Vanaf de grens zijn wij door de provincie Xinjang aan het rijden. Handig om te weten is, dat in deze provincie de Oeigoeren wonen. Zij willen zich afscheiden van China om een eigen land te hebben. China daar en tegen wil deze provincie annexeren. Om dit voor elkaar te krijgen worden de Oeigoeren onderdrukt. Er worden interneringskampen in de woestijn gebouwd om deze mensen te her opvoeden naar Chinees. Zij willen dit niet en vechten daar tegen. Je ziet b v op scholen, er wordt eerst het chinees volkslied gezongen, daarna wordt er geoefend in marcheren. Er is overal prikkeldraad. Je wordt overal gefotografeerd wel 20 keer op een dag. Of je nu loopt of in de auto zit maakt niet uit. Op checkpoints moet je steeds je paspoort, rijbewijs en kenteken afgeven. Het duurt dan uren voor je weer verder kan. Als we in een stad komen, zoals gister in Hami, worden we begeleid door politie escorte naar het hotel. Op iedere hoe van de straat staat politie, we kunnen zomaar doorrijden al staan de stoplichten op rood. De Oeigoeren vinden dit geweldig en staan te zwaaien, maar de politie heeft een ander point of vieuw. Soms voel je je net de koningin. Veel zwaaien zo leuk. Maar het uitgangspunt is niet zo fraai. Ze proberen ons gewoon te controleren. Vandaag gaan we de grens over naar de volgend provincie, dan zijn we er vanaf. We hoeven dan niet meer in konvooi te rijden en kunnen ons eigen ding gaan doen. Het gaat goed met ons. Hebben het zeker naar de zin. Tot het volgende reis verhaal.

Geschreven door Dini.zijderoute.2019