JHet weer: Zonnig
Temperatuur: 36 tot 40 graden
Miles stand einde dag 7: 33730

Deze begint net zoals vorige dagen met het opruimen van de tent en ontbijt. Vandaag gaan we als eerste Lower Antelope Canyon bezoeken. Dit kan alleen met een tour en ik heb al maanden geleden een tour geboekt bij Ken’s Tours voor een tour om 8.00u.

We hebben we groep van 15 personen. We krijgen van de gids Adriël wat instructies, zoals niet klimmen, geen namen krassen in de muur en niet fotograferen op de trappen. Hij verteld dat de Canyon ontstaan is door het water vermengt met zand en de ribbels in het gesteente door de wind met zand. En dat het gesteente edelstenen bevat waardoor het licht helemaal tot onderin de Canyon weerkaatst. We lopen richting de Canyon. We moeten 6 stalen trappen omlaag tot we onderin de Canyon staan.

Eenmaal onder lopen we onder begeleiding van de gids door de Canyon. Ik probeer vooraan/voorop te lopen, zodat ik wat meer kans krijg om foto’s te maken zonder mensen erop. Maar ik moet zeggen dat van ons groepje iedereen wel rekening houdt met elkaar. De gids wijst ons leuke figuren aan die uitgesleten zijn in de stenen, maakt foto’s van speciale plekken en maakt ook foto’s van elk koppel bij een mooie plek. Wat is het hier apart. Na 1 uur komen we door een spleet uit de grond. Als je boven komt ziet het er vreemd uit om zo door die spleet uit de grond te komen. We zijn net stokstaartjes die uit hun hol komen.

We rijden door naar Zion National Park. De route ernaar toe is wederom prachtig. We zien steeds meer wildlife onderweg. Onderweg stoppen we om de Toadstools trailhead te lopen. Wat een omgeving. Als je zou zeggen dat het er op Mars zo uitziet zou ik het geloven. We ontmoeten bij de Toadstool Hoodoo en echtpaar uit Las Vegas. We kletsen wat en lopen terug. Het is erg warm. Ik heb (van de warmte denk ik) allemaal rare kleine vochtblaasjes op mijn schouder. Nog nooit gehad. Ik voel er gelukkig niets van

We vervolgen de route naar Zion. Onderweg lunchen we bij Subway.

Als we het park binnenrijden moeten helemaal beneden rijden. Het uitzicht is niet te beschrijven. De weg slingert door de bergen. Deze zijn oranje rood en zijn erg hoog. Ze omringen je. We rijden door 2 bogen en de Mount Carmel tunnel. Een donkere tunnel van 1.1 mijl door een berg met in de bocht opeens een stuk open (zoals een raam) waardoor je even kan spieken en daarna weer een stuk donker.

We checken in bij Watchman Campground. Ik heb een plek kunnen boeken in loop D plek 24. Dat was nogal spannend dat boeken, want in die bocht willen veel mensen een plek. Je zit dan namelijk aan de rand van de camping met zicht op “the Watchman” berg. Op de plek aangekomen worden we meteen begroet door een grijs bruine eekhoorn. Het springt meteen de bbq op haha. Ik weet wat we vandaag eten ;-)

We zetten de tent op met de voorkant richting de berg. Het is halverwege de middag, dus we besluiten de Riverside Walk trail te lopen. Het einde van deze trail is het begin van de The Narrows trail, dus daar pakken we, zoals veel mensen een stukje van mee. The Narrows is een trail door het stromende water over stenen. We pakken daarom onze Teva’s in.

We nemen de shuttle bus naar Temple of Sinawava en beginnen de trail te lopen. Het is een aangelegd pad, dus eenvoudig. Er zijn plekken waar je van het pad af kan en zo even op een natuurlijk pad langs de rivier kan lopen, dus dat doen we dan ook af en toe. Er lopen veel van die grijs bruine eekhoorntjes erg grappig en schattig, maar het moeten kleine rotzakjes zijn die flink kunnen bijten voor je er erg in hebt. Op een gedeelte van de trail worden de bergen vochtig en soms loopt het water er gewoon langs. Er groeien hier tegeb dit vochtige stuk berg mooie varens en planten met bloemen. Prachtig. Jules merkt op dat het hier naar kerk ruikt en dat doet het inderdaad.

Aan het einde van de Riverside Walk begint dus The Narrows, dus de Teva’s gaan aan. We beginnen te lopen. Toch wel lastig. Langs de kant tegen een berg staan takken/stokken. Deze hebben mensen die ze als loophulp hebben gebruikt bij het wandelen daar neergezet. Jules gaat er 2 pakken. Dat loopt inderdaad een heel stuk prettiger. We lopen best een stukje en soms vallen we bijna. De stenen (lijken op maaskeien) zijn rond, soms glad en liggen soms los. Er is op sommige plekken best wat stroming.

We lopen terug, leggen de stokken weer netjes waar ze stonden. Onze voeten zijn nat, dus de Teva’s laten we aan. De Riverside Walk lopen we dan wel gewoon terug op het aangelegde pad, daar heb je geen bergschoenen voor nodig. Onderweg zien we ineens een hert met hele grote oren grazen. Ineens rent ze weg. Verderop komen we nog twee herten tegen. Deze zijn helemaal niet bang, dus we kunnen wat foto’s maken. Op het einde van de trail kan je Spring Water tappen, dus we vullen onze flesjes.

We nemen de shuttle bus terug naar de camping. Onderweg zien we overal herten. Erg leuk.

Op de campingplek aangekomen besluiten we om de shuttle bus te nemen naar de Bumbleberry Inn. Ik heb gelezen dat ze hier Bumbleberry Pie verkopen en dat deze heerlijk is. De shuttle bus naar Springdale ligt net buiten de camping. Aangekomen bij de bakkerij kopen we een hele pie. Qua prijs maakt het bijna niets uit of we twee stukken nemen of een hele pie “to go”.

Uiteraard weer met de bus terug. We zien dat ze vlakbij een Perks hebben, een koffietentje, dus daar halen we morgen koffie voor bij het ontbijt.

Voor het diner staat de aardappelsalade op de planning en natuurlijk de Bumbleberry Pie. Die is echt heerlijk. Een hele dunne bodem lijkend op een combinatie van gewoon korstdeeg en bladerdeeg en de vulling lijkt qua smaak op bramen en bosbessen.

We gaan slapen. Morgen staat er een pittige trail op de planning naar Observation Point.

Geschreven door Familie-J-on-the-way