(Greg) Donderdag was een lange reisdag naar Slovenië vanuit Wenen. We begonnen met een treinreis vol natuurschoon door de Oostenrijkse bergen. Op een moment duurde het een uur (waarvan 15minuten aan één stuk tunnel) voordat we weer civilisatie zagen. Met wat overstappen in Slovenië en kennis te hebben gemaakt met de eerste Slovenen bij de grens, kwamen we aan in Bled. Van het station naar de stad zou het een uur lopen zijn, maar we zagen dat er met een half uur ook een bus zou gaan. Dus goed excuus om bij het treinstation een biertje te pakken en te genieten van het uitzicht. Maar kennen jullie het verhaal van de bus die maar reed tot september? Hoogseizoen was officieel voorbij en daarom pakten we noodgedwonen de benenwagen. Gelukkig was de route mooi en had het biertje ons voorzien van de nodige smeerolie. Aangekomen in Bled-centrum en onze slaapplek op de grens daarvan, zijn we aan het water een klein hapje gaan eten. Hierna zijn we rustig via een omweg ( de was moest eerst) naar dromenland gegaan.
De tweede dag in Bled hadden we goed uitgekiend. Je kunt er een heleboel doen. Meer dan je met twee nachten kunt ervaren. Omdat we wel de volgende dag onze eerste echte Juliana Trail etappe zouden gaan maken, besloten we Bled wat ontspannen te gaan ontdekken. We hebben een boottocht gemaakt naar het eiland in het meer van Bled, zijn de lokale keuken gaan proeven (vis en kneudel) en afsluitend zijn we lekker gaan zwemmen. Het water was heerlijk en omdat we zo ons best hadden gedaan met het maken van slagen, hadden we een ijsje wel verdiend. Fun fact: in Slovenië krijg je standaard met 1 scoop 2 bollen. Bled is een aanrader, ook zonder dat ijs;).

(Jamila) Vrijdag stond de eerste etappe van de Juliana Trail op onze planning! 's Ochtends vroeg zijn we vertrokken vanuit Bled met het zonnetje in onze rug en begonnen we vol goede moed aan onze tocht. Het eerste deel ging over asfalt door kleine dorpen als Spodnje Gorje, maar al gauw doken we het bos is. Maar met een stijging van 867 meter over de gehele route vroegen we ons af wanneer het echte klimmen ging beginnen. Daar kwamen we snel achter toen we verder omhoog moest klimmen en klauteren. Gelukkig kwamen onze wandelstokken hier erg goed bij van pas (Nogmaals dank Karin ;) ). Aan het einde van het bos hadden we de meeste stijging achter de rug, maar als snel kwam er een volgende beproeving... Of tenminste op mijn pad. Onze trail ging namelijk door een veld met koeien en kalveren waar ik iets minder gecharmeerd van was dan gedacht. Als held op stokken heb ik de overkant bereikt. Greg stond wel tussen de koeien, maar was daardoor een held op koeienvlaai. We hadden nog maar een paar laatste kilometers te gaan. Maarja, die voetjes gingen al een beetje zeer doen na ongeveer 20 km wandelen. Gelukkig kwamen we in de middag aan bij ons sporthotel en was een welverdiend weissbiertje wel op zijn plaats. Nu lekker op tijd naar bed, want morgen staat de volgende etappe op de planning!

Geschreven door Greg-jamilas.reisverhalen