Geschiedenis

Italië, Cervarese Santa Croce

Tsjechië, we steken over onder Dresden en belanden in een echt ander land. Ik vraag me af hoeveel vooroordelen we hebben, we zijn eigenlijk bij voorbaat al geen oost-Europafanaten. Of dat het op een moment komt dat het allemaal een beetje overweldigend wordt, om de paar dagen weer een volledig nieuwe omgeving - een mens zou er moe van worden. Het landschap is zonder twijfel prachtig, Tsjechië heeft van Europa de meeste bossen, lezen we. Maar – alweer – wat mensen er na de vooroorlogse glorietijd (voor de rijken dan) van hebben gebakken is weer bedroevend. Het is wat we ons voorstellen bij een voormalig oostblokland: verouderde industrie en veel vervallen huizen. We horen dat Tsjechen weliswaar langzaam maar zeker vernieuwen, maar de oude rotzooi daarbij gewoon laten staan. Het is zo op het eerste gezicht een beetje een nors volk. Dat oordeel is overigens nergens op gebaseerd, we hebben geen Tsjech gesproken, de taal is absoluut een barrière.

We geven onszelf geen kans aan het land te wennen en besluiten via Duitsland af te zakken naar Italië, waarmee Praag, naast Stockholm, op de lijst van nog te bezoeken steden wordt gezet. We belanden in een seniorenweekend van de Knauss-club, en vanwege het woud van regels en verordeningen reizen we snel door Zuid-Duitsland, alwaar de oktoberfeesten worden voorbereid. We hoeven nog net niet aan de Prozac.

De Italianen zijn totaal anders, communicatief, levendig, en regelrecht waanzinnig in het verkeer. Oudere mensen spreken vaak de honden aan - zo te horen over gemeenschappelijke lichamelijke ongemakken – en praten met ons in een beetje roestig Duits. Alto Aldige is dan ook van origine en nog steeds gedeeltelijk Duitstalig. Sinds 1919 is Zuid-Tirol onderdeel geworden van Italië, als genoegdoening voor de schade door de Eerste Wereldoorlog. De Italianisering (steden kregen Italiaanse namen, Duits werd verboden, Italianen van elders werden hier naartoe verhuisd) heeft nooit veel effect gehad, de bewoners bleven uit alle macht Oostenrijks. In het deel van Tsjechië waar we waren gold ongeveer hetzelfde voor de Sudeten-Duitsers die de streek al eeuwen bevolkten. Een oorlog later werd het merendeel als vergelding voor jaren naziterreur onzachtzinnig over de grens gezet. Op de kerkhoven staan op de oude stenen Duitse en op recente Tsjechische namen. In de grensgebieden binnen Europa loop je door een geschiedenisboek.

Trento is een hele levendige universiteitsstad, tevens en ook erg fotogeniek. Het verval van gebouwen in Italië is anders dan in Tsjechië, het lijkt minder een kwestie van serieus geldgebrek, maar meer zo gelaten uit esthetische overweging.

Zuidelijker is Padua (Padova) een stad van échte oudheden, maar vooral ook van chique winkels (kleding, tassen en schoenen Italiaanse stijl, wijn en delicatessen) en flanerende Italiaanse schoonheden. De openingstijden van de grootste attracties zijn bijzonder, tussen 12.00 en 16.00 is het meeste gesloten – eten is hier heilig en er zal een dutje moeten worden gedaan na afloop. Ik glip nog net op tijd de duomo in, maar kaartjes voor de Cappella degli Scrovegni moeten van tevoren worden gereserveerd. We overwegen de volgende avond terug te gaan, maar onderhand begint onze interesse voor het bezoeken van ‘echte kunst’ een beetje te doven, eigenlijk zijn we allebei cultuurbarbaren – natuur trekt ons meer. Weten we dat ook weer. Buiten dat, (oude) honden en steden zijn een ongelukkig combinatie. Steden betekenen openbaar vervoer of lange afstanden lopen, musea en kerken in, op een terrasje zitten. Ver lopen valt af – Toby kraakt van de artrose en lijdt al jaren aan stijfkoppigheid – en doen na een stadwandelingetje vooral dat laatste. Het zijn daardoor zeer geroutineerde terrashonden: ze vouwen zich op onder het tafeltje in wat een vriendin ‘de stabiele zijligging’ noemt, en vallen meteen in diepe slaap.

