(Greg:) Dinsdag hebben we onze derde en misschien wel zwaarste tocht gemaakt. Niet omdat deze lang was (juist kort: 12km!), maar omdat het ongeveer 30 graden Celsius was en de route toch wat tegenviel. Een korte route betekende echter wel snelle aankomst in Bohinji Bistrica, het gemeentelijke centrum van alles rondom Bohinji. Een groot plattelandsdorp gevuld met een treinstation, 2 (in plaats van 1) supermarkten en een zwembad voor wie het meer van Bohinji niet aanspreekt. Daar hadden we voor het eerst een keuken tot onze beschikking en daarom hebben we lekker zelf gekookt. Een van onze favorieten van Ottolenghi welke we ondertussen uit ons hoofd kennen: Cobb salad. Daarbij dronken we een lekkere frisse bubbel van de Sloveense Wijnstreek (alvast om te wennen). Terwijl we de wolken weer zagen dalen in de vallei, hebben we rustig aan gedaan, gelezen en genoten van het uitzicht.

Vandaag de woensdag stond de laatste grote hike op het programma. Een flinke klim waar je 8 uur gemiddeld over zou doen! Daar hebben we echter van afgezien. De weersvoorspelling was slecht en we hebben na overweging (redactie: we werden er enkele malen subtiel aan herinnerd door de omgeving, borden, websites etc.) besloten dan maar niet deze steile tocht te maken. Daarom zijn we met de bus naar het meer terug gegaan en met een gondel naar het Skiresort Vogel op 1600 meter hoogte. Door alvast te oefenen voor de skivakantie volgend jaar, kon ik wennen aan de omgeving. De stokken had ik bij en daarom mocht ik van Jamila al wat oefeningen doen. Na hier wat te hebben rondgekeken pakten we snel weer de gondel en bus terug naar Bohinji Bistrica, om naar Podbrodo te gaan met de trein. Dit duurde maar liefst 10 minuten, maar is naast de benenwagen de enige manier om aan de andere kant te komen. Zelfs auto's worden eerst op de trein geladen om vervolgens een tunnel in te duiken van ongeveer 6.5 kilometer. Er was 1 wagon waar passagiers die niet een auto hadden, mochten gaan zitten. Deze enkele wagon was tegelijk een museum om uit te leggen hoe de tunnel gebouwd was in 1906, wat de impact ervan was op de regio en dat ze toch zo trots waren dat hij zelfs vóór planning af was. Wat wij ons vooral afvroegen is waarom de wagon dan zelf ook antiek moest zijn en of dit het verhaal nou meer tot leven bracht of niet. Na aankomst in Podbrdo hebben we de namiddag gebruikt om wederom te koken, te relaxen en ons gereed te maken voor de reis naar Brda, de wijnstreek van Slovenië.

Geschreven door Greg-jamilas.reisverhalen