Hallo Nederland,

Levi en ik zitten nog middenin ons reisavontuur en ik moet toegeven dat het schrijven er dan gewoon bij in schiet. In mijn laatste blog vertelde ik jullie dat we net op Lombok (Indonesië) waren aangekomen. Dat is alweer een geruime tijd geleden, maar ik kan jullie vertellen dat we vele mooie plekken hebben gezien en veel hebben meegemaakt de afgelopen anderhalve maand. Veel van die momenten zijn moeilijk te vertalen naar woorden, maar zal ik me hopelijk altijd blijven herinneren. Gelukkig heb ik het beste reismaatje die ik me kan wensen waarmee ik al het moois kan delen. Toch zal ik een poging wagen om jullie een beeld te geven wat we allemaal van de wereld zien.

De reis na Lombok zag er als volgt uit. Vanuit Lombok vlogen we naar het eiland Java om daar onze laatste twee weken in Indonesië te spenderen. Hier zijn we vanuit het oosten naar het westen gereisd. Dit is een behoorlijke afstand, want Java is dan ook heel groot. Vanuit Jakarta zijn we naar Bangkok gevlogen om vervolgens door te reizen naar Cambodja. Na de highlands in dit land gezien te hebben, zijn we de grens overgestoken naar Vietnam. Daar zijn we nog steeds en blijven hier in totaal vier weken. 12 juni vliegen we vanuit het noorden van Vietnam (Hanoi) naar Bangkok om onze laatste twee weken te spenderen in Thailand. Nu jullie weten hoe onze route eruit ziet zal ik netjes beginnen waar ik gebleven was. Wel zo makkelijk nietwaar?

Lombok was totaal anders dan Bali. Het is (nog) een stuk minder toeristisch dan het grote broertje Bali. Op sommige dagen zagen we niet eens andere andere westerlingen. Niet dat we dat erg vonden hoor. Dat maakte het juist bijzonder. De natuur is er ook nog ongerept en kindjes zwaaien uit blijdschap naar voorbij komende toeristen. We hebben vele mooie plekjes ontdekt per scooter. Door het rijden door kleine gehuchtjes zagen we ook hoe arm veel mensen er eigenlijk zijn. Iedereen heeft het altijd over het arme continent Afrika, maar wat we hier gezien hebben is ook niet mis. Dit resulteert ook in grote aantallen straathonden. Iets waar zeker Levi niet blij van werd. Mensen leiden een leven waar wij ons met ons altijd drukke bestaan niets bij kunnen voorstellen.
We sliepen in een homestay met een bijzonder vriendelijke eigenaar. Het leek wel alsof we op de boerderij terecht waren gekomen. Met mijn paardenallergie was dat niet altijd even leuk en ook die verrekte haan wekte me midden in de nacht, maar ach het was een hele beleving. Nu begrijp je vast dat backpacken al verre van luxe vakantie vieren is, maar in Lombok zijn we echt terug naar de basics gegaan. Hier kreeg ik wel het idee dat ik in het echte Indonesië ben. Iets wat op Bali door de vele westerse invloeden steeds minder wordt.
Als ik terug denk aan Lombok, denk ik aan het prachtige onaangetaste heuvellandschap en de mooie stranden. Een keer zijn we voor een prikkie met een visser op zijn vissersboot gaan varen naar mooie snorkelplekken en een eiland. Het leek wel alsof we op huwelijksreis waren. De keerzijde is het afvalprobleem. Vele mooie plekken worden met de dag minder door deze vervuiling. Eeuwig zonde. Wat het eiland ook typeert zijn de vele moskeeën die het eiland rijk is.

