Dag 14: Een trip rond Yakushima

Yakushima blijft verrassen. Vandaag besloten we het eiland helemaal rond te rijden, onder begeleiding van een gids, om alle kanten ervan te zien. Yakushima is geen groot eiland—de kustroute is ongeveer 130 km lang—maar de variatie in het landschap is enorm.

Onderweg kwamen we langs verschillende watervallen, waarvan we de meeste door het slechte weer niet konden zien, maar wel goed konden horen. Door het onweer van de afgelopen nacht (en het was ook echt onweer en stortregen de gehele nacht!) waren de watervallen die wél zichtbaar waren extra indrukwekkend: het water stortte met enorm geweld naar beneden en stroomde overal waar het maar kon komen.

Naast de watervallen maakten we verder kennis met de bijzondere fauna van Yakushima die vooral in de lagere delen van het eiland te vinden is. Het eiland heeft relatief weinig zoogdiersoorten: slechts 16 in totaal. De meest opvallende inwoners in de lagere gebieden zijn de Yakushima-aap en het Yakushima-hert, beide kleiner dan hun verwanten op het vasteland. Roofdieren zoals beren of vossen ontbreken hier, wat het eiland uniek maakt in Japan. Dat heeft als gevolg dat er voor de herten geen natuurlijke vijanden zijn, waardoor hun populatie actief door menselijk ingrijpen onder controle wordt gehouden.

Ondertussen bleef één vraag in ons hoofd hangen: zou de boot de volgende dag wel gaan? Met dit weer is dat namelijk met regelmaat het geval.

Dag 15: Door naar Miyazaki

De nacht was opnieuw onrustig: harde wind rukte aan de ruiten, en de tatami matten werden nog net niet weggeblazen. Er was een tyfoon in aantocht—geen zeldzaamheid in deze regio. In de vroege ochtend leek het gevaar gelukkig geweken en werd duidelijk dat we niet zouden stranden.

Bij het afscheid werden we uitgezwaaid door een groep kinderen in sportoutfits. Waarschijnlijk had dat alles te maken met een lokaal honkbaltoernooi, maar we besloten te geloven dat ze óók voor ons zwaaiden. Yakushima is een plek die indruk maakt, en wij begrepen nu heel goed waarom sommige bezoekers steeds terugkomen of zich hier zelfs permanent vestigen.

De reis naar Miyazaki duurde langer dan verwacht. Eerst omdat de ferry er ruim twee uur over deed (zeker bij ruw weer). De Toppy ferry legt 135 km af tussen Kagoshima en Yakushima en vaart gemiddeld 80 km/u, maar bij onstuimig weer gaat het langzamer. Om een beeld te krijgen: alsof je 2 uur lang volledig in flinke turbulentie vliegt, riemen moesten aanblijven en vele passagiers mochten even geen bezoek maken aan het toilet. Vervolgens duurde het nog even omdat er geen Shinkansen rijdt op dit traject, maar een expresstrein langs de oostkust van Kyushu.

De route met de trein was overigens wel bijzonder, niet alleen vanwege de uitzichten op de oceaan en de kersenbloesem die ondertussen volledig in bloei staat, maar ook door de vele borden en stickers in de trein met waarschuwingen over tsunami’s. In geval van een tsunami moet je zo snel mogelijk naar hoger gelegen gebieden vluchten of een speciaal verstevigd gebouw zoeken. In de trein blijven zitten is geen optie. Het blijft bizar om in een land te zijn waar dit soort risico’s onderdeel zijn van het dagelijks leven.

Aangekomen in Miyazaki viel meteen op hoe anders de sfeer hier is dan in Kagoshima. Beide steden hebben palmbomen en een mild klimaat, maar Miyazaki voelt nog net wat tropischer. Ook culinair was er een verrassing: hier geen ramen als specialiteit, maar chicken nanban. Dit gerecht bestaat uit gefrituurde kip in een zoet-zure saus, vaak geserveerd met een dikke laag tartaarsaus erbovenop. Niet bepaald verfijnd, maar wel ontzettend lekker! Het doet denken aan kibbeling, dus het voelde een beetje als thuis.

Geschreven door Greg-jamilas.reisverhalen