Op zondag 16 juni. We zijn bijna in Xichang City, deed de auto het niet meer. Ik dacht meteen het zijn de koppelingsplaten. We werden afgesleept door Hans met zijn overlandtruck. Andy onze gids heeft intussen een garage gevonden die ons kon helpen. Heel de motor er uit, tot ze gevonden hadden wat er kapot was. En ja hoor de koppelingsplaten met vliegwiel kapot. Wat nu. Wij vroegen of zij het konden maken. Dat konden zij wel. Maar hoe kom je aan onderdelen. In China niks te vinden want wij rijden een Fiat Dukato. Europees dus. Dat vind je niet in China. Dus ze moesten uit Nederland komen. Onze garage had ze niet in voorraad. Ze moesten uit Italië komen. Duurde twee dagen. Daar kwamen Roy en Lilian in actie. Zij zijn het op woensdagmorgen gaan halen in de garage in Geldrop. En hebben de formulieren ingevuld om te verzenden naar China. Per Express via DHL. Het was er op vrijdagmorgen half negen.dan komt het bij de douane, het ligt daar en in het weekend wordt er niet gewerkt. Dus maandag gaat de expeditie bellen. Ieder uur geen reactie. Toen moest het in ene keer naar het laboratorium. Weer een dag om. Toen op dinsdag hoorden we dat het toch vrijkwam. Het ging naar Chengdu. Vandaar hebben zij het via een Couriers bedrijf verzonden. Niet dinsdag niet woensdag maar pas donderdag kwam het aan. De jongens van de garage hebben het op een dag gefixt. Toen we eenmaal in de garage stonden met onze camper. Hebben wij daar gewoond al die tijd. Natuurlijk leer je de jongens dan kennen. We hebben het een en ander voor ze georganiseerd. Zoals een bathmintonwedstrijd. Een avondje gezellig een biertje drinken met doppinda’s. Iedere dag hebben wij mee kunnen eten. Was super gezellig. Nu hebben wij afscheid genomen, ook zij hadden het moeilijk, wij ook we hebben zoveel plezier met ze gehad. Ook een gezin dat daar woonde. Zij hebben ons mee genomen naar een heel groot park met een meer dat zij zee noemen. Was ook een leuke avond. Ze heeft mij mee genomen naar staatverkoop was ook mooi om te zien. De gewone mens die wat bij wil verdienen door hun groente en andere dingen te verkopen. Ook van hen afscheid genomen. Wij zitten nu aan een meer. Echt genieten kunnen we nog niet, maar dat zal wel weer komen. Heel veel respect voor de kinderen die zo adequaat hebben gehandeld. Dank jullie wel daarvoor. Nu is het donderdag 27 juni we staan aan het meer. Morgen vertrekken wij met een gids. Er is voor ons een nieuwe route gemaakt. We gaan naar Tibet rijden maar blijven aan de buitenkant van de grens. We ontmoeten de groep pas weer op 20 juli in Kaskar. Dan gaan we de grens over naar Kirgizië. Vandaar dat jullie zo lang niets hebben gehoord. Nu is alles weer oké. Tot het volgende reisverhaal. Groeten uit Xichang City van Bert en Dini

Geschreven door Dini.zijderoute.2019