Eenmaal over de grens van Turkije nemen wij afscheid van de groep. Ieder gaat onderweg naar huis of nog naar andere bestemmingen. Wij rijden met twee campers naar huis. Onderweg zien we al aan de bomen, het gaat herfst worden. De bomen zijn al aan het verkleuren ennveel koeien op de weg. In Selim vinden wij een mooi overland plekje om de nacht door te brengen. Een stukje van de snelweg. Het is een picknick plaats in een park en er ligt een fort op een berg waar wij op uit kijken. We gaan koken eten en opruimen. Dan is het al weer tijd voor koffie een potje kaarten en vroeg naar bed. Vertrek de volgende morgen om acht uur. Op 30 september rijden we weer verder, richting Istanboel. We zien wel waar we ongeveer uit komen om te overnachten. Onderweg komen wij nog een aantal bergen tegen die wij over moeten. Het is een prachtige route door de bergen over de passen en weer naar beneden. We eindigen in pasinler op een mooie stek aan het meer met een picknick plaats en voetbalveld. Met een prachtige zonsondergang. Op naar de volgende stek. Naar Amasya. Onderweg krijgen wij een lekke band. De volgende morgen hebben wij die laten plakken. Wij stonden midden in de stad op een parkeerplaats. We hebben daar buiten op een bankje warm gegeten. We spraken daar met een mevrouw die goed Duits sprak en heeft ons de weg naar de garage uitgelegd. Toen naar Yenicaga onderweg hebben onze vrienden in een fiat garage de auto de olie moeten laten verversen toen weer verder. De omgeving is prachtig, we rijden naar Saklikoy waar wij twee nachten blijven. Het is er heerlijk weer en het ligt aan de Zwarte Zee. We konden de was doen en lekker uit eten effe niet rijden. De volgende dag de grens over naar Bulgarije. Onderweg gaan we de Bosporus over. In Bulgarije slapen wij in Akbaba. We rijden de volgende dag door naar Servië dan naar Hongarije. Daar slapen wij op een camperplaats bij Nederlandse mensen. Wat denk je, ze komen oorspronkelijk uit Weert van Fatima. Hij heette ook Bert zijn van de zelfde leeftijd. Dat was dikke pret natuurlijk. Dan de grens over naar Oostenrijk, we slapen bij een wegrestaurant met camperplaats. Dan door naar Duitsland waar wij slapen bij een camperplaats met een paardenfarm in Untermunkheim. 100 meter verder lag een gasthof waar wij een lekker ouderwets snitzel hebben gegeten. Heerlijk die gewone Hollandse kost. Echt genieten. Daar zat ook een oudere man die later bij ons kwam zitten. Hij was een goed verteller. We hebben dus die avond regelmatig in een deuk gelegen. Hij had ook een hobby kleur kanaries fokken. Alleen de gele kleur. Hij was al een paar keer wereldkampioen. Mooie kerel was dat. Dan de grens weer over naar België, want we moeten via de douane van het vliegveld Maastricht om onze stempels van de auto te krijgen. Je moet laten zien dat je de auto mee terug naar Nederland hebt gebracht anders krijg je de borg niet terug die wij betaalt hebben. Dan door naar huis. De kleinkinderen weer zien, wat hebben wij ze gemist. Maar natuurlijk ook onze eigen kinderen die ons in moeilijke tijden zo goed geholpen hebben, ook hen hebben wij gemist. Wij hebben een fantastische reis gemaakt. Wij hebben er van genoten. Wij hopen dat jullie genoten hebben van onze verhalen en foto’s. Wij willen al onze volgers bedanken, voor het lezen van onze verhalen en voor de leuke reacties die wij hebben mogen ontvangen. Groeten van Bert en Dini uit Weert.
Geschreven door Dini.zijderoute.2019