Het weer: Zonnig.
Temperatuur: 26 graden.
Miles stand einde dag: 36392

Zo wat een nacht. Het waaide vreselijk. De bodem was zo vol stenen dat je bijna geen haringen kon slaan, dus de tent wapperde als een gek met veel kabaal. Ach ja, ook dat hoort erbij.

We ruimen de tent op, ontbijten en pleite. We hebben vandaag veel op de planning staan.

We rijden Death Valley uit. Na een tijdje gereden te hebben rijden op een lang stuk rechtdoor. Ineens zien we iets oversteken....een coyote! Nu is het overdag en kunnen we wat foto’s knippen.

We rijden naar Lone Pine om koffie bij de McDonalds te halen. Deze is het goedkoopst en erg lekker. We rijden altijd door de Drive Thru. In Las Vegas zagen we dat de koffie uit een kan komt en niet uit een automaat. Dus vandaar dat ie zo lekker is. We rijden verder. De omgeving wordt wat groener en er beginnen steeds meer pine trees te groeien. Een mooie combo de bergen met de pasteltinten en dat groen.

Als we door Big Pine rijden zien we 2 zwermen met grote vogels die zich samenvoegen. Als we dichterbij komen zien we dat het ooievaars zijn. In zo’n groot aantal dat de zwermen in de Elzas er niets bij zijn. Als ze boven ons vliegen, dan schijnt de zon op de vogels. Wat mooi! Je ziet het wit oplichten en het zwart van de punten van de vleugels en het rood van de snavels springen eruit. Geen foto van helaas. Het ging zo snel en wilden het niet missen.

In Bishop stoppen bij een inmiddels beroemde Duitse bakker die echt Duitse broodjes, Nederlandse koekjes en andere zoetigheden en lekker brood verkoopt. Tip van een collega van Jules. Wat een grote bakkerij en wat komen er veel mensen op af. Een goudmijn. Hij heeft zelfs een eigen stoplicht gekregen voor mensen die van de parkeerplaats af rijden. We hebben een aantal dingen geproefd en veel dingen hebben we thuis natuurlijk ook, dus we kopen Wilhelmina Pepermuntjes en een Pecan pullaway Bread (kaneel en suiker brood in stukjes gevormd in een ronde broodvorm).

We rijden het Inyo National Forest binnen. Hier veranderd de omgeving echt duidelijk. De bergen veranderen langzaam en de pine trees zijn in flinke aantallen aanwezig.

We maken een stop bij Wild Willies Hot Springs. Een plek met een aantal warm water bronnen. De zwemkleding had ik al aan en Jules doet zijn zwembroek aan in de auto. We lopen het wandelpad dat voor een gedeelte uit en stuk steiger bestaat af. Dan zien we de bronnen. Er zitten al mensen in. We zien een kleine bron waar een klein watervalletje op uitkomt. Daar zit nog niemand, dus we hebben een privé Hot Spring ;-). Jules gaat als eerste erin. Het is heet! Ik ga er ook in. Oef oh ja het is heet, nog heter dan een (bubbel)bad.

Wat is dit fantastisch. In een bron met warm water zitten. Links van me een watervalletje met de aanvoer van warm bronwater wn daarbij rondom een prachtig uitzicht op de bergen. We zijn er stil van. Dit is genieten. Een warm bad gemaakt door moeder natuur.

We stoppen bij de Mammoth Lakes. Hier begint het al wat meer op “normale” bergen, met meertjes en pine trees te lijken. Helaas hebben we niet heel veel tijd en gaan we bij een paar meertjes kijken. Om een meer zijn veel bomen verbrand en is het meer vrij leeg. Wellicht dat de brandweer daar water uit gebruikt heeft.

Snel rijden we door naar Bodie, een spookstad. Ondertussen eten we wat van het pullaway bread. Mmm lekker .... en plakhandjes. Via een lange onverharde (lees: hobbel de bobbel, hadden we maar een Jeep) kom je aan bij Bodie. Het is groter dan ik had gedacht en sommige huizen zijn echt nog best in goede staat. Ik hou daar wel van om te kijken hoe ze de huizen gebouwd hebben. Het valt me op dat er toch wel veel aandacht besteedt is de afwerking van een aantal woningen. Er zitten mooie gemetselde schoorstenen op, hebben prachtige bewerkte deuren en van wat je nog kan zien aan behang ook er fancy. Andere zijn echt primitief. In een museum staan in vitrines nog kleding, foto’s, krantjes etc. In de huizen kan je ook nog spullen zien staan. Je ziet dan welke meubels er stonden, een aantal potjes en pannetjes e.d. Er ligt zelfs nog speelgoed van kinderen. De kaart van Europa hangt nog aan de muur in de school. Jules zijn ouders zijn heel wat jaren geleden ook naar Bodie geweest. We hebben nog flink gezocht naar het bad van Henk :-) maar niet gevonden.

Inmiddels is het bijna 6 uur en willen we nog even kort naar Mono Lake om de tufos te bekijken. Tufos zijn eigenlijk een soort hoodoos die in het zoute meer zijn ontstaan. In de afgelopen tientallen jaren is de waterstand erg gedaald en daardoor staan een aantal tufos langs de kant. We lopen er naar het meer. Er staan tussen de grassen e.d. ook struiken met mooie donker gele bloemen. Ze ruiken sterk naar een boeket. Langs de kant van het meer ruikt het niet echt fris. Overal zie je zout afzetting heel apart. Op de grond zie je een soort kleine zwarte vliegjes. Die hebben het prima naar hun zin in die stank. Als je een stap zet vliegen ze in een grote zwerm weg onder luidt zoemend protest. We zien ook wat vogels en een soort van wulp (zal de juiste naam nog neerzetten).

We hebben nog geen slaapplek, dus kijken even online (op Jules zijn werktelefoon). Jeetje wat een prijzen! Dus we rijden de eerste camping op die we tegenkomen, de Mona Vista Campground. De receptie is al dicht, maar we kunnen gebruik maken van de nachtregistratie. Er hangt een whiteboard met de vrije plekken en dan kan je er een uitzoeken. Dat nummer veeg je weg van het bord. Het geld van de overnachting doe je in een envelop met je gegevens en doe je in een brievenbus. We kiezen plek 32.

Na het opzetten van de tent (voor de eerste keer op gras) gaan we eten bij Whao Nellie Deli net aan het begin van de Tioga Pass. We zijn even sceptisch, omdat het bij een tankstation ligt. Maar we hebben trek, het is redelijk goedkoop, dus gaan naar binnen. Ik bestel een cheeseburger met Angus beef en homemade aardappelsalade en Jules een bacon Angus beef burger met friet. En maar goed dat we zijn gegaan. Dit was de lekkerste burger die we tot nu toe gehad hebben.

Propvol rijden we naar de camping, gaan nog even zitten aan de picknicktafel en dan bedtijd!

Geschreven door Familie-J-on-the-way