We kijken uit naar het appartement in een oude boerderij dat we voor twee weken hebben gehuurd onderin Toscane, vlakbij Umbrië, waar ik hele goede herinneringen aan heb na een wandeltocht met Juliette – ik dacht in 2009 alweer. De beperkingen van een leven op drie vierkante meter ergert mij inmiddels meer dan Nico, die nog steeds in een soort weekend/vakantie-stand staat - wat ik in mijn slechte momenten een coma noem. Geen eigen douche en toilet, de was doen een onderneming, meestal geen wifi en over slapende honden heen stappen – televisie missen we allebei niet overigens. Onze nabije toekomstvisies komen niet echt overeen. Ik zou me inmiddels – ook uit financieel oogpunt – wel wat meer op een zekere toekomst willen richten en voel onrust als ik ergens ben waar ik toch niet wil wonen. Vrijblijvend zwerven is allemaal leuk en aardig, maar een beetje richting en misschien wel enige discipline om een bepaald doel te bereiken zou mij nu onderhand wel welkom zijn.
Dat mijn moeder een weekje naar Toscane overkomt is een heel fijn vooruitzicht. Ik verheug me er erg op want het is een hele mooie omgeving, weet ik alvast!


Geschreven door

Al 10 reacties bij dit reisverslag

Wat een pareltje weer. En pure luxe lijkt me om 2 weken in een huis te zitten. Gezellig dat je moeder komt!

Doenja 2016-09-30 18:41:27

Mooie foto's! Veel steden in Noord-Italië hebben het zwaar, vertelde een vriendin mij. Dat bladderige in Trento is van de laatste jaren. Veel families kunnen de zorg voor de oude gebouwen niet meer aan. In Feltre stonden de prachtigste palazzi leeg, met overwoekerde tuinen. Leuk dat je moeder een weekje komt. Ze zal het daar vast heel mooi vinden!

Juliette Roding 2016-10-01 06:51:36

Ha Lia en Nico, ja een reis door Europa heeft vele kanten. Bij jullie sowieso gek want ze zeggen dat het leukste van reizen is thuiskomen. Dat wordt bij jullie lastig, maar thuiskomen is ook figuurlijk; alle kwellingen zowel negatief en positief van je af zetten. De foto's zijn weer geweldig. Houdt moed. Alles loslaten duurt even!

Bernard Hilgers 2016-10-01 21:18:31

Wat een mooie gebouwen in die oude kleuren, versieringen en beelden in Italië, wil het graag met eigen ogen aanschouwen volgende week! Ach jullie moeten maar denken, de Oostbloklanden hoeven we niet meer naar toe, misschien inderdaad nog eens naar Praag, dat schijnt een mooie stad te zijn. Ik met bijv. Annet met een busreis ( haha, ik denk het haast niet het zal wel met een oudere vriendin worden). Deze week ook eens een kaart bekijken waar ik naar jullie toe ga want op school had aardrijkskunde niet zo m'n interesse, meer globale kennis, toch nog een mager zesje op het eind examen. Groetjes van moeders en tot zaterdag, verheug me erop. Tot zaterdag

mutti Gradie 2016-10-03 14:42:26

Wat een vooral eerlijk verslag. Ik had Niek al een app gezonden. Is overwinteren in Marokko geen idee? Hank en Tracey hebben ruime ervaring in het reizen naar Marokko. Goede sfeer, mooi land, veel reizigers en lekker warm. Ze kunnen goede adviezen geven. Of wordt het overwinteren in Benidorm?

Annette 2016-10-05 17:40:34

Brrr, het is hier koud, de herst is begonnen. La Dolce Vita klinkt heerlijk... En het eten is ook vast een stuk smakelijker dan in Tsjechië dus het lijkt me een goede keus. Arrivederci!

Marieke 2016-10-05 20:28:24

Praag is dodelijk saai. Wal en ik vonden het hoogtepunt van onze vijfdaagse vakantie aldaar het 'martelmuseum': een paar kleine kamertjes ingericht vol historische martelwerktuigen. Misschien dat het meer over ons zegt dan over Praag hoor, ahum... Ik hoop dat jullie een hele fijne tijd hebben samen met Grad! En waarom niet met een heel stripje valium de lucht in, auto's in een container en de oceaan over? Terug deze kant op mag ook hoor, vinden we écht niet erg :-)

Kaatje 2016-10-07 21:45:42

Ik ben nooit in een Oostblokland geweest, maar je verhaal en foto's geven enigszins een idee. Dirk ís er wel geweest en had dezelfde ervaringen. Fijn en gezellig dat moeders overkomt. En ff in een appartement is ook niet verkeerd. Geniet van elkaar en het mooie Toscane.

Margot 2016-10-09 16:43:53

Yo, waar blijft het verslag? Ik kijk er naar uit. Ik wil al sinds jaren naar Toscane en het komt er niet van.

Ria 2016-10-15 22:37:50

Mooi weer alsmede de foto's! Misschien een idee als de drie zussen ergens in het voorjaar langskomen??

dikkie 2016-10-25 11:20:44
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.