Midden in de nacht word ik wakker met pijn in de slokdarm. Brandend maagzuur, en niet zo’n beetje ook.
Gelukkig niet misselijk, maar toch. Ik kan er niet meer van slapen en heb het gevoel dat mijn slokdarm tot aan de rand gevuld is met chemicaliën. Ik kan het niet opbrengen om een Rennie te gaan zoeken in de koffer maar als ik toch omhoog kom moet ik hard rennen richting wc. Ik schrik er zelf van, de hele boel komt er krachtig uit. Mijn slokdarm staat in brand en mijn maag pulseert als een gek. Terwijl ik boven de pot hang vervloek ik die visboer die ons eten heeft gemaakt.
Harm staat naast me en helpt me waar hij kan, zó lief.
Gelukkig gaat het al weer beter nu die rotzooi eruit is en ik pak dankbaar de Rennie aan die ik aangereikt krijg.
Achteraf allemaal een storm in een glas water want de volgende dag ben ik weer kiplekker maar bij het ontbijt loop ik de scrumbled eggs hard voorbij en eet alleen maar yoghurt met wat plakken meloen.
We pakken de boel in om hotel Famulus te verlaten, de reis gaat verder richting Balatonmeer.
Het is maar 165 km dus we zijn er zo. Dachten we.
Onderweg komen we, als we op een binnenweg rijden, twee grote marktkramen tegen met rieten manden, kruiken en potten. Mijn vreugdekreetje is al genoeg om Harm te laten vragen: Zal ik even dan maar even stoppen, dan kun je daar even kijken.
Wat een wereldvent heb ik toch.
We keren om op een nogal moeilijke drukke weg en ik bid dat Harm de voorkant er niet afrijdt want dan heb ik het naruurlijk gedaan maar alles gaat goed.
De winkeltjes zijn fantastisch. Zulke mooie spulletjes en we zien een terracotta pot die perfect zou zijn voor het nieuwe druivenboompje die ik voor mijn verjaardag kreeg.
We overleggen samen en de verkoper staat geduldig te wachten. Hij is wel erg groot maar te mooi om hem niet te kopen. Wat een bofkont ben ik toch weer, denk ik dan, in tegenstelling tot vannacht.
Heerlijk, zulke spontane bezoekjes onderweg. Helemaal happy.
De grote zware pot krijgt een mooi plaatsje op de achterbank met mijn jasje als stootbuffer.
Als we nog maar net op weg zijn, krijg ik een ingeving om Edwin even te appen. Edwin is een collega die een huis heeft in Hongarije en daar ook een sportschooltje runt. Ik had al eerder verteld dat we deze reis gingen maken en hij zei: Geef ff een gil als je in de buurt van het Balatonmeer ben.
Helaas vertelt hij over de app dat hij gisteren terug naar Nederland is gegaan maar nu hij toch online is zitten we nog even gezellig te chatten. Hij adviseert om absoluut naar het kasteel in Sümeg te gaan, dat is in de buurt van ons hotel daar. En guess what?
Ik heb nog niet afgesloten of Harm wijst: “Kijk eens op die berg, wat een mooi kasteel?”
Op de borden zien we dat we Sümeg naderen. We hoeven niet eens te overleggen en hup, de hele reis wordt omgegooid naar een ander programma.
We zijn hier nu toch.
Het kasteel staat, zoals zovelen, hoog op een berg en we lopen hiervoor een behoorlijk stijl pad op naar boven. En dat in 35 graden, maar mij hoor je niet klagen, ik heb er zin in.
Alhoewel het aangeprezen werd als fantastisch, is het toch nog boven verwachting.
Op de parkeerplaats (gratis 🤗🤗🤗) komen we al in de stemming door de Tipi-tentjes en de oude werktuigen die daar staan. Bij binnenkomst na de mooie ophaalbrug betalen we slechts 5 euro pp en eenmaal binnen loop je meteen in een soort arena, waar juist met spektakel en muziek een kruisboogwedstrijdje begint tussen een klupje ridders die op een rij staan en gelijktijdig afvuren. Wie mis schiet is af en de anderen gaan na elke pijl 10 passen naar achteren zodat het steeds moeilijker wordt.
