Gisteravond hebben we flink zitten zwoegen om een mooi mtb ritje uit te zetten naar het plaatsje Bled via Komoot. Man man, in Nederland moet je op zoek naar hoogtemeters, hier probeer je ze angstvallig te vermijden. We moeten
kiezen tussen 2 routes; een heen-en-weertje van 48km met 500 hoogtemeters en een van 42km met 1300 hoogtemeters. Irene-miene-mutte… de eerste😇
Het is nog steeds bewolkt met een hoop wind, maar het belooft een mooie dag te worden. De route gaat voor een groot gedeelte langs de rivier Sava Bohinska. De kleuren van de rivier zijn ongekend mooi. Dat komt door de mineralen uit de bergen. Vliegvissen is hier wrs de nationale sport. Alhoewel, in Bled zijn dit weekend roeiwedstrijden. Dat is ook een grote sport hier!
Bled is een prachtig stadje, je proeft de rijkdom uit een lang verleden. Prachtige, statige hotels langs het meer, ik denk 100 jaar oud maar nog steeds in gebruik. Op het meer mag je alleen roeien of zeilen, motorboten zijn verboden.
We lunchen hier bij een knus restaurant. Opvallend veel Amerikanen hier trouwens… en motorrijders. We maken nog een rondje om het meer. In het midden ligt een eiland waarop een kerk staat uit de 15 de eeuw. We gaan dezelfde weg weer terug.
Oh ja, nog even over de Sloveense taal:
geen touw aan vast te knopen. En jullie denken dat het meevalt? Nou, stel je voor; je zit voor je computer en op een bepaald moment wordt je steeds slaperiger. Je houdt het niet meer vol en met een klap val je zo met je kop voorover, op je toetsenbord, in slaap. Na een tijdje wordt je wakker (veegt het kwijl van je wang) en ziet op je scherm allemaal letters in willekeurige volgorde staan… blijkt dat je een geweldig verhaal in het Sloveens hebt geschreven! Je zou zomaar genomineerd kunnen worden voor de Sloveense libris literatuur prijs… als je Sloveens zou kunnen lezen, maar dat kan je niet! Je zal het helaas nooit weten. Zo moeilijk is Sloveens dus. Gelukkig spreken ze ook Engels en Duits 😄
Ps het douchen is gelukt, beetje improviseren maar gaat best. Ik had wel een teek gevangen, de basterd had zich precies onder m’n rechter oog in m’n wal ingevreten. Gelukkig is m’n tekenpen m’n beste vriend en heb ik hm dr weer uit kunnen wippen. M’n wal is nu iets groter, maar ja, ik kan het hebben.

Geschreven door Klinkies.camperreis