Jamila was vandaag zo lief om mij (Greg) nog eens te laten schrijven. Vooral omdat we een plek bezochten die ik heel graag wilde zien: de locatie waar een van de beroemdste Japanse zwaardvechters, Miyamoto Musashi, zijn laatste jaren doorbracht. Musashi was een legendarische rōnin (samoerai zonder meester) uit de late 16e en vroege 17e eeuw. Hij bleef in zijn 60 gevechten ongeslagen en stond bekend om zijn ongeëvenaarde zwaardtechniek, waarbij hij vocht met twee zwaarden tegelijk—een stijl die hij zelf ontwikkelde en verfijnde. Best indrukwekkend, vooral als je bedenkt dat ik al moeite heb om twee eetstokjes tegelijk fatsoenlijk te hanteren.

In zijn latere jaren trok Musashi zich terug in Kumamoto, waar hij zich volledig wijdde aan studie, meditatie en het geven van les in de krijgskunst. Hier voltooide hij zijn beroemde boek, Go Rin No Sho (Het Boek van de Vijf Ringen), waarin hij zijn filosofie over zwaardvechten, strategie en levenskunst uiteenzette. Voor Musashi was de weg van de samoerai niet alleen een fysieke discipline, maar een spiritueel pad waarin krijgskunst, zenboeddhisme en de natuur samenvielen. Zijn ideeën worden vandaag de dag nog steeds bestudeerd.

Vandaag gingen we dus op zoek naar de voetsporen van deze krijger, buiten de stad Kumamoto. Wat deze plek bijzonder maakt, is dat het een belangrijk historisch en spiritueel centrum is, maar nauwelijks toeristisch. De locatie is lastig bereikbaar, met slechts twee of drie bussen per dag, en ligt diep in de bergen. Kumamoto zelf is voor veel reizigers al geen eerste keuze vergeleken met grootheden als Tokyo, Osaka, Kyoto of het nabijgelegen Fukuoka. Dus laat staan dat er een bereidheid is om deze plek op te zoeken. Het voelde dus echt als een verborgen parel. Of misschien eerder een verloren kiezelsteen, want we waren praktisch de enigen daar.

Op de foto's zie je de grot waar Musashi zijn laatste jaren mediteerde, een standbeeld van hemzelf en een verzameling Rakan (discipelen van Boeddha). Deze boeddhabeelden, uitgehouwen in steen, staan er ter ere van de 500 volgelingen van Boeddha en symboliseren verlichting en wijsheid. Elk beeld heeft een unieke gezichtsuitdrukking en houding, wat zou weerspiegelen dat ieder individu zijn eigen pad naar verlichting bewandelt. Wat opvalt, is dat veel van deze beelden beschadigd zijn: sommige missen een neus, anderen een volledig hoofd. Dit is niet alleen het gevolg van eeuwen van blootstelling aan de natuur, maar ook van menselijke invloed. Tijdens de Meiji-periode (1868-1912), waarin Japan zich moderniseerde en afstand nam van het feodale verleden, werden veel boeddhistische kunstwerken en tempels vernield. Boeddhisme werd gezien als een buitenlandse invloed en in sommige gevallen zelfs onderdrukt. De beschadigingen hier in Kumamoto zijn daar nog steeds een zichtbaar overblijfsel van.

Na het bezoek zijn we rustig een stukje in de bergen afgedaald te voet, en vanwege de afhankelijkheid van de bus, pas weer later in de middag in Kumamoto aangekomen. Het bleek ook een nationale feestdag te zijn: Shunbun no Hi (春分の日), de dag- en nachtevening in de lente. Dit is een dag waarop Japanners traditioneel hun voorouders eren door hun graven te bezoeken en om de komst van de lente te vieren. In de stad waren er een paar extra kraampjes en het was net iets drukker dan normaal.

Ons hoogtepunt van de avond was de ontdekking van Kumamoto Yatai Village. Een semi-overdekte foodhal met daarin eigenlijk een vergelijkbaar concept als de losstaande voedselstalletjes die we in Fukuoka hebben moeten missen. Dat was boffen. Onze ogen en onze magen hebben zich tegoed kunnen doen aan allerlei bijzondere experimenten en klassiekers. Niet alles was een succes, maar dan leer je ook nog eens wat…

Morgen gaan we weer op doorreis, naar Mount Aso. Deze actieve vulkaan is een van de grootste caldera’s ter wereld en een van de meest indrukwekkende natuurlijke bezienswaardigheden van Japan. Als het weer en de vulkanische activiteit het toelaten, hopen we een blik te kunnen werpen op de borrelende krater en de ruige landschappen eromheen.

Geschreven door Greg-jamilas.reisverhalen