Racing waters, San Dimas

Verenigde Staten, Malibu

Voor vandaag hebben we on-line tickets gereserveerd voor racing waters. Het grootste waterpark van Californië. Niets was zoals we het ons hadden voorgesteld.

Het park gaat om 10.00uur open. Volgens Googlemaps is het 15 minuten rijden, dus dat lijkt een makkie. Na enig zoeken, want weg afgesloten, staan we om 10.15u in de file naar de parkeerplaatsen.
Met een overvolle shuttlebus worden we naar de ingang van het park gereden.
Het is een grote ongeorganiseerde mierenhoop. Wederom zijn we de enige Europeanen, er gemakshalve vanuitgaande dat europeanen slank, blank, in groepen van gemiddeld 4 personen reizen en geen Spaans praten (Beetje generaliseren mag wel toch?)

Op tripadvisor hadden we gelezen dat er geen bezoekersmaximum gehanteerd werd... dat klopt. Het park is vol, maar er kunnen er nog veel meer bij!
Ries en ik weten een plekje te bemachtigen in de schaduw onder een glijbaan in berm, samen met nog meer hispanic families. Lekker knus iig😂
Jelle en Ilja gaan proberen van een glijbaan af te glijden. Ze staan 3kwartier in de rij, wat een soort voordeel betekent, want er is toch geen plaats in het water.
Ondertussen hebben wij de tijd om onze omgeving te observeren;
Mijn oog valt op de look-a-like van Snoop-doggie-dog. Hij is niet alleen, er lopen allemaal kleine snoop-doggies bij. Ze hebben met de hele familie 10 ligbedden weten te bemachtig die ze in een grote kring neerzetten. Er zit een forse negerin met knal roze haar tussen. Naast haar zit tante Billy; ze heeft zo’n ongelofelijke dikke reet... ik wist niet dat het zo kon groeien. Oma haar bovenbeenkwabben hangen tot over haar kniegewricht. Opa is een dun mannetje met een sik van 20 cm, op z’n hoofd draagt hij een sombrero en hij rijdt rond in een rolstoel.
Ik wordt afgeleid door een Mexicaanse oma die niet meer overeind kan komen van haar handdoek, de rest van de fam moet duwen en trekken, het lukt!
Alle Latijns-Amerikaanse mannen zien er overigens hetzelfde uit. Zwart ringbaartje, honkbalpetje en een buik waar het gereedschap echt heel veilig onder hangt.
Iedereen hier, niemand uitgezonderd, heeft tatoeages. Sommigen lijken op teksten van een Gang (het kan dat ik teveel films gezien heb, maar alles lijkt hier ook zo uit een film te komen). Over die tatoes; de mensen zijn hier zo dik dat er lekker veel vel is om te tatoeëren. Al die grote mensen (Mannen en vrouwen) vol tatoeages komen enigszins intimiderend over, maar iedereen is hartstikke aardig en goed gehumeurd. Gelukkig maar, want overal staan rijen zo lang als morgen de hele dag. Voor de glijbanen, voor de ontelbare eetloketten, voor de lockers en voor de wc (die worden gebruikt als kleedhok, oh help, waar plast iedereen dan?). De mensen staan zonder morren, heel rustig op hun beurt te wachten. Dat ga je in Nederland niet meemaken.

Na de pizzapunt wil ik hier toch nog even het water aanraken. We lopen met zn 4en naar de lazy river. Een soort langzame wildwaterbaan waar je in en rubber band vanaf kan dobberen. Op een bruggetje kijken we uit over de attractie; De lazy river zit vol met veel te dikke mensen in t-shirt en korte broeken die samen kletsend door het water lopen. Een enkeling zit echt in een rubber band. Zo af en toe zie je een leeg stukje water waar een van ons misschien bij zou passen.
Het is allemaal zo bizar, dat we besluiten weg te gaan. Pfff... wat een rare ervaring, blij dat we konden ontsnappen😅
Niet de glijbanen van Racing Waters waren de actractie... nee, dat waren voor ons de bezoekers zelf.

De campground ligt aan een mooi recreatiemeer met zwemstrand. Nadat we ontsnapt zijn besluiten we om daar nog even te gaan relaxen. Ook hier weer een en al verbazing. Complete families zitten op het stand onder hun partytenten. Onder elke partytent staan minimaal twee enorme Bbq’s/buitenkeuken en elke partytent draait zn eigen muziek. Wat een geweldig schouwspel! Zo krijg ik m’n boek nooit uit!

‘s avonds eten we een (eenvoudig😜) maaltje van de BBQ. Ries gaat vroeg slapen want hij heeft de hele dag al last van een ontsteking in zn oor. Hij kan het nog steeds goed onderdrukken met pijnstillers. Als dat maar goed blijft gaan.

Geschreven door

Al 2 reacties bij dit reisverslag

Heerlijk mensen kijken dus! Lijden ze in the States allemaal aan het 'Erica' syndroom 😂?

Patricia 2018-07-31 22:33:57

Wat een verhaal zeg. Mensen kijken is natuurlijk altijd leuk. Maar zulke dikke.Drie kwartier in de rij staan voor een glijbaan, dan heb je echt geduld. X

Joke 2018-08-01 17:47:01
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.