeling zien. Verrassend genoeg waren ze enorm enthousiast en vonden ze alles wat we willen doen heel erg leuk! De motivatie is zienderogen verbeterd wat voor ons heel erg leuk is natuurlijk. Verder waren ze ook heel enthousiast over de vormingen rond hygiëne die we de kinderen willen aanbieden. Het ziet er dus allemaal heel goed uit.

Na de meeting hebben we nog een kleine vergadering gedaan met Henny en Marleen over hoe het tot nu toe loopt en nog zal verlopen. We hebben alles kunnen vertellen en kunnen luisteren naar hun. We hoorden ook dat ons project als 'pilot' zou gebruikt worden voor de gehandicaptenzorg in heel Tanzania. Dit is nog maar een idee, dus er is nog wel wat werk aan de winkel. Tijdens de vergadering is het zwaar beginnen regenen, daar moesten we later ook door wandelen en ik kan je verzekeren dat het een grote modderpoel was. Maar de zon was al heel snel weer terug!

Uiteindelijk zijn we dan vertrokken. Een aantzl van ons gingen de stad in voor nog wat aankopen voor het dagcentrum en boodschappen voor ons terwijl anderen naar het huis gingen om al wat voor te bereiden voor de activiteiten van morgen. We kijken er allen heel erg naar uit om effectief te kunnen starten!

Tot morgen,
Maaike

Geschreven door Maaike.in.Tanzania