Op 6 mei vertrekken wij naar de grens ik Kazachstan on het land uit te gaan. Een maal aan de grens worden we weg gestuurd. Dan naar een andere grensovergang, weer worden wij weg gestuurd. De derde grens overgang is raak. We staan in de rij, het is half acht de grens gaat pas open om half negen. Eenmaal open kunnen we om de beurt naar binnen. We worden streng gekontroleerd. We moeten zelfs door een autoscan. Nadat in Kazachstan iedereen is gecontroleerd mogen we door naar de Chinese grens. Eerste controle paspoort laten zien, we mogen door het eerste poortje. Het tweede poortje, moet hè met z’n twee je paspoort en kenteken van de auto laten komtroleren. Bij het derde poortje werd je gescheiden. Degene die de auto op naam heeft staan blijft in de auto, de ander gaatvin een ander gebouw. Wij moeten met de auto naar een gebouw achter elkaar gaan staan. De auto’s net honden in de ene rij de rest in een andere rij. Daar wordt de autovaan de binnenkant gecontroleerd. Groente, fruit, zuivel, vlees werden eruit gehaald, dat mocht niet mee over de grens. Daarna moesten wij in de volgende rij gaan staan. We bleven staan, wachten, nog steeds wachten, we hadden geen contact met onze partners. We wisten ook niet wat er met hun gebeurde. Het was inmiddels al verbind e middag. Zij hadden ook geen eten of drinken bij zich. Tot er gevraagd werd of wij geen tasje met etenven drinken mochten naken, zodat iemand het daar af kon geven. Na veel heen en weer gepraat mochtvhet dan eindelijk. Iemand heeft er stiekem een telefoon bij gedaan zodat wij met de partners konden praten. Toen hoorden wij dat zij al in China waren. Wij stonden daar maar met onze auto. Later kwamen wij er achter dat de stempels van de papieren van de honden al een maand oud waren, dat mocht maar een paar dagen zijn. Hoe doe je dat als je al een maand onderweg bent. Inmiddels is het al zeven uur. We staan er nog steeds. Ook de mensen aan de grens willen naar huis, dus er moest een oplossing komen. Nou die kwam er. Win moesten met de auto door een autoscan. In een hok moeten wij papieren invullen, weer een straatje verder moet je je paspoort laten zien toen ging de poort open en mochten wij erdoor. Niet de auto’s met de honden. Die moesten terug naar Kazachstan om recente stempels op de papieren van de honden te krijgen. Wij kregen onze partners terug en moesten onder politie begeleiding naar een ander deel van het grensgebied, waar we de auto’s moesten parkeren. Wij zijn toen naar een hotel gebracht, waar we nu nog zitten. Streng bewaakt door politie met geweren. Het is nu negen mei, wij zitten er nog steeds. Wachten op papieren, on Chinees rijbewijs, kenteken, stickers om op de auto te plekken en de verzekering. Foto’s mogen we niet maken. Maar ik heb er toch een. Groetjes uit China.

Geschreven door Dini.zijderoute.2019