Keer op keer raken de mannen op grote afstand de schietschijf en het is echt spectaculair. De winnaar wordt beloond met gigantisch applaus van alle bezoekers.
We lopen rond en zien allerlei ruimtes met taferelen die dingen voorstellen van heel vroeger. Een bakkerij, een poelier, jagers, een Druivenpers en zo.
Voor kindertjes is er ook veel te doen in de stijl van vroeger: ringsteken, boogje schieten en dat soort dingen.
We lopen het hele kasteel door en die heeft leuke binnen- en buitenplaatsen.
Ook kunnen we nog een hapje gaan eten in het eenvoudige restaurantje, ook in middeleeuwse stijl. Een man van de catering, (lijkt sprekend op John de Wolf) loopt in middeleeuwse kleding de tafels af te ruimen en de dames aan de balie zien er ook zo uit.
Het bestellen gaat wel weer grappig. We spreken de taal niet maar de mensen zijn erg behulpzaam. Ik denk dat de heerlijke salade die op de toonbank staat, een voorbeeldmodel is en wijs dat ik er graag zó eentje wil, mét een gebraden kippenpoot. Pakt ze hem op en geeft hem aan mij. Hahaha hoe lang deze er al stond, ik heb geen idee maar hij was erg lekker. Maar de rest van de mensen dan die ook een salade willen? Ik heb geen idee...
Die kippenpoot haalt ze trouwens uit een warmhoudbak. Ik mag toch hopen dat de hele handel er niet sinds 9 uur vanmorgen in ligt denk ik nog, want anders hang ik vannacht opnieuw boven de plee.
We spenderen nog veel tijd in dit mooie kasteel dat erg uitnodigend is om fotograafje en model te spelen, waar we dan ook veelvuldig doen.
Hierna rijden we de resterende kilometers naar Keszthely waar ons volgende hotel staat.
Daar staat ons de volgende verrassing te wachten. Dit hotel overtreft alle verwachtingen. Een zwembad met tuin en ligstoelen. En een hotelkamer.... nou, zoiets hebben we nog nooit gezien, Dynasty is er niks bij. Een slaapkamer met balkon, een huiskamer, een keuken, aparte toilet en natuurlijk een badkamer. Die ANWB... die weet wel wat verwennen is!
Uitpakken doen we vanavond wel, eerst een bezoekje aan het Balatonmeer.
Wat een gezelligheid daar, ik word er helemaal vrolijk van. Zon, strand, water, braderie, terrasjes, live muziek, kortom; de perfecte zomersfeer, het lijkt wel of we ineens op Ibiza zijn beland in plaats van Hongarije. Met dat verschil dat het hier niet zo decadent is. Allemaal gewone mensen als wij die het naar hun zin hebben en elkaar niet met bikini’s, dure zonnebrillen of merkkleding af willen troeven. We drinken wat, zitten heerlijk mensen te kijken (wat is er leuker dan dat) wandelen wat rond en genieten volop.
Het is moeilijk kiezen waar we willen eten. Enerzijds hebben we trek in een pizza maar die tent met plastic stoeltjes is niet zo aantrekkelijk. Één zaak springt eruit qua gezelligheid en die gaat het worden. En dat is geen verkeerde keus geweest want het is een geweldig leuke zaak met heerlijke gerechten.
Het valt ons op dat hier in Hongarije erg veel live muziek overal klinkt. We hebben de afgelopen dagen al heel wat bandjes, zangers en zangeressen gespot.
Volgens mij is er feest in de stad want dit is echt geen gewone zaterdagavond.
Om half 10 lopen we nog in een hemdje buiten, de sfeer is geweldig en we gaan nog lang niet naar huis!

Geschreven door Harm-en-paula.op.reis