Goedemorgen Nederland,

Na een zeer divers weekend is het weer tijd voor een update. Doordeweeks zien mijn dagen er grotendeels hetzelfde uit. Lessen bereiden we elke dag voor de lunch voor, omdat de kinderen dan op school zijn. Ook is er dan tijd om wat kinderen privé les te geven. Deze kunnen niet naar school, omdat ze geen papieren hebben. Dat vind ik heel erg sneu dus probeer ik ze in de ochtend het een en ander bij te brengen. Als de kinderen rond een uur of een binnen komen druppelen is het voorbij met de ochtendrust. Wanneer de meeste kinderen er zijn rinkelt de bel om aan te kondigen dat de lunch klaar staat. Erna wordt er vaak huiswerk gemaakt en dan begint onze les rond 17:00 uur. Hierna wordt er gebeden in de prayer hall en dan is het rond een uur of acht etenstijd.
Toch is geen dag hetzelfde, want er gebeurt elke dag wel weer wat anders. Af en toe komen ouders of familie van de kinderen een aantal kids halen, zodat ze een paar dagen naar huis kunnen. Soms krijgen we gesponsord eten en dan eten we niet op de grond, maar in een speciale ruimte. Er zijn dan families die hebben gekookt voor iedereen in het weeshuis. Ze komen dit brengen met complete families met alles erop en eraan. Het zijn vaak welvarende mensen die iets goed willen doen voor de medemens. Vaak wordt dit gecombineerd met een seminar voor de kinderen waarbij ze vaak iets leren over het belang van naar school gaan of het gaat over discipline. Heel erg goed dus.

De discipline in de klas is bij sommige kids af en toe ver te zoeken, maar ik weet steeds beter hoe ik ze moet benaderen. Het ligt ook heel erg aan welke les we ze geven. Wiskunde is niet bepaald hun sterkste kant en vinden ze ook minder leuk dan Science of Engels. Vorige week hebben we de cycle van ei tot vlinder besproken. Dit vonden ze heel erg interessant. Aan het einde van de les hebben we ze vlinders laten tekenen en je merkt dat ze niet vaak creatief bezig zijn. Al vinden ze het wel erg leuk. We proberen dan ook een keer in de week iets serieus te combineren met het tekenen of knutselen van iets. Sommige kinderen hebben echter talent en wordt dan ook dagelijks overspoeld met mooie tekeningen van ze.

Verder zijn de kinderen ontzettend behulpzaam. Zo willen ze je helpen met het wassen van kleren, de afwas en er zijn zelfs jongetjes die af en toe poetszin krijgen en dan onze kamer (die ik met twee meiden deel) van top tot teen onder handen nemen. Ook willen ze altijd alles met je delen zoals snoep. Onderling helpen ze elkaar ook zoals bijvoorbeeld met het opeten van elkaars eten wanneer iemand het niet zo lekker vindt of genoeg heeft gehad. Het is heel erg schattig om te zien hoe ze ervoor zorgen dat het eten op komt. Ze weten namelijk dat ze er flink van langs krijgen als ze het niet opeten. Beetje oneerlijk is het wel, want het eten wordt voor ze opgeschept dus ze kunnen zelf niet bepalen hoeveel ze nemen.

Afgelopen weekend stond een trip naar Kuala Lumpur op de planning, maar we werden uitgenodigd om een traditionele Indiase bruiloft bij te wonen en aangezien we nog vele vrije weekendjes in het verschiet hebben, was de keuze snel gemaakt! De oprichters van het weeshuis zijn goede vrienden van de ouders van bruid en bruidegom. Ze doen namelijk heel veel voor het weeshuis, dus vandaar dat wij ook mochten komen. Maarja dan de kleding... Als vrouw zijnde is dat bijna het eerste waar je aan denkt als je naar een bruiloft gaat. Gelukkig konden we kledij lenen, dus ik kreeg een prachtige paarse en goudkleurige sari voor deze speciale dag.
's Ochtends vond de plechtigheid plaats in een tempel waarbij niets eraan toe gaat zoals bij ons. Het was een prachtige kleurrijke bedoeling met al de gekleurde kledingstukken en de vele bloemen. Door de hele tempel zitten of staan mensen. Bij aankomst vielen Elisa en ik met ons blonde haar behoorlijk op. We werden dan ook meteen gevraagd of we de bruid wilden begeleiden naar een soort van hoekje waar ze getrouwd zou worden. Ook al vielen we op, niemand keek neerbuigend naar ons. In tegendeel zelfs. Ik voelde me ontzettend welkom. Dat is overigens in heel Maleisië zo. We mochten zelfs mee lunchen met familie en vrienden van de bruid en bruidegom. Na de lunch keerden we terug naar huis en was ik stiekem heel erg blij dat de sari uit mocht. Het was namelijk bijna 40 graden in de tempel en de lunch vond plaats in de brandende zon.

