Gisteren hadden we een zeer fijne avond. We hebben lekker gegeten, eenbiertje gedronken en natuurlijk hadden we een taart laten maken voor Shauny!
Vandaag het voorlaatste reisverslag. We begonnen de dag weer zonder elektriciteit (meme). Dus geen warm water, geen licht om te eten,... . De dag begon al goed dus. Maar we zijn in Afrika dus 'Hakuna matata' !

Het had weer goed geregend dezenacht dus lekker dressige en modderige wegen, bergschoenen aan en start! Ploeteren tot aan het dagcentrum en elkaar ondersteunen was zeker nodig! :)

We begonnen onze dag zoals altijd met een meeting met de leerkrachten. Ook Kageera was er deze keer bij. Namiddag is het aan hun! Zij zullen de activiteiten moeten leiden en laten zien dat ze het willen en kunnen!

Vandaag ook hoog bezoek in het dagcentrum. 13u zou de minisciple director komen, uiteindelijk zal het 16u worden dus wij moesten onze tijd maar zien in te vullen. Dat is de Afrikaanse mentaliteit... . Maar ze zijn gewoon helemaal niet komen opdagen en dat vonden we dan weer zwaar met de haren getrokken... .

We zijnnog drie huisbezoekjes gaan doen om onze kledij uit te delen die we hier willen laten. Eerst reden we naar het huis van Priscus. Zijn papa kreeg van ons een wandelstok zodat hy eindelijk de ijzeren staaf kan wegdoen, hy was hier erg blij mee. We hebben hier ook enkele kledingstukken achtergelaten. Daarna gingen we naar de mama van Theresia. Toen we daar aankwamen was ze nergens te bespeuren. Iemand kwam ons vertellen sat ze erg ziek is en dat ze in het hutje achter het huis was. Ze zag er doodziek uit, wist zich geen houding te geven van de pijn, huilde,... . We gingen er vanuit dat er meer aan de hand was dan enkel malaria. Dan bleek dat ze door haar broer afgeranseld was en uit huis gezet. Ze zit nu in een klein hutje met 5(!!!) Kinderen waarvan 1 met een beperking. Ze zag bont en blauw, waarschijnlijk ook inwendige bloedingen. Dit kon ik heelmoeilijk plaatsen, de nodige tranen kwamen er aan te pas. We hebben de kledij afgegeven en hebben haar vastgepakt. Het was onmenselijk hoe zij daar leefde. Onbegrijpelijk. Er wordt vandaag nog gebeld om actie te ondernemen, ze moet daar weg met haar kinderen! In de auto later was het erg stil, iedereen was aangegrepen door wat we zagen... .

Als laatste gingen we naar Samuel en zijn grootmoeder, zij hebben niks, zelfs geen huis want dat is weggespoeld. Ze logeren nubij buren met hun twee. Zij kregen van ons de meeste kledij en een reiskoffer. Die koffer gebruiken ze als kleerkast. De bibi (oma) van samuel is een echte schat. Ze was zo blij met wat we brachten dat ze begon te dansen en te bidden. Het doet zo'n deugd om die mensen blij te maken! Maar over de mama van theresia blijf ik een gevoel hebben van onmacht... . Umoja gaat er alles aan doen om dot op te lossen in de mate van het mogelijke.

Daarna naar huis om te bekomen. We sluiten vanavond onze reis hier af met een drankje buiten op het befaamde trapje :) Morgen werken we nog even in het dagcentrum en daarna is het inpakken geblazen. Morgen volgt dus mijn laatste reisverslag!

Asanté,
Maaike

Geschreven door Maaike.in.Tanzania