Het weer: Bewolkt, af en toe zon.
Tenperatuur: s’ morgens 5 graden later 20 graden.
Miles stand einde dag: 34635

We hebben heerlijk geslapen. We zaten helemaal in onze slaapzakken incl. hoofd. Heerlijk warm. Jules vertelde dat hij vannacht even dacht dat ik dood was zo stil lag ik haha. Zal wel bijna in winterslaap zijn geraakt ;-) Maar na een keer prikken bewoog ik toch nog.

Het was echt heel koud vanmorgen. Handschoenen waren welkom. Ik besluit me om te kleden op het nabij gelegen verwarmde toilet zeker 30 graden daar. Lijkt pap wel die de kachel aan het opstoken is. Ik vind het prima. Ik hang mijn vest en broek op bij de verwarming en deze zijn in no time lekker warm om aan te doen. En Jules zich maar aankleden in de kou. Was ik deze keer even iets slimmer.

We pakken de tent in, smeren snel onze boterhammen en gaan rijden. Het is veel te koud om buiten te eten. We rijden bij een winkeltje in de buurt een kop koffie en eten onze boterhammen met koffie in de auto.

We rijden naar ons eerste bezienswaardigheid. En dan daar ineens een bizon onder een brug. We gaan snel kijken en maken foto’s. Wauw wat gaaf! Later loopt hij richting de picknick area van de Marina. We maken nog een paar foto’s en gaan dan op zoek naar het begin van de trail van Natural Bridge. We kunnen het niet vinden. Dus we besluiten dat we snel doorgaan naar de Mud Vulcano Area. We lopen terug naar de auto en een heleboel bombarie. Staat de bizon bijna op de parkeerplaats bij de toiletten! Goed dan nog een foto en dan snel de auto in, want hij is toch wel erg dichtbij.

We rijden richting Mud Vulcano en het begint een rare lucht te hangen in de auto. Jules zegt net dat we onze schoenen maar moeten checken, als de geur sterker wordt en we ons realiseren dat dit van de zwavel komt. We komen in de buurt. We stappen uit op de parkeerplaats van Mud Vulcano. Tjeetje wat een lucht! De rotte eierendamp komt op je af. Soms durf ik geen adem te halen haha. Maar wederom is het mooi om te zien en je te realiseren dat je op een vulkaan zit, waar nog vanalles borrelt, dampt en bruist. Er speelt zich vanalles af onder de grond waar we een beetje van mogen meekrijgen.

In de buurt is de Sulphur Caldron. Die bekijken we ook en de lucht is ook daar erg intens. Het valt ons op dat de hekken van hout bij de zwaveldamp zwart/blauwig verkleurd is.

We rijden verder richting de Grand Canyon of the Yellowstone. We maken eerst een stop bij Artist Point waar je aan de rechterkant een prachtig uitzicht hebt op de canyon met onderin een flinke stromende Yellowstone River. De kleuren van de wanden van de canyon bestaan uit geel, groen, oranje, roze en wit. Kijk je naar links dan zie je de Lower Fall van 93 meter hoog. Hoewel er best een afstand tussen zit hoor je hem nog goed.

We rijden richting Tower Fall. We zijn nog niet goed en wel op weg als er een kudde bizons oversteekt de vallei in. We stappen uit om foto’s te maken. Prachtig die bizons die naar onder stormen en zich voegen bij de kudde die al staat te drinken uit kreekjes en staan te grazen. Ik draai me even om naar de weg, er rijdt een auto langs en deze trapt een paar meter van me af keihard op de rem. Pfff dat ging net goed. Hij staat een halve meter stil voor een bizon die net naar beneden kwam denderen van een vallei hogerop. Relaxt loopt de bizon verder de onderste vallei in. De omstanders, waaronder ik, kijken er met het hart in de keel naar.

We rijden verder en zien wat auto’s stil staan. Meestal is er dan iets te zien, dus we stoppen ook even. Er blijkt net een moeder beer met vier jongen vlakbij de bosjes te hebben gelopen. Ze konden geen foto maken, want ze was te snel weg. Ze hoopten dat ze weer even uit de bosjes zou komen. Ze stonden al een tijd te wachten, dus we besluiten verder te gaan.

Net voor we bij de Tower Fall aankomen en we toevallig net langzaam aan het rijden waren, omdat we even iets aan het uitzoeken waren, rent er ineens een mannelijk mule deer uit de bosjes voor onze auto. Gelukkig reden we langzaam en konden we op tijd remmen. We bekijken de Tower Fall en onderweg naar de exit staat daar ineens datzelfde mule deer. Ik maak een foto van hem.

We rijden naar een nabijgelegen winkeltje om bier en whiskey te halen. Trouwens op elke winkeldeur plakt een sticker met verboden voor pistolen. Dat zie je niet in Nederland. We gaan op weg om de 50 miljoen jaar oude Petrified Tree te bekijken. Een boom die door lava en as bedekt is geworden en daarna versteend is. Er stonden vroeger meer bomen, maar men nam stukjes mee. Nu staat er nog één boom met eromheen een hek. Bizar dat deze boom zo oud is.

We gaan weer terug en willen iets te eten halen bij het winkeltje waar we eerder waren. Helaas is deze al dicht. We gaan dan wel iets eten in Canyon Village. Via de Dubraven Pass rijden we terug. Ondertussen kijken we of we wildlife zien. We hebben al veel bizons en mule deers gezien. En bijna beren als we iets eerder op dat ene punt waren geweest. We hopen nog een beer te zien spreken we tegen elkaar uit. Maar de kans is klein. Iedereen wil ze graag zien, maar je ziet ze zelden of heel ver weg (dichtbij wil je ook weer niet). Mensen komen soms jaren op “berenjacht” zonder er een te zien.

Nog geen 15 minuten later was het al zover. Langs de weg in de verhoogde berm/bosrand aan de andere kant van de rijstrook een zwarte beer. Op 6-8 meter afstand. We stoppen de auto, maken het raam open en Jules maakt foto’s. Er zijn er veel wazig (door de spanning niet goed gefocust), maar er zijn er toch gelukt. Maar bovenal we hebben een beer gezien!!

Vol adrenaline rijden we terug naar Canyon Village en eten bij de Fountain Grill een bizon/elk burger en gaan weer terug naar de tent. Jules maakt weer een kampvuur en Jules drinkt bier en ik een glas whiskey. Beetje warm worden van binnen. Tja en de whiskey is stukken goedkoper dan wijn. I love whiskey, dus absoluut geen straf.

Het wordt al laat en voornamelijk koud, dus duiken de tent in. De waterval kun je nu het stil is tot hier horen. We nestelen ons in de slaapzak, zodat we eruit zien als een burrito :-), maar hebben het lekker warm. Jules valt direct in slaap en ik lees nog even op mijn e-reader.

Geschreven door Familie-J-on-the-way