Het bijzondere aan de bruiloft was dat het bruidspaar uitgehuwelijkt is. De chemie was dan ook ver te zoeken en ze waren erg gespannen. Stiekem moet ik er niet aan denken dat pap mijn man moet uitzoeken..., maar zo gaat dat hier en dat respecteer ik. 's Avonds was het tijd voor het grote feest met diner en zag het koppel er een stuk gelukkiger uit. Het beloofde een ware pool party te worden. Ook hier kregen we als blondines een speciale rol. We liepen voor het bruidspaar toen ze hun entree maakten op het feest. Dit alles werd gefilmd en er werden vele foto's gemaakt. Natuurlijk werd er niet gezwommen, maar het zag er prachtig uit. Alles was goed verzorgd, maar een groot feest werd het niet. Er werd uiteraard geen alcohol geschonken, maar daarvoor in de plaatst werd er enkel ranja gedronken. Na het eten gingen veel mensen naar huis, maar omdat de mama en papa van dit weeshuis een speciale band met de familie hebben bleven wij tot het laatst (00:00 uur).

Verder zijn we dit weekend nog een keer naar Penang geweest. Dit keer met een aantal vrouwen van het weeshuis, want binnenkort (helaas als ik al weg ben), trouwt het eerste meisje van dit weeshuis. Ze is inmiddels 26 jaar en de vader van het weeshuis heeft de man uitgezocht. We gingen de sari's voor de bruid mee uitzoeken. Hier is het dus geen geheim wat de bruid draagt en na een half uur had een keuze gemaakt... Het was bijzonder om in een van naar Penang te rijden met hysterische vrouwen en harde Indiase muziek. Het kan dan ook niet anders dat de sfeer goed is. Ik hoor de hele dag Indiase muziek en begin de nummers nu ook te leren.

Al met al was het een heel bijzonder en onvergetelijk weekend. Normaal zouden ze kinderen nu weer naar school gaan, maar ze hebben een weekje vakantie. Je merkt dat de kinderen me steeds meer vertrouwen en dingen met me delen. Soms is dat best heftig. Ik heb heel veel respect voor de oprichters van dit weeshuis. Ze hebben letterlijk hun leven in Kuala Lumpur opgegeven om hier dag en nacht klaar te staan voor de kinderen en hen een toekomst te bieden. Ze worden dan ook echt als goden gezien hier in de omgeving. Deze papa en mama proberen alles zo goed mogelijk voor ons te regelen en waarderen ons werk enorm. Ben hen erg dankbaar voor al hun goede zorgen.

Komend weekend gaan we naar Langkawi waarbij ik kan zwemmen en kan genieten van mooie standen, want heb lang uitgekeken naar verkoeling. Het schijnt heel mooi te zijn en het zorgt voor wat afwisseling met het platteland en de stad. Het wordt dus genieten!

De foto's geven een beeld van de bruiloft en wat andere dingen. De jongen en het meisje met een drankje in hun hand zijn broer en zus en heb hen vorige week meegenomen naar een night market en ze getrakteerd op een drankje. We nemen soms kids mee die goed hun best hebben gedaan in de les. Uiteindelijk komt iedereen aan de beurt, maar het is een prikkel voor hen om lief te zijn. Jananee en Arive verdienden het vorige week vond ik. Na afloop hebben ze 1000x dankjewel gezegd en hun lach op hun gezichtjes zei genoeg.

Liefs, Joëlle

Geschreven door Joelleopreis