Het is inmiddels zondagavond en ik moet toegeven dat ik gisteren avond geen puf meer had om nog een verslag te schrijven. Hopelijk heeft niemand zich zorgen gemaakt 😊.

De trip van Porretta Terme naar Empoli viel in eerste instantie mee. Vanuit het dorp ging het stevig omhoog, maar eenmaal op hoogte volgde de route de spoorlijn die geregeld de berg in dook maar zich af en toe liet zien tussen de tunnels.

Na 25km een lekkere cappuccino gevolgd door een lange afdaling naar Pistoia waar ik met de fiets door de nauwe straatjes vol toeristen navigeren moest.

Het einddoel was een camping iets ten zuiden van Empoli, danwel een camping tussen Pistoia en Empoli. In beide gevallen wachtte me nog een klim van 300m.

Aangezien de camping bij Empoli een Agriturismo camping was - met mogelijkheid tot mee eten ‘s avonds, en de andere - volgens de reviews - een “hollandse enclave”, heb ik, in overleg met Marie-Jose, toch maar voor de eerste gekozen.

Die extra 27km vielen vooral tegen door de warmte en een onverwacht naar klimmetje vlak voor Empoli.

Uiteindelijk de afslag naar het grindpad richting camping gevonden waar Marie-Jose me achterop kwam! Ik had haar in het laatste dorpje al zien rijden, maar zij had blijkbaar een afslag te vroeg genomen.

Na een korte begroeting, ging zij alvast bergop richting camping en zou ik volgen. Dat werd echter duwen: steil, grind en hitte, daar kon ik niet meer tegenop (letterlijk).

Eenmaal aangekomen de vouwwagen op een (te klein) plekje opgezet. (Ik heb vooral toegekeken, want ik zat er echt doorheen). Daarna samen genoten van een lekker biertje met uitzicht over Toscane!

Ik moet eerlijk zeggen dat het voelde alsof het klaar was, dat ik niet meer verder hoefde te fietsen. Een soort thuiskomen ook. Heb inmiddels besloten om morgen toch weer door te fietsen, het doel blijft toch Rome. Ben benieuwd hoe dat gaat.

Voor de avond konden we mee eten op de camping - eigenlijk is de camping soort wijn chateau - waarbij we de lokale wijn te proeven kregen begeleid met lekkere charcuterie en pasta.

We hadden inmiddels kennis gemaakt met een aantal andere camping gasten uit zowel Frankrijk als Engeland. In overleg met de eigenaresse aten we met z’n allen uiteindelijk aan één grote tafel in plaats van aan afzonderlijk gedekte tafeltjes.

Dat overleg ging overigens via Google translate op haar mobiele telefoon, waarbij ik mijn vraag in het Duits (!) in moest spreken.

Rond een uur of 10 gingen bij mij de luiken dicht. Blij om weer samen met Marie-Jose de tent te kunnen delen!

Geschreven door Jos.gaat.op.reis