En zo zijn de eerste twee dagen wandelen voorbij gevlogen. Gisteren zijn we vertrokken vanuit St.Ives en hebben we koers gezet richting Zennor. Een pittig pad moeten we zeggen, waarbij je soms zowel handen als voeten nodig had om verder te komen. En dat nog eens met ongeveer 10 kilo bepakking! Gelukkig zijn de landschappen zo mooi dat het alles goed maakt. Iedere keer denken we weer: Hebben we dat stuk echt gelopen langs de klif? We lopen langs allerlei flora en fauna waar we de namen niet van weten, maar de pracht en praal straalt ervan af.

Tussen het lopen door, kwamen we nog tweemaal de lokale groendienst tegen. Heel bijzonder. Met grote zware maaiers en blazers op de rug liepen zij (delen) van hetzelfde pad! Met de tweede groep raakten we kort aan de praat. Ze vroegen of we het niet zwaarder vonden dan gedacht. Dat gaven we toe. Dat begrepen ze en gaven even doodleuk mee dat het zwaarste gedeelte nog moest komen. Erg fijn vooruitzicht hadden we toen.

Na een kleine 5 en half uur lopen kwamen we aan in Zennor. Met een gemiddelde snelheid van 2.5km per uur, waren we we blij dat we niet gelijk door waren naar Pendeen (nog eens een kleine 16km verder). Bij onze overnachting aangekomen, streken we snel neer voor een biertje en een hapje. Wat leuk is aan deze reis is dat je overal en met iedereen aan de praat raakt. We hebben gekletst met Engelsen, met Noren, Oostenrijkers, Duitsers etc.. ohja en natuurlijk nog enkele Nederlanders. Al eerlijk is eerlijk, andere nationaliteiten dan Engelsen is echt de uitzondering. Het kan zijn dat de uitputting van het lopen verbindend werkt, of dat het rustige leven alle drempels tot contact verhelpt. Voor ons hapje eten hebben we elkaar onze geloften voorgelezen en ná het etentje hebben we gelezen en zijn we lekker op tijd naar bed gegaan.

De tweede dag zijn we op pad gegaan voor de route naar Pendeen. Uurtje eerder vertrokken, om het grootste deel in de ochtend af te kunnen leggen. Het is namelijk niet heel warm, maar wel broeierig en er hangt veel zout in de lucht hebben we geleerd van de locals. Dat laatste trekt ook op zachte dagen zo het vocht uit je lijf. Dag twee was verder lopen en ook langer, maar wel een stuk gemakkelijker. We hebben door hoge gewassen gelopen en op randjes van ravijnen. We hadden in de ochtend bij het ontbijt nog kennisgemaakt met enkele medewandelaars en deze zagen wij tijdens het lopen steeds verder van ons vandaan raken (zij droegen geen bepakking;) ). Vlak voor ons einde kwamen we nog langs een toegankelijk strand. Daar hebben we lekker pootje gebaden alvorens we de laatste 2km inzetten naar onze slaapplek/herberg. We hebben gegeten samen met enkele Duitse dames, waarvan eentje afgelopen zaterdag (10 juni) toevallig 40 jaar getrouwd was. Dus hadden genoeg om over te praten.

Afsluitend zitten we nog even in de tuin, in de zon en eet Jamila een ijsje terwijl Greg toekijkt. Verschil moet er zijn #marriedlife.

Geschreven door Greg-jamilas.reisverhalen