15km, 1 uur

10 uur 's ochtends. Net terug van de fietsenmaker en als een haas de spullen in de tassen gegooid, want om 5 over half elf vertrekt de trein naar Schiphol. Nog op mijn werk langs om de sleutel af te geven. Na een snelle kop koffie toch nog de trein gehaald, en om 10 over 11 op Schiphol.

Jo kwam om half twaalf en na de fietsen ge-taped te hebben, zijn we klaar om te vliegen. Gewicht geen probleem. De fietsen worden keurig verzorgd en een half uur later zien we ze ор hun kant op een karretje richting vliegtuig gaan. Het vliegtuig vertrekt keurig op tijd en om 15:20 landen we in Madrid. De doorgaande vlucht naar Bilbao vertrekt met 3 kwartier vertraging zodat we pas om 20 over 6 aankomen.

Op de binnenlandse vlucht bestond de verzorging voor het plebs uit de toeristenklasse uit één snoepje. We landen onder een bewolkte hemel in Bilbao en wachten met spanning op onze fietsen. Alle bagage is er en onder belangstelling van een aantal taxichauffeurs beginnen we aan het optuigen van onze fiets.

Na een klein half uurtje gaat het dan richting centrum Bilbao. Gelijk een flinke col, een drukke weg en in de file. In de stad aangekomen gelijk op zoek naar een hotel, en na 20 minuten rondrijden komen we erachter dat deze buitenwijk het centrum nog niet is... Het centrum is behalve druk ook verstoken van hotels. De twee 5-sterren hotels hebben we maar niet gecheckt voor een kamer.

Via een bakkertje komen we aan het adres van een "Hospedaje", een soort pension-aan-huis zoals later blijkt. Het adres is zowaar vindbaar en de kamer vrij. De fietsen kunnen echter nergens mee, en we krijgen het advies ze te stallen in een van de garagebedrijven in de straat. De eerste wil wel, maar is pas op maandag weer open.
We worden naar een stalling verwezen en óók die kunnen we na enige tijd vinden.

Fietsen gestald en terug naar ons pension. "Kamer verhuurd" (volgens mij had de dame zich gewoon bedacht). We kregen een nieuw adres. Na een 20 minuten zeulen, bleek het een niet bestaand adres te zijn, d.w.z. de straat heette nu anders, en lag precies in de richting waar we net vandaan kwamen.

Wéér zeulen en met al opkomende wanhoop en slechte zin, uiteindelijk het adres gevonden. Kamer was vrij, dus alle bagage gestald en uit gaan eten. Het pension werd gerund door een oude man en vrouw die 1 etage in 2 huizen hadden. Doorzakken, dat wel, maar in ieder geval een bed. Het restaurant zal wel een voorteken zijn van wat me te wachten staat in Spanje: Veel gefrituurd en paprika’s!

De eerste nacht slecht geslapen. Debet hieraan waren ook de vrachtauto’s die al vroeg door de straat denderden. De vuilnis die om 3 uur opgehaald wordt, en de spanning van de reis en het kamer zoeken. Bovendien laat je niet elke dag een moeder met een tweeling achter!

Geschreven door Jos.gaat.op.reis