Vanmorgen zijn we nog op bezoek geweest bij een leisteen groeve/mijn. Het bleek dat er op korte afstand van het biermuseum een mijn is waar men vroeger leisteen uit de grond delfde. Het blijkt blauwe leisteen te zijn wat niet veel voorkomt. De mijn is na de 2e WO gesloten maar was al open rond 1886. Diep in de berg konden we de 800 meter lange gang in waar de blauwsteen werd gewonnen, bezoeken. Hoe dieper men kwam in de berg hoe beter de kwaliteit van de lei was. In de 2e WO werden de gangen gebruikt als schuilplaats tegen de bombardementen. Van leisteen maakte men vele handige produkten. Grafstenen, gootsteen, deurbogen en nog veel meer. Ook lateien en vloeren werden er van gemaakt. De moderne tijd maakte een einde aan de mijnbouw omdat er sterkere en goedkopere materialen op de markt kwamen. In de mijn kon je goed zien hoe moeilijk de delvers het gehad moeten hebben. Op de foto waar een lichte streep te zien is is samengeperste as van vroegere vulkaanuitbartingen. Dit gesteente werd later gebruikt als wetsteen om messen en scharen te slijpen. Daarna zijn we op pad gegaan. Het was al weer laat en onderweg besloten we om maar een camperplaats in de buurt op te zoeken. De eerste keuze was hartstikke vol maar de 2e keuze had nog net een plekje beschikbaar. Nu eerst een kopje thee en een stukje chocolade. Heerlijk.
Geschreven door Clements.reisdagboek