Na ongekende rust vervolgen we na een kleine week onze reis naar Java. Voorlopig zouden we geen idyllische stranden meer zien, maar daarvoor in de plaats kwamen vulkanen, tempels en andere natuurwonderen. We begonnen in een klein stadje (Malang) dat ooit in handen van Nederland was. Hier hadden we het vrij snel gezien en besloten de dag erna door te gaan in de richting van de vulkaan Bromo. We stonden die dag erna midden in de nacht op om een berg te beklimmen en daar vervolgens de zon achter deze nog actieve vulkaan te zien opkomen. De klim met onze zaklamp was een bijzondere ervaring en het uitzicht was het vroege opstaan meer dan waard. Dit was ook de plek waar ik voor het eerst na lange tijd warme kleren aan moest. De verkoeling na lange tijd in een tropisch klimaat gereisd te hebben was wel even lekker, met de nadruk op even natuurlijk. Het plaatsje waar we verbleven voor deze activiteit was niet bepaald een hoogstandje. Ze proberen toeristen te misleiden en te bedriegen en ze worden door de rest van Indonesië dan ook wel maffiozen genoemd. Ik was dan ook blij weg te gaan uit die streek. De aardige Indonesiërs waren hier nergens te bekennen. Iets wat het land juist zo mooi maakte in mijn ogen. De reis naar de volgende bestemming vanuit deze plek verliep alles behalve soepel. De maffiozen waren zoals je begrijpt niet te vertrouwen. Gelukkig was er een Indonesisch koppel die naar dezelfde plek moest als wij. Ze waren heel vriendelijk en boden ons hulp aan. Samen met hen hebben we in de meest primitieve bus gereisd en kwamen we na een helse reis met vele bedelaars in de bus veilig aan op onze volgende bestemming op Java, Yogjakarta.
Deze studentenstad hebben we per voet en per fiets verkend en een van de dagen hier zijn we weer midden in de nacht opgestaan om de zonsopgang te zien bij de tempels van Borobodur. Half slapend zat ik toeter toeter achterop de Levi scooter om dit te kunnen zien. Na een mooie zonsopkomst zijn we als echte toeristen als een speer naar de tempels gereden om de drukte voor te zijn. Om stipt 6:00 uur konden we al genieten van deze indrukwekkende tempels. Het leek wel alsof we op een filmset waren beland. Na deze nacht/ochtendactiviteit bleken we toch geen übermenschen te zijn en hadden we een middagdutje nodig. Er stond ons namelijk nog een ritje te wachten naar andere tempels genaamd Prambangan om daar de zonsondergang te bekijken. Ook hier hebben we genoten van allerlei historisch schoon.

Voordat we ons Indonesië avontuur zouden afsluiten in de hoofdstad Jakarta besloten we een tussenstop te maken in Bandung. De busreizen in Indonesië zijn ons niet zo goed bevallen. Op elke hoek van de straat werd gestopt voor locals die in- en uitstapten en het rijgedrag van de chauffeurs gaven me niet bepaald een veilig gevoel. We kozen er dan ook voor om de trein te nemen in het vervolg. Zo gezegd zo gedaan en het bleek de mooiste treinreis uit mijn leven te worden. Vanuit een heerlijke luie stoel konden we gedurende zeven uur genieten van gigantische rijstvelden. Na een aangename reis kwamen we aan in het Parijs van Java. Die titel verdient het zeker niet meer, maar we kwamen hier dan ook met een andere reden. We wilden een bezoek brengen aan de Kawah Putih (witte krater). De eigenaar van ons guesthouse vond het maar niets dat we dit op eigen houtje wilden ondernemen en bood aan ons hier per scooter naartoe te brengen. We besloten om op dit zeer vriendelijke aanbod in de gaan en we werden gechauffeurd naar de witte krater. Wederom wilde iedereen met ons op de foto, maar daar hadden we eigenlijk een beetje genoeg van gekregen in Indonesië. Onze witte huidskleur moet niet verheerlijkt worden, dus we besloten veel mensen vriendelijk te bedanken. Het kratermeer was daarentegen een waar pareltje. Vervolgens brachten onze vrienden ons naar dichtbij gelegen theeplantages. Deze groeien alleen in hoger gelegen gebieden en de tocht door deze plantages was echt prachtig. Wat een uitzicht!

De laatste dagen sloten we af in Jakarta. Hier had ik veel slechte verhalen over gehoord, maar deze stad heeft me aangenaam verrast. Het is op de meeste plekken een stuk schoner dan de rest van Indonesië dat ik gezien heb en je ziet dat de stad zich in een razend tempo aan het ontwikkelen is. Toch blijft het dumpen van afval een groot probleem. Iedereen gooit het maar ergens neer. Eeuwig zonde hoe ze al het moois verpesten. Helaas werd Levi hier ziek en hebben we dus wat rustiger aan moeten doen. Het hoogtepunt van deze paar dagen vond buiten de stad plaats in het plaatsje Bogor waar we een dagje gewandeld hebben door de Botanische tuinen. Nog even konden we genieten van het lekkere Indische eten, maar na de vele nasi's en noodlegerechten werd het tijd voor wat nieuwe smaken!

Na bijna een maand door Indonesië te hebben gereisd kan ik concluderen dat het een bijzonder land is waarbij ieder eiland een land op zich is. Overal heerst een andere sfeer, zien de mensen er anders uit en is het eten weer net even wat anders. Het straatbeeld wordt bepaald door de Islaam. Ik weet nu veel meer dan eerst over deze religie, het is toch een hele andere wereld dan waarin ik gewend ben te leven. Het is een land waar ik zeker ooit terug wil komen, maar dan vooral voor de rustige en mooie eilanden of het geweldige Bali. Over het algemeen zijn de mensen heel vriendelijk en behulpzaam.
We hebben geluierd, maar ook vele activiteiten ondernomen en veel in korte tijd gezien. Ik heb mijn scooterangst overwonnen en ben een pro geworden in het afdwingen van voorrang in het drukke en chaotische verkeer.

Volgende week verblijd ik jullie met mijn verslag over Cambodja en de eerste weken in Vietnam. Beloofd!

Liefs,
Joëlle

Geschreven door Joelleopreis