Het weer: Zonnig met wat wolken.
Temperatuur: hoogste 44,4 graden, gemiddelde van de dag 37 graden.
Miles stand einde dag: 36102

De wekker gaat om 8.00u. Opstaan na zo’n kort nachtje gaat toch beter dan gedacht. We beginnen langzaam met inpakken en maken nog een kop koffie. De route die we van plan waren in Death Valley gaan we niet meer redden. Maar dat is niet erg. Het is te heet (Valley of Fire nog in het achterhoofd houdend) en we willen nog ff van Las Vegas genieten en rustig aan doen.

We brengen de spullen naar de auto en lopen daarna weer het hotel binnen om uit te checken. Intussen filmen we het hotel.

We hebben een 24 uur geldige shuttle bus kaart, dus we gaan met de bus naar de Peppermill. Bij de Peppermill moeten we 40 minuten wachten. We gaan in de Fireside Lounge zitten. Het lijkt wel een nachtclub, maar daar staat de Peppermill ook bekend om. Dan wordt onze naam omgeroepen en mogen we aan tafel in heg eetgedeelte. Het decor is neon verlichting, spiegels (ook op plafond, maar dan zoals een discobal), rondzitjes en Tiffany look a like lampen met flamingo’s. Heel tof. We bestellen ieder een jus d’ orange en een omelet. Bij de omelet hoort ook een muffin en hashbrowns. Als eerste krijgen we een vers gebakken blueberry muffin. We denk dat er iets van room bij zit, maar dat blijkt een bolletje boter te zijn, dat laten we maar liggen. De muffin is heerlijk. Daarna komt de omelet met de hashbrowns. Oh wat is dat lekker. Ik heb een omelet met spinazie, zongedroogde tomaat, kaas en kip en Jules heeft een omelet met champignons en een Italiaanse saus met gehakt en geraspte kaas. De omeletten lijken op een pizza calzone zo dik, dus niet zoals een pannenkoek. We krijgen het niet helemaal op, dus wat over is wordt in een bakje gedaan, bestel erbij en gaat in een tasje. Dit is echt zo goed van Amerika. Wij eten dit straks met wat brood als avondeten, maar er zijn ook mensen die deze bakjes met leftovers aan zwervers geven.

We nemen de shuttles bus terug. Staat er een man van mijn leeftijd of jonger in de bus, rugzak bij zich, hoodie aan met capuchon op, en knort als als een varken en kijkt agressief uit zijn ogen. Ik heb het er niet op, maar goed we gaan een stuk van hem af zitten en als het bij knorren blijft. Opeens bij een stop bijna aan het einde van onze rit begint ie toch te schreeuwen. Ik versta er niet heel veel van, maar iets van dat hij de king is en knort een paar keer nog flink. Vol overgave schreeuwt hij nog meer over onrecht. Hij begint wat naar voren te lopen in de bus. Ik heb het ff niet hoor. Ben alles behalve bang aangelegd, maar dit. Kan komen omdat we gister in Mandalay Bay waren en we het even over die gek hadden. Maar ik zat al vluchtroutes te bedenken of dat ik plat op de grond ging liggen. Nou ja, zulke dingen. Ik dacht echt ff die pakt een pistool/geweer uit de tas en begint hier iedereen neer te maaien of laat een bom ontploffen. Maar aangekomen bij de stop stapt hij uit en de buschauffeur doet meteen de deur dicht en doet deze pas open als hij wat verder weg is. Als de deuren weer dicht zijn komt hij weer terug en gooit wat water uit zijn flesje tegen de bus. Blij dat ie weg is.

We stappen uit lopen de laatste keer door het hotel richting parkeergarage en verlaten Las Vegas. We brengen een flits bezoekje aan Hooverdam. Toen we na 25 minuten terug bij de auto waren dronken ieder een flesje water van 500ml tussen de 30-40 seconden op. En besluiten dat 16 flessen p.p. Echt te weinig is en halen flessen bij.

We rijden Deathvalley via Shoshone binnen. De wegen zijn of recht, maar voornamelijk stukken met veel bochten en golvende weg (met dips). Pfff wagenziekte ligt op de loer, maar het gaat goed. De omgeving is echt andere. De bergen zien eruit of ze al volledig geërodeerd zijn en er nu alleen nog maar uit zand en keien bestaan.

Inmiddels is het al rond 17.15u, dus we kunnen maar een paar dingen zien voor het donker wordt. We stoppen eerst bij een ruïnes van Ashton Mills. De temperatuur is hier 41.6 graden. He kan nog erger. De temperatuur is als we om 18.30u Badwater Basin zijn 44,4 graden! Jules proeft van het witte opgedroogde spul op de bodem van het Badwater Basin. Jep, echt zout. De vlakte is echt groot en ligt 86 meter onder zeeniveau. Ik maak nog een foto van een bordje dat ze op de berg gemaakt hebben op hoogte van het zeeniveau, dan kun je zien hoe laag je zit

Na wat rondlopen en foto’s maken besluiten we niet helemaal door te lopen tot het grote basin. We rijden liever snel door naar de Artist Palet Drive voor de zon helemaal onder is. Onderweg veranderen de bergen en krijgen ze meer kleur. We nemen de afslag om de Drive te rijden. Wauw wat zijn de kleuren bijzonder. Soms veel roze, geel, dan weer veel paars of groen. En op sommige stukken een combinatie van alle kleuren. De Drive zelf is erg leuk om te rijden, soms lijkt het alsof je door wen gang rijdt zo dicht staan links en rechts de bergjes. Ongeveer halverwege de Drive heb je een viewpoint. We stappen daar uit en eten daar onze leftovers van de Peppermill, terwijl de zon onder gaat. Inmiddels zien we de maan ook al net boven de berg. Fantastisch die combinatie met de kleuren van de berg erbij. Het valt ons ook op dat het echt doodstil is. Een rare gewaarwording.

Het is inmiddels bijna donker en rijden naar de camping in Panamint Springs. Het is toch nog een flink stuk rijden, dus al snel rijden we in het donker door Death Valley. We zien opeens een coyote voorbij flitsen. Check! Ook gespot.

We checken in en zetten de tent op. De temperatuur is fijn, dus we kunnen lekker aan de picknicktafel zitten met een drankje en een chippie. We zien nog een rare zwarte kever en iets wat onder de auto kruipt en niet te definiëren is. En zo is de dag weer voorbij en kruipen we de tent in.

Geschreven door Familie-J-on-the-way