Om niet alle goede raad in de wind te slaan willen we op tijd vertrekken voor een hiking-trail de canyon in. We laten ons door de shuttlebus afzetten bij *point en wandelen vandaar naar beneden tot ‘Cedar Point’. Het pad loopt serieus stijl naar beneden met een groot aantal haarspeldbochten. In de ochtend ligt het pad nog redelijk in de schaduw, na 12uur kan je nergens meer aan de zon ontsnappen. Beneden in de canyon is het ruim 12 graden warmer dan op de rim. De mannen zouden dit wel met de MTB willen doen😏 Jaja... in geen 100 jaar. Als je over de rand valt lig je ook echt beneden.

Natuurlijk worden we tijdens de tocht weer vergezeld door spelende eekhoorntjes. Er wordt flink gewaarschuwd voor die schattige beestjes, gemiddeld 4 mensen per dag melden zich in de clinic met bijtwonden, vooral in de handen... tsja, je moet ze ook niet voeren, ze zijn al dik zat😅

Het weidse uitzicht is schitterend. Al de verschillende lagen in de rotsen vertellen hoe de Grand Canyon miljoenen jaren geleden is onstaan. Bij Cedar Point aangekomen kunnen we even opdrogen en in de schaduw wat eten en drinken. Het pad loopt verder tot de bodem van de canyon. Mocht je de behoefte voelen om tot het gaatje te gaan moet je een overlevingspakket meenemen, want hier is echt niets! Ongerepte natuur. Geen waterpunt, geen telefoonbereik... niets!

Wij gaan terug! Een zwaar vermoeiende tocht. Het is bijna middag en toch zie ik nog gezinnetjes naar beneden slipperen. Dat zijn vast die mensen die straks met oververhittings verschijnselen van de Berg af gehaald moeten worden. Er zitten nu al verschillende mensen met vuurrode koppen langs het pad (nu nog in de schaduw) helemaal stuk, hun longen uit het lijf te hijgen.

Rond de middag zijn we weer terug bij de campground. Daar zit de Mac Donalds keihard te roepen dat we langs moeten komen. We willen eigenlijk niet, maar toch gaat dat Big Mac menu zonder problemen naar binnen. Zelfs Ilja laat geen kruimeltje voor haar vader liggen.

De rest van de middag doen we rustig aan. Jel en Ilja gaan bij de Starbucks zitten, want daar is goede Wi-Fi. Wij rommelen en lezen een beetje. We moeten fit zijn voor de beroemde zonsondergang in de Grand Canyon. Met de shuttlebus gaan we het park weer in naar ‘Mather Point’. Onderweg moet de bus stoppen voor overstekende herten. Het is superdruk bij de uitkijkpunten. Jelle constateerd droog dat je je eerst door de Chinese linies moet worstelen die hysterisch staan te fotograferen aan de rand van de rim.
De zonsondergang is inderdaad mooi. De bergen kleuren prachtig rood, paars en oranje op. Toch wachten we niet tot het laatste streepje zonlicht achter de bergen verdwijnt.
We zijn de massale uitloop uit het park voor en hebben een tafeltje weten te bemachtigen in een heel gezellig steakhouse vlakbij de campground! Net voor de grote drukte zitten wij te genieten van een overheerlijk steak met friet. Daar proosten we op!

Geschreven door Klinkies.camperreis