Om 06:00 wekker gezet. Als eerste ingepakt en tentje afgebroken. Weer een nutteloos attribuut meegesleept: de dompelaar past in Italië op geen enkel stopcontact. Geen koffie bij ontbijt, dus.

Het gekke gevoel dat dit geen camping meer was bleef. Niemand die zich met me bemoeide (behalve 5 à 6 jonge katjes) en na het ontbijt ben ik dan ook maar gewoon vertrokken onder toeziend oog van de persoon die me gisteren mijn plek wees. Over het afrekenen maakte blijkbaar niemand zich druk.

Via Mantova richting Modena. Om 07:30 op de fiets, en ik mik dan altijd op 20km voor ik “recht heb” op een cappuccino. De route voerde over dijkjes door een soort oer-hollands landschap.

Al snel zat ik aan de 20km maar van een dorpje was nog steeds geen sprake. Kleine aanpassing dan maar, en in San Benedetto Po een leuk cafeetje gevonden waar ik mezelf op een tweetal cappuccino’s en een cornetto con cioccolato (chocolade croissant) trakteerde.

Blij dat ik deze afwijking (tevens afkorting) genomen had, anders was ik pas na 50km iets tegen gekomen!

De route ging door het gebied dat in 2012 getroffen is door een zware aardbeving. De foto van het kerkje is daar na 10 jaar nog steeds getuige van. Toevallig staat in deel 2 van Benjaminse een foto van precies hetzelfde kerkje van voor de aardbeving.

Na nog een cappuccino, was ik al om 13:00 in Sorbara waar ik een B&B geboekt had. Aangezien ik nog niet geluncht had, eerst maar een bord pasta gescoord. Omdat ik nog maar 1km moest, dit keer met 1/4 liter Lambrusco.

We trekken meestal onze neus op voor Lambrusco, maar dat is niet geheel terecht. In ieder geval in de streek waar hij vandaan komt, smaakt hij prima!

De rest van de middag lekker liggen relaxen op mijn kamer met de airco aan. Aangezien er in het dorp ook niks (maar dan ook echt niks) te beleven valt, een prima tijdsbesteding.

Vandaag voelde - ondanks de 78km) - als een rustdag. Dat is het lekkere als je zo vroeg vertrekt, nog los van de hitte later in de middag.

‘s Avonds terug naar hetzelfde restaurant (had ik al gezegd dat er hier niks te beleven valt?) en dit keer een prima pizza (met weer Lambrusco uiteraard).

Morgen een “echte” rustdag! Slechts 52km tot Vignola, maar wel de eerste heuvels van de Appenijnen. Ik heb - denk ik - iets leuks geboekt voor morgen, maar aangezien dat ook voor mij nog een verassing is, vertel ik daar nu niets meer over.

Geschreven door Jos.gaat.op.reis