Deel 1 van “Langs Oude Wegen” is uit met onze aankomst in Nevers vanmiddag. Niet helemaal de route gevolgd, maar toch.

Vanochtend geen vroeg vertrek, wat vooral kwam door het onweer dat ons aan alle kanten omringde. Rond 4:30 zijn Fred en ik uit voorzorg zelfs opgestaan en naar het huis gelopen. Buienradar voorspelde dat het onweer nog heftiger zou worden en in een tentje, aan het water, onder een boom, sta je nu eenmaal niet al te best.

Na een halfuurtje gezeten te hebben, in afwachting van de storm, toch maar weer gewoon naar bed gegaan. Uiteindelijk geen onweer over ons heen gehad, wat volgens de eigenaar van de camping geregeld voor komt.

Ondanks de slechte nacht, tegen 7:30 toch maar opgestaan, spullen in lichte regen ingepakt. Zoals JC al zei, heeft elk nadeel een voordeel: de bar ging om 8:30 open waardoor we in ieder geval een koffie konden scoren. Rest van ontbijt bestond uit muesli repen en een appel aangezien we zouden vertrekken voor het brood er zou zijn (niet dus).

Ondanks de druppels toch maar aangefietst tegen 09:00 met het vooruitzicht pas na 30km weer koffie en brood te vinden. Na 15km kwamen we door Saint-Réverien, waar een terras buiten stond. Het voormalige postkantoor bleek getransformeerd tot een Albergo op de route van Santiago de Compostella. Koffie en croissant werden ons deel!

Vandaag sowieso meer tekenen van de pelgrimsroute: op verscheidene plaatsen werd de route gemarkeerd door schelpsymbolen en gîtes.

In Prémery brood en beleg gekocht voor de lunch, die we een aantal kilometers (en een klimmetje later) verorberd hebben bij een monument voor de gevallenen uit WO-II.

Bijna in Nevers nog een nare klim vóór we in de stad aankwamen. Camping aan de overkant van de Loire waar we onze tentjes op het uiterste puntje van de camping opgezet hebben.

Na douche en biertje (eindelijk is de bus chips die we al drie dagen meesjouwen gesneuveld) nog even door Nevers gefietst. De kathedraal blijkt voor driekwart in de steigers te staan. Flink gehavend tijdens een bombardement van de geallieerden, wat wellicht de moderne glas-in-loodramen verklaard.

Vanavond zin in pizza. Pizzeria Gino zat om de hoek, dus daar naartoe. Echte Italiaan, heel vriendelijk. Eénmanszaak. Glaasje rosé (rood was op), maar hij moest wel nog eerst een bestelling wegbrengen. Max 20 (Italiaanse?) minuten. Na 45 minuten nog steeds niet terug. Twee euro neergelegd en toch maar vertrokken.

Het was inmiddels 20:45 voordat we bij “Le Lounge” aankwamen en nog 20 minuten voor we binnen mochten. Onze magen knorden inmiddels al aardig. Totaal tegenovergestelde tent dan Gino’s maar uiteindelijk toch lekker gegeten. Ik had pizza Napoli en heb nog nooit zoveel ansjovis op een pizza gezien!

Terug op de camping uitbuiken in de tent, terwijl een band 500m verderop nog een feestje aan het bouwen is met o.a. Deep Purple covers.

Geschreven door Jos.gaat.